“ฮานากาคิ ทาเคมิจิ ขี้แยแต่ไม่ยอมแพ้”

พระเอกที่ร้องไห้เอาง่ายๆในกับบางเรื่อง วิ่งหนีให้กับความพ่ายแพ้ก้มหัวขอโทษคนอายุน้อยกว่า ใช้ชีวิตแบบคนที่เอาแต่วิ่งหนีอยู่เรื่อยมาเมื่อรู้ตัวว่าตัวเองสามารถย้อนเวลาได้จึงกลับมาช่วยแฟนเก่าสมัยที่เคยคบกันในตอนมัธยมต้นให้มีชีวิตรอดจากเงื้อมมือของโตเกียวมันจิไคทาเคมิจิย้อนเวลาหลายครั้งย้อนเวลาหนึ่งครั้งสิ่งที่ทำในอดีตจะส่งผลกระทบต่อหลายสิ่ง  เหมือนคำพูดในdr .strange2 แม้ความผิดพลาดครั้งใหญ่ที่สุดในอดีตมันก็พาเรามาจุดนี้มาเป็นเราในทุกวันนี้

 ฮานากาคิ ทาเคมิจิ ก้าวขึ้นเป็นสมาชิกและหัวหน้าโตมันหน่วยที่หนึ่งหลังจากจบศึกฮาโลวีนเลือดในสายตาของตัวผู้เขียนมองว่าเขาเก่งมากเขาไม่มีอะไรที่จะสู้คนอื่นได้แต่ได้ขึ้นเป็นหัวหน้าโตมันด้วยการยอมรับจากสมาชิกคนอื่น

ฮานากาคิ ทาเคมิจิผู้ใช้ชีวิตอย่างเป็นผู้แพ้ตลอดมากำลังเข้มแข็งขึ้นก้าวข้ามความกลัวของตัวเองเหมือนปลาแซลมอนที่ว่ายทวนกระแสน้ำขึ้นมาวางไข่ที่เป็นระยะทางอันแสนไกลทาเคมิจิเองก็กำลังเข้มแข็งมากขึ้นกับการย้อนเวลามาก็คล้ายกับการเดินทางไกลที่ไม่มีที่สิ้นสุดจนกว่าจะไปถึงฝั่งฝันหากทำเช่นนั้นสำเร็จการเดินทางย้อนเวลาอันแสนไกลจึงจบลง

แต่ผลกระทบของการย้อนเวลาย่อมส่งผลในปัจจุบันเมื่อเราย้อนเวลาไปแก้ไขอดีตในสิ่งที่ผิดพลาดเพื่อทำให้ปัจจุบันมันดีกว่าเดิมแต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าทุกครั้งที่ย้อนเวลาจะมีแต่เรื่องดีๆเกิดขึ้นบางครั้งก็ทำให้เราแตกสลายยากขึ้นที่จะประกอบใหม่กลิ่นความเลือด กลิ่นดินปืนนั่นคือสิ่งที่ได้รับหลังจากการย้อนเวลาไปมาต้องแบกรับความผิดหวังไว้กับตัวเองหากมีใครเข้าใจความรู้สึกที่ทาเคมิจิได้ประสบพบเจอก็คงจะดีดีกว่าที่เจ้าตัวเก็บคำพูดนั้นไว้กับตัวเองระบายมันออกมาก็ได้

ผู้เขียนมีความรู้สึกว่าต่อให้เรามีความสามารถที่วิเศษกว่าใครอื่นอย่างการย้อนเวลาได้ก็ไม่ได้ทำให้ปัจจุบันที่เราฝันเป็นจริงอย่างน้อยอาจจะดีกว่าเดิมแต่แลกมาด้วยการมีบางสิ่งที่สำคัญหล่นหายการใช้ชีวิตได้ดีในทุกๆวันไม่มีเรื่องให้เจ็บปวดและไม่เสียใจเมื่อเราในอนาคตมองย้อนกลับมาจะไม่เสียใจแค่นั้นก็เพียงพอแล้ว

ทาจิบานะ ฮินาตะ เองก็เป็นหนึ่งในคนที่สำคัญของทาเคมิจิคอยอยู่เคียงข้างแม้ในวันที่ทาเคมิจิเจ็บปางตายก็ไม่ได้ไปไหนคอยให้กำลังใจพร้อมกับคำพูดดีๆให้ทาเคมิจิอยู่เสมอไม่ว่าจะย้อนอดีตกลับไปกี่ครั้งก็มีฮินาตะคอยอยู่ด้วยตลอดฮานากาคิทาเคมิจิในแต่ละอดีตที่ย้อนกลับไปก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นคนดีไปเสียหมดมีที่กลายเป็นอาชญากรจริงๆแถมยังสั่งให้ฆ่าฮินาตะคนที่ตัวเองรักมากอีกด้วย

ฮานากาคิ ทาเคมิจิ ท้ายที่สุดแล้วจะสามารถแก้ไขอดีตที่ผิดพลาดได้สำเร็จหรือไม่นั้นก็สุดแท้แล้วแต่อาจารย์เคนวาคุอิจะเป็นผู้กำหนด แม้บางครั้งก็โดนคำพูดร้ายๆบั่นทอนลงจิตใจการเห็นเพื่อนตายลงไปเรื่อยๆทั้งที่ไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้แค่หวังว่าอยากให้ทุกคนมีความสุขไปด้วยกันแล้วใช้ชีวิตที่เหลือต่อจากนี้อย่างมีความสุขจึงพยายามทุกทางอย่างสุดความสามารถเพื่อช่วยเหลือคนอื่น

สุดท้ายนี้ ผู้เขียนรักฮานากาคิ ทาเคมิจิคนนี้เหลือเกินได้แต่หวังว่าทุกวันจะไม่มีเรื่องให้เสียใจเพิ่มการเติบโตเป็นผู้ใหญ่บางครั้งก็ไม่ได้ง่ายเสมอไปบางเรื่องที่อยู่บนบ่ามันสามารถปล่อยวางได้เป็นผู้ใหญ่ก็ร้องไห้ได้ อ่อนแอก็ได้ ขอแค่ใช้ชีวิตให้มีความสุขโดยที่ไม่ต้องเจ็บปวดกับในเรื่องที่พบเจอแค่นั้นก็มากเกินพอ