แต่พอมันเกิดขึ้นพร้อมกันแล้ว ฉันก็รู้สึกเหมือนได้เห็นความตายอีกครั้ง ใช่แล้วเกรย์ เป็นอีกครั้งที่ฉันได้สัมผัสกับความตาย หัวใจที่เต้นแรงและบีบรัดอย่างรุนแรงนั้นทำให้ร่างกายฉันสะท้าน ลมหายใจเริ่มขาดห้วง

 

เกรย์.. มันเจ็บมากเลย ฉันทรมานเหลือเกิน.. 

     แต่สิ่งที่ฉันทึ่งที่สุดยังคงเป็นสมองของฉันที่เริ่มประมวลผลอย่างรวดเร็วเพียงเสี้ยววินาทีในขณะที่ร่างกายและลมหายใจของฉันกำลังจะตาย ฉันคิดอย่างทุกที'ตายเลยดีไหมนะ เจ็บกว่านี้ไม่ไหวอีกแล้ว' แต่ก็เหมือนอย่างทุกทีอีกเช่นกัน

      ในหัวของฉันมีใบหน้าของคนที่ฉันรักโผล่ออกมาคนแล้วคนเล่า และอย่างที่นายรู้ดี พวกเขาเหล่านั้นคือคนที่ทำให้ฉันเจ็บปวด แต่ฉันก็รักพวกเขามากมายเหมือนที่นายรัก เพราะแบบนั้นแล้ว ฉันเลยตัดสินใจเอื้อมมือที่สั่นและอ่อนแรงนี้ไปหยิบยาแล้วใส่ปาก น้ำที่ดื่มตามไปหกเลอะเสื้อจนเปียก แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจมันนักหรอก

 
     มันไม่ได้หายเจ็บในทันที แต่ยาตัวนั้นก็ทำให้ฉันไม่ตายแล้วมาเขียนจดหมายฉบับนี้ถึงนายได้แบบนี้ ขอโทษจริงๆที่จดหมายฉบับแรกที่ฉันตัดสินใจเขียนถึงนายกลับเป็นเรื่องราวแบบนี้ แต่นายก็คงจะรู้ดีอยู่แล้ว และต้องขอโทษอีกครั้ง เพราะจดหมายฉบับหน้า มันก็อาจจะยังคงเป็นแบบนี้อีก และฉันรู้ว่านายเข้าใจมัน 

     ฉันล่ะเกลียดตัวนายจริงๆเลยเกรย์ ตัวตนของนายที่ฉันไม่มีวันเป็นได้ แต่ฉันก็ยังเชื่อใจนาย ถ้าจะให้ดี ก็ขอให้นายตอบจดหมายฉันกลับได้ภายในเร็ววัน เพราะฉันก็ไม่อยากเป็นฉันที่ทรมานแบบนี้นานนักหรอก แล้วเจอกันใหม่ในจดหมายฉบับหน้า ฉันขอไปล่องลอยในห้วงอาวกาศโดดเดี่ยว(ที่ฉันไม่เคยต้องการ)นี้ต่อล่ะ