หลังจากที่กลับมาจากฮ่องกงเมื่อต้นเดือนธันวา

ไม่ได้เตรียมใจมาก่อนเลยว่า

นีี่คือทริปสุดท้าย

โควิทเหมือนสึนามิที่พัดเข้ามาซัดชายฝั่ง

โดยไม่มีสัญญาณเตือน

ทุกอย่างหยุดชะงัก ลดเลือน และหายไป

อะไรหลายๆอย่างที่เคยชิน

ก็กลายเป็นแปลกประหลาด

ในช่วงแรกๆ ตื่นเต้นกับการอยู่บ้าน

เห็นว่าเป็นโอกาสที่จะได้พักผ่อน 

ผ่านไปสักพัก ตระหนักได้อย่างหนึ่งว่า

"มนุษย์เป็นสัตว์สังคมอย่างแท้จริง"

ค้นพบว่าการอยู่ที่ๆใดเป็นเวลานาน

เป็นสิ่งที่น่าเบื่อ และ ไร้จุดมุ่งหมาย