เคยตั้งคำถามกับตัวเองกันบ้างไหมคะ ว่าทำไมเราจึงชอบเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่นอยู่เสมอ ทั้งๆที่แทบจะทุกครั้งที่เราเอาตัวเองไปเปรียบเทียบคนอื่น มักจะทำให้เรารู้สึกแย่มากกว่าที่จะรู้สึกดี(เพราะพอเทียบกันแล้วเราดีกว่าคนอื่น) แถมยังทำให้สูญเสียความมั่นใจในตัวเองไปแบบไม่รู้ตัวอีกด้วย 

จากประสบการณ์การเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่นของเรา(555555) เราคิดว่า ไอ้อาการเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่นเนี่ย มันจะมีอีกอาการที่มักจะเกิดขึ้นมาก่อน โดยที่บางทีเราก็ไม่รู้ตัว นั้นก็คืออาการ อิจฉา(แต่ไม่ริษยานะจ๊ะ) 

เมื่อเกิดเหตุการณ์ที่ทำให้เราอิจฉาใครสักคน และมักจะตามด้วยการเอาตัวเองไปคิดเปรียบเทียบกับคนๆนั้นไปต่างๆนานาเช่นว่า 'ทำไมใช่ฉันล่ะ' 'ฉันไม่เก่งเท่าคนนั้นหรอ' 'ฉันมันไม่มีค่าเลยหรอเนี้ย'  จนกลายเป็นความคิดที่ลดค่าและความมั่นใจในตัวเองไปโดยไม่ทันคิดว่าจริงๆแล้วทั้งหมดมันมาจากความอิจฉาทั้งนั้น!!! 

สุดท้ายแล้วการเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่น เราคิดว่ามันไม่ได้ช่วยเรื่องแรงจูงใจการพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้นสักเท่าไหร่(จากประสบการณ์) และแทนที่จะมานั่งเสียใจว่าทำไมฉันไม่เป็นอย่างคนนู้น ไม่เป็นอย่างคนนี้ เปลี่ยนมาหาสิ่งที่เราชอบทำจริงๆ ลงมือทำและทุ่มเท่กับมันให้เต็มที่ดีกว่า เพราะสุดท้ายแล้วต่อให้เราพยามแค่ไหน เราก็ไม่สามารถไปเหมือนใครคนไหนได้ สู้หาตัวเองจริงๆ ให้เจอ แล้วอยู่กับมันอย่างมีความสุขดีกว่านะคะ?

ป.ล.1 ความคิดทั้งหมดนี้มาจากประสบการณ์ส่วนตัวของเรานะคะ บางท่านอาจจะไม่ได้คิดเหมือนกัน สามารถมาพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดกันได้ค่าาาาาา

ป.ล.2 ตอนนี้เราก็กำลังต่อสู้กับพลังความอิจฉาที่ร้อนแรงอยู่ค่ะ55555 จะพยายามหาตัวเองจริงๆ ให้เจอ และอยู่กับมัน จนถึงตอนนั้น ไม่ว่าเราจะประสบความเร็จหรือไม่ ก็ไม่เป็นไรแล้วค่ะ เพราะเราคิดว่าตอนนั้นเราคงมีความสุขมากพอแล้วล่ะค่ะที่ได้อยู่กับตัวเองและสิ่งตัวเองชอบจริงๆ?