“ฮิบาริ ! ฮิบาริ !”

เสียงของนกตัวเล็กๆสีเหลืองร้องเจื้อยเเจ้ว ก่อนจะโผลงมาเกาะที่ไหล่ของเขา

เส้นผมสีดำพลิ้วตามเเรงลมบนดาดฟ้าเช่นเดียวกับกักคุรันที่คลุมอยู่บนบ่า

ปลอกเเขนที่บอกถึงสถานะกรรมการคุมกฏขยับไหว

ดวงตาเรียวคมมองไปยังทิวทัศน์เบื้องล่าง

   ตั้งเเต่เมื่อไหร่กันที่ทุกอย่างกลายเป็นเรื่องปกติ

  ตั้งเเต่เมื่อไหร่ที่ทุกอย่างระหว่างเรากลายเป็นเรื่องธรรมดา ไม่ใช่เรื่องพิเศษที่ต่างออกไป

  ตั้งเเต่เมื่อไหร่ที่พอรู้สึกตัวอีกทีก็จะมารออยู่ที่ดาดฟ้าเเห่งนี้  

  รอให้ใครสักคนมาเริ่มต้นบทเรียนพิเศษ

เสียงเปิดประตูดาดฟ้าดังขึ้น

พอตวัดหางตามองตามเสียงเมื่อครู่ ก็สบตาเข้ากับนัยน์ตาสีน้ำผึ้งของอีกฝ่ายพอดิบพอดีราวกับเป็นเรื่องบังเอิญ

  ตั้งเเต่เมื่อไหร่ที่คุ้นเคยกับรอยยิ้มน่ารำคาญ  

ใบหน้าที่มอมเเมมไปด้วยฝุ่นเเละมีรอยถลอกเล็กน้อยจากการสะดุดล้มยังคงเต็มไปด้วยรอยยิ้มไม่เปลี่ยน

“ช้า”  เขาตอบอีกฝ่ายกลับไปด้วยน้ำเสียงเรียบๆ เเต่เเฝงไปด้วยความไม่สบอารมณ์เหมือนทุกที

“พอดีฉันติดงานที่อิตาลี่นิดหน่อยน่ะ โทษทีนะ” ว่าไปพลางหัวเราะไปพลางเหมือนเเก้ตัว เเต่ก็เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบ่อยๆจนตัวเขาเองชินชา

ถึงจะมาช้าจนน่าหงุดหงิดไปบ้าง เเต่ไม่ว่ายังไง ‘คุณ’ ก็จะมาที่นี่

  ตั้งเเต่เมื่อไหร่ที่คุ้นเคยกับเสียงๆนั้น

  เสียงที่น่ารำคาญไม่เเพ้กับรอยยิ้มของเจ้าตัว

ฮิบาริลุกขึ้นยืน เเล้วกระโดดลงมายืนอยู่ที่พื้นดาดฟ้าในจุดที่อยู่ตรงข้ามกับที่ๆดีโน่ยืนอยู่  

เขากระชับทอนฟาที่ถืออยู่ในมือเเน่น ตั้งท่าเตรียมที่จะโจมตีอีกฝ่ายเเบบที่ทำอยู่เป็นประจำสม่ำเสมอ

“อาๆ รู้เเล้วล่ะน่า”  ฝ่ายที่เป็นอาจารย์พูดออกมาอีกครั้ง เขาเข้าใจในสิ่งที่ลูกศิษย์ของเขาสื่อโดยที่อีกฝ่ายไม่ต้องพูดอะไรให้มากความ   

ฝ่ามือที่เต็มไปด้วยรอยสักหยิบเเส้ที่เป็นอาวุธประจำตัวออกมา

“เอาล่ะ จะเริ่มสอนพิเศษล่ะนะ”

    เสียงที่ยังคงเป็นเสียงเดิมตั้งเเต่ครั้งเเรกที่ได้ยิน

    เสียงที่ม้าพยศเรียกชื่อของเขา

    ชื่อที่มีเพียงเเค่อีกฝ่ายเท่านั้นที่เรียก

“เคียวยะ”

＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿

TALK :

ไม่ได้เเต่งคู่นี้นานมากๆเลยค่ะ คิดถึง เเฮ่

เเต่งไปก็รู้สึกเเปลกๆนิดหน่อย ไม่ได้เเต่งฟิคนานมาก ฝืดๆเคืองๆหลายจุดเลยค่ะ

พอพูดถึงชื่อเเล้วนึกถึงคู่นี้ขึ้นมาคู่เเรกเลยค่ะ 

สงสัยตั้งเเต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้จริงๆนั่นเเล่ะค่ะว่าทำไมคุณฮิถึงยอมให้ดีโน่เรียกชื่อ เเถมไม่ว่าอะไรสักคำเลยด้วยนะ (หรือคนอื่นในเรื่องไม่กล้าเรียกเองละเนี่ย? 555)

สุดท้ายนี้ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยจริงๆนะคะ

ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงบรรทัดนี้ค่ะ