ทุกๆเช้า....สิ่งแรกที่จะทำตอนตื่นมาคือการเช็คTimehop กระโดดกลับไปเมื่อปีก่อนๆว่าเคยผ่านอะไรมาทำอะไรมาบ้าง ทุกเช้าจะคิดว่าทุกๆวันที่ตื่นมาทำดีกว่าเมื่อวานรึยัง เป็นคนดีกว่าเมื่อวานมั้ย วันนี้เมื่อ1ปีก่อน..... โพสลงเฟสบุคไว้ว่า..... "Time for a new adventure...กลัวหรือตื่นเต้น" ใช่แล้วมันเป็นวันแรกของการเข้ามาjoinทีมแบรนด์ทีมที่กุลอยากเข้ามาทำงานด้วยตั้งแต่เข้าทำงานที่ทรู สมัยยังทำงานที่ทีมเก่าออฟฟิศอยู่ตึกRS Tower กุลจะมองจากตึกRSชั้น26มาที่ทรูทาวเวอร์และบ่นกะเจ้านายเก่าเสมอว่า "นู๋อยากไปทำงานทีมMarcomกลางๆๆๆๆๆ" จนวันนี้เมื่อปีก่อนโอกาสก็มาถึง มันเป็นความรู้สึกไฟแรงผสมความกลัว เพราะผู้คนคงแตกต่างจากที่ที่เราเคยอยู่ Mar com กับ Marketingก็มีความต่างในความเหมือนความเหมือนในความต่าง และแน่นอนงานใหม่ที่ไม่เคยทำมันยากมากสำหรับการเริ่มต้นใหม่กับคนอายุขนาดนี้5555 ............... หลังจากวันนั้นชีวิตslowlife ได้หายไป งานใหม่ๆโอกาสใหม่ๆถาโถมเข้ามากระหน่ำมาก เราเองก็Happyและมีพลังงานเหลือล้นมากๆจิงๆ ผู้คนใหม่ๆผ่านเข้ามาให้เรียนรู้ยอมรับและปรับตัว ทำให้ผ่านมา1ปีไปอย่างรวดเร็ว ................ ก็เป็นธรรมดาเนอะ1ปีไฟมันก็คงไม่แรงเท่าวันแรก แต่ก็แปลกที่ไฟมันก็ไม่มอดสักที ถามว่า1ปีผ่านไปพอใจมั้ย ก็คงต้องตอบว่า..."สุขใจมากแต่ไม่พอใจ" โอกาสดีๆผู้คนดีๆหัวหน้าเจ้านายน้องๆในทีมก็ดี เสียแค่เราเองยังทำงานให้ดีไม่ได้สักที แต่ก็นั่นแหละวันนึงเราจะดีพอ(วันไหน)? ^_^; ................. เขียนมาซะยาวpointจิงๆก็คือ อย่ากลัวการเปลี่ยแปลงเลยถ้ามีฝันรีบๆลงมือเดินทางไปหาฝัน อย่ากลัวการหกล้มเลยยิ่งล้มไว้ยิ่งแข็งแรงไว ชีวิตเราเพิ่งเท่านี้เองยังต้องเจอการเปลี่ยนแปลงอีกมาก เคยทำงานในองค์กรที่มั่นคงมากๆตัดสินใจลาออกเพราะอยากค้นหาตัวเอง พอออกมาพบว่าโลกข้างนอกน่ากลัวกว่าที่คิดทั้งล้มทั้งลุกอยู่หลายปี แต่ไม่เคยเสียใจเลยที่ตัดสินใจออกจากบ้านหลังใหญ่ที่อบอุ่นและปลอดภัยเพราะอย่างน้อยก็ได้เรียนรู้ที่จะสู้กับอุปสรรค์ด้วยตัวเองลองผิดลองถูก จนวันนี้พอจะรู้มากกว่าวันนั้นแล้วว่าชีวิตต้องการอะไรกันแน่ ขายของออนไลน์หรอ-->ลองทำละไม่ใช่ช้านว่ะ งานsale/ TV/ Digital หรอ-->ไม่ใช่อะคะ Blogger-->ยังหาแนวไม่เจอจิงๆฮะ อะนะสุดท้ายก็ยังไม่รู้หรอกว่าชอบอะไรจิงๆแต่ก็เริ่มรู้ละว่าม่ายชอบอะไร อย่างน้อยถึงยังเดินไปไม่ถึงจุดหมายยังไม่รู้ด้วยว่าจุดหมายอยู่ตรงไหนแต่ก็เริ่มออกเดินทางมาไกลแล้วนะ แล้วคุณหละเริ่มออกเดินทางกันรึยัง. (⌒▽⌒) สุดท้ายต้องขอขอบคุณท่านผู้มีอุปการะคุณทุกท่านที่ส่งเสริมสนับสนุนและผลักดันให้ชีวิตกูลิโกะเดินหน้ามาถึงจุดนี้ ทุกวันนี้ไม่กล้าที่จะไม่มีความสุขเลยเพราะคิดเสมอว่าทุกๆคนคาดหวังให้กูลิโกะมีความสุขและขอบคุณผู้คนใหม่ๆที่ก้าวเข้ามาให้เรียนรู้ให้ความช่วยเหลือและเดินไปด้วยกัน.....ขอบคุณค่ะ