ปัญหา..ว่างเปล่า - Random Thought

ปัญหาใหญ่มักจะไม่เเสดงออกว่ามันใหญ่ จนกระทั่งมันชนกับคุณด้วยความคิดที่ฟุ้งซ่านอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ปัญหาที่ตัวเองเดินทางตามเส้นทางที่สังคมกำหนดให้ ทุกอย่างมีจุดหมายที่ไม่ใช่สิ่งที่ตัวเองต้องการเเต่ก็เป็นสิ่งที่ทำให้เรามีชีวิตอยู่ได้จนถึงตอนนี้ จุดมุ่งหมายที่คนอื่นตั้งให้ การเรียน เกรด วิชา ปริญญา ตอนนี้มันกำลังจะจบลงเเล้ว เเล้วตัวเราหล่ะ จะเลือกเดินไปทางไหนต่อไป

ก็ไม่รู้เลยไง ฝึกงานไปมันก็เป็นสิ่งที่เราทำได้ เเต่ไม่ใช่สิ่งที่เราชอบ เราไม่รู้ ไม่รู้ความต้องการของเราเอง เเต่ละอย่างที่เราเลือก มันสะท้อนมาจากสิ่งที่เราเสพ perception ของสิ่งที่เราคิดว่าดี เเต่ไม่เคยเลยสักครั้งที่สิ่งที่เราเลือกนั้นในเเง่ของอนาคตเป็นสิ่งที่เราชอบทำ

สิ่งที่เราชอบทำก็ถูกบดบังด้วยชีวิตประจำวัน หาข้ออ้างให้ทุกอย่างในสิ่งที่เราอยากทำและไม่อยากทำ ผลสุดท้ายก็ทำในสิ่งที่เราเลือกแบบไม่ได้ตั้งใจไหลตามสายน้ำ สายลม ทุกอย่างที่เราทำ ทุกอย่างที่เรา Accomplished มันไม่ได้มาจากสิ่งที่เราต้องการมาเเม้เเต่นิด ก็จริงเราอาจจะดีใจเมื่อเราได้สิ่งนั้นมา เเต่เมื่อมองย้อนกลับไป ความรู้สึกตอนนั้นกับความรู้สึกตอนนี้ช่างเเตกต่าง ความสุขในขณะนั้น มันไม่ส่งผลถึงตอนที่เรานึกถึงมันหรอ อย่างนี้เราเรียกมันว่าความสุขได้ไหม?

แล้วตอนนี้หล่ะ เราจะทำอะไรต่อไป อยากหลุดพ้นการดูเเลของพ่อเเม่ เเต่ก็ไม่สามารถเพราะตัวเรายังไม่รู้ความสามารถในตัวเองเลย เเล้วเราจะไปบอกให้คนอื่นไปรู้กับเราได้อย่างไร อย่างเดียวที่ทำได้คือการบ่นๆๆ เพราะมันคือสิ่งที่ฉันทำได้ดี ไม่เคยที่จะลงมือทำอะไรเลย

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น