ภายหลังก็รู้อ่ะนะว่ามีภาพยนต์ด้วย(ฉันได้อ่านตอนช่วง พ.ย 2017น่ะ อ่านก่อนหนังฉาย อิอิ) ป.ล. ดูแล้วก็ฟินเช่นกัน เพลงประกอบดีงามมาก

เนื้อเรื่องกล่าวถึง เอลิโอ หนุ่มน้อยวัย 17 ปี ลูกของศาตราจารย์ กับ โอลิเวอร์ อาจารย์หนุ่มจากอเมริกาเริ่มเรื่องมา ฉากหลังที่เป็นประเทสอิตาลีทำให้ฉันโหยหากลิ่นไอของทะเลจริงๆ ฉััันสััมผัสได้ถึงความปรารถนา จากเอลิโอถึงโอลิเวอร์ มันช่างน่าลึกล้ำและน่าค้นหา ความรักเป็นบ่อเกิดความรู้สึกแบบนี้เหรอนี้ ฉันไม่เคยรู้เลย พวกเขาก็ทำกิจกรรมต่างๆด้วยกันหลายครั้ง ไปซื้อของ  ขี่จักรยาน เล่นน้ำ คำพูดที่เอลิโอเกลียดที่สุดที่ออกจากปากโอลิเวอร์คือ "ไว้ครั้งหน้า" ถ้าต้องจากกันโอลิเวอร์คงจะบอกลาตัวเขาได้โหดร้ายแบบนี้ จุดพีคของความรู้สึกของเอลิโอคือ ตอนที่โอลิเวอร์ทำการนวดที่ไหล่ให้เอลิโอ หน้าของเอลิโอแดง(ซึ่งก็น่าอยู่อ่ะนะ) และพยายามผละออก หลังจากนั้นเขาก้ได้กลับมาคิด ว่า ที่เขาพยายามที่ทำอยู่นั้น เป็นการเรียกร้องความสนใจจากโอลิเวอร์อยู่หรือไม่ ความจริงคือ เขาปรารถนามากต่างหาก

แนบรุปนวดไหล่ยาวๆกันไปจ้ะ(จากในหนังนะ)

(ป.ล.นอกเรื่องนิดหน่อย ฉันชอบมากเลยในท่อนนี้)

-เอลิโอ-

อย่างไรก็ตาม โอลิเวอร์ก็เข้าใจและรับรู้สัญญาณเหล่านั้น และความรู้สึกของพวกเขาก็ได้แสดงออกมา ช่วงเวลาและความสุขมักจะมีมารผจญมาอยุู่ร่ำไป (สำหรับฉันแล้วมารผจญก็คือมาเซีย) ความรู้สึกของฉันคิดว่า การไม่รู้ในความรู้สึกตัวเองของเอลิโอทำให้ดึงมาเซีย มาร่วมเจ็บ แต่มันก็ทำให้เขารู้ถึงความรู้สึกของตัวเองที่พัฒนาเป็นความรัก ภายหลัง ในช่วงสุดท้าย ความทรงจำในค่ำคืนที่เป็นดั่งมนต์ขลังของพวกเขาในโรม เสียงดนตรี สุรา และจูบ จะอยู่ในความทรงจำของเอลิโอตลอดไป

สำหรับเล่มนี้ ฉันก็ชื่นชอบมันมาก ฉันได้เรียนรู้จากหนังสือเล่มนี้ว่า เวลาแห่งความสุขมันช่างผ่านไปอย่างรวดเร็วเสมอ เราต่างก็รู้ดีว่า เมื่อมันผ่านไปแล้ว แต่เราก็จะคิดถึงมันเสมอๆ เหมือนเทปที่เปิดวนไปเรื่อยๆในสมองที่ไม่หยุดหย่อน

เอลิโอ ช่างน่ารักและเป็นตัวเองมากในความคิดฉัน หนุ่มหล่ออย่างโอลิเวอร์ก็ทรงเสน่ห์ไม่แพ้กัน ทุกสิ่งทุกอย่างที่ลงตัวในเรื่องนี้ทำให้ฉันน้ำตาไหลเล็กน้อย 

ถึงแม้มันจะเป็นครั้งสุดท้ายแต่ก็จะจดจำเสมอไป เวลาก็ไม่อาจจะทำลายมันลงไป ตราบใดที่ความรู้สึกจะดำรงอยุู่อย่างนี้ เราจะรับรู้ กอดมัน ดูแลมัน และคิดถึง อย่างเดิมเสมอไป หน้าร้อนนั้นที่เราจะไม่ลืม มันจะซึมซาบอยู่ในผิวหนัง ความรู้สึก และริมฝีปาก ตลอดไป ทุกอย่างมันเกิดขึ้นครั้งเดียว และมันจะไม่มีโอกาสหน้า

-ความรู้สึกของฉันเองนะ-

ขอจบบันทึกชิ้นแรกของฉันด้วยประโยคที่ว่า

"ฉันเชื่อด้วยทุกเซลล์ของฉันว่านายจะต้องไม่ตาย และถ้าหากมันจะตาย ก็ของให้มันตายลงในตัวฉัน"

-call me by your name-

ไว้เจอกันใหม่ สวัสดีผุู้อ่านทุกท่านค่ะ