เราไม่ไดอยากให้เขากลับมาแล้ว

ไม่จริงหรอก ลึกๆเรายังหวังว่าเขาจะกลับมา ต่อให้จะปฏิเสธตัวเองขนาดไหน เราก็รู้ตัวเองดีว่าเรายังอยากให้เขากลับมา

เรายังฟังเพลงเศร้าไม่ได้ เรายังรู้สึกเจ็บปวด เราไม่สามารถไปที่ๆไปกับเขาได้ เราไม่สามารถพูดถึงอะไรก็ตามที่เกี่ยวกับเขาได้ แต่ไม่ว่าจะทำอะไร ต่อให้ไม่เกี่ยวกับเขามันก็ยังนึกถึงบ้างอยู่ดี

เขาจะคิดแบบเรามั้ยนะ

ถ้าเป็นตอนเลิกกันแรกๆอาจจะใช่ แต่ตอนนี้เขาคงไปสร้างความทรงจำใหม่ๆกับคนใหม่แล้ว มีแต่เราที่ยังติดอยู่ที่เดิม

เราหลอกตัวเองมาตลอดว่าเราไม่เป็นอะไรแล้ว จริงๆยังมีอาการอยู่นิด

ความรู้สึกเหล่านี้ทำให้เราไม่มีสมาธิทำอะไร เราอยากนอนมากกว่าปกติ เราเนือย ไม่มีความรู้สึกอยากจะตื่นเลย เราไม่อยากคุยกับใครทั้งนั้น

เรานี่แหละ Toxic กับตัวเอง แล้วจะทำยังไงดีล่ะ ไม่ได้อยากเป็นแบบนี้สักนิด บางวันก็ดี บางวันก็ดิ่ง 

ถ้าเรายอมรับความรู้สึกตัวเองมันจะดีขึ้นมั้ยนะ ถ้าปล่อยให้ตัวเองร้องไห้โดยไม่ต้องฝืนทำเหมือนว่าเราโอเค เราจะดีขึ้นมั้ยนะ