แนวหนังสือ : เทพเซียน ภพมาร ภพสวรรค์ ผลึกหินฉาวจูกับท่านจอมมาร ความรัก คอมเมดี้ สุขนิยม

_________________________

หลังจากชายสั่งข้ารับใช้ในวังจัดการซื้อ E-book เล่ม 1 มา (MEB ลดราคาอยู่) จึงอยากลองสำนวนภาษากับการเดินเรื่องของนักเขียน 'เนี่ยสุ่ยเสี้ยว' จะเป็นยังไงนั้น ชายจะเล่าให้ฟัง... 

ตัวเอกของเรื่องมีชื่อว่า 'เยว่หลิงชิง' (นางเอก) พลทหารประจำกอง 28 ดาวนักษัตร ปัจจุบันกินตำแหน่งซิงไช(ผู้รับใช้ดวงดาว)มาหลายร้อยปี ต้องการเลื่อนขั้นขึ้นเป็นนายหมู่ โดยมีข้อแม้ว่านางต้องรวมดวงธาตุมาร 1 พันดวง และนางก็สามารถรวมได้แล้ว 968 ดวง ทั้งยังเหลือเวลาไม่มาก ถ้าหากพลาดครั้งนี้ไปจะต้องรออีก 100 ปีสวรรค์ สาเหตุที่นางมุ่งหวังเช่นนี้ก็เพราะ นางมีไอดอลเป็นเทพประจำดาวนักษัตร หรือคู่หูในตำนานที่ไร้พ่ายตลอดแปดหมื่นปี

ร่างจริงของเยว่หลิงชิง เกิดจากน้ำตาแห่งเทพจันทรา หนึ่งในมหาเทพยุคบรรพกาล น้ำตานี้ได้หยาดลงบนดอกฉาวจู ณ ยอดเขาชางซาน ก่อนจะค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นเป็นผลึกหินฉาวจู เดิมต้องเป็นสีดำ แต่ของนางนั้นเป็นสีขาวบริสุทธิ์ ครั้งเมื่อนางยังไม่มีร่างจิตวิญญาณ จอมมารผู้หนึ่งได้ใช้ผลึกหินฉาวจูขัดทำปิ่นมอบให้แก่เทพวสันต์ แต่เมื่อเทพวสันต์ดับสิ้นจากการใช้ปราณผนึกมาร 'ถิงเซียวตู้' (พระเอก) ร่างเทพจึงดับสูญลง เหลือไว้แต่เพียงปิ่นกับตะเกียงก่อนพิรุณ (เล่ายาวหน่อยเพราะตรงนี้ ถ้าอ่านเองอาจจะงง)

และนางเอกของชายได้บ่มจิตเปลี่ยนจากหินยอดปิ่นจนได้มีร่างมนุษย์ แต่... ในระหว่างที่เยว่หลิงชิงกำลังดีอกดีใจกับการเก็บดวงมาร 32 ดวงสุดท้ายเพื่อเลื่อนตำแหน่ง นางได้ล่วงเข้าไปในแดนมาร และได้เจอกับ 'ถิงเซียวตู้' ที่เพิ่งตื่นจาการหลับไหลพันปี เผอิญว่า... นางคือผลึกหินที่ท่านจอมมารเคยใช้ทำปิ่นก่อนนางมีร่างมนุษย์ เผอิญว่า... เขาต้องการใช้หินเช่นนางไว้หนุนแทนหมอน เผอิญว่า... นางไม่ยินยอม ความรบรา ต่อเถียงกันบังคับกัน พาให้บรรยากาศเรื่องดูน่ารัก 

ในเล่ม 1 เปิดตัวมาก็น่ารักดี นางเอกเป็นแค่ทหารต๊อกต๋อย มีความฝัน มีไอดอลเป็นเทพนักษัตร กำลังเก็บดวงมาร แล้วมาเจอมารตัวพ่อที่อดีตเคยถล่มฟ้าถล่มดิน ไม่เคยเกรงกลัวใคร มีปมทิ้งไว้ให้เราหาคำตอบว่า เขากับเทพวสันต์มีส่วนเกี่ยวข้องกันยังไง คนทั่วไปต่างกล่าวว่าเขาถูกเทพวสันต์ผนึกไว้ แล้วทำไมเจ้าตัวถึงไม่โกรธ มีแต่คิดถึงและรอคอย ขนาดลูกน้องมารทั้งหลายรอท่านตื่นจากกาลหลับไหลมาพันปี แต่พอพี่ตื่นมาปุ๊บ พี่ไม่สนอะไรเลย ไม่แคร์ตำแหน่งประมุขภิภพมารอะไรทั้งนั้น เป้าหมายเดียวคือ.. หาร่องรอยของเทพวสันต์ ทั้งนี้ก็มีอุปสรรคเข้ามาเป็นสีสันของเรื่อง

ในเมื่อเขาคืออดีตจอมมารผู้ยิ่งใหญ่ ทุกคนหวาดกลัว ไม่มีใครยินดีที่ได้เจอถิงเซียวตู้ จึงวางแผนรุมกินโต๊ะ แต่พี่ก็... พระเอกไง ตายได้หรอก็ไม่ - ต้องเจอกับหินผู้มาดมั่นว่าข้าต้องเป็นทหารอย่างนางเอก นี่ก็เป็นอุปสรรคสำคัญ จะฆ่านางก็ฆ่าไม่ได้ เพราะนางคือหินบนปิ่นที่เขาทำขึ้นมา จึงต้องใช้ลูกโหดลูกแลกเปลี่ยนกึ่งบังคับให้นางคืนร่างเพื่อให้เขานอนหนุน ทำไม? ตรงนี้มีคำตอบ

และเควสสำคัญคือ การรวบรวมเศษ 'ตะเกียงก่อนพิรุณ' ที่แตกออกเป็นสี่ส่วน วายุ พิรุณ บุปผา อัสนีย์ ท่านจอมมารกับนางเอกของชายได้ร่วมมือกันช่วย โดยมีข้อตกลงระหว่างกัน นางขอดวงมาร เขาขอเศษตะเกียง ท่ามกลางความทะเลาะ ความชี้สั่งของท่านจอมมาร 

อย่างที่ชายบอก อยากลองสำนวน อยากดูว่าควรค่าต่อการตามต่อไหมจึงไปเปิดซิงให้ก่อน แนวเรื่องดู ๆ แล้วมีความตลก ๆ น่ารักเยอะทีเดียว พระเอกแกเก่งสมกับที่อยู่มานาน พี่ไม่ชอบพูดมาก ตวัดตาใส่ทีเงียบกริบกันหมด จับคู่กับนางเอกสายนักล่าความฝัน ต้องสะสมดวงมาร ทั้งที่มารตัวพ่อนั่งอยู่ตรงหน้า พ่อก็ไม่ว่า สไตล์การเขียนเหมือนของรักของข้าของจิ่วลู่ เอาไว้เล่ม 2 มาชายจะรีวิวเต็ม ๆ ให้อ่านอีกทีว่าจะได้อวยหรือดับ 

เรื่องสำนวนการแปล : ตามที่นักแปลกล่าวไว้ตรงหน้าแนะนำ ชายอ่านดูแล้วส่วนใหญ่จะหลุดตรงการใช้คำเวลาอธิบาย อย่างหลักการบรรยายจุดเกิดของนางเอก ยังมีจุดให้งง เราต้องทำความเข้าใจเพิ่ม แต่มันเป็นแค่เฉาะบางคำ พอหลุดบทบรรยายต้นเรื่องได้ก็ลื่นขึ้น คำซ้ำเยอะหน่อยในบางบท ภาพรวมงานแปลอาจจะไม่ดีเท่าสนพ.ใหญ่ แต่อ่านได้ สำนวนดีกว่าเรื่องก่อนของเขา

#เชื่อชายแล้วไตจะเบา #คุณชายรีวิวหนังสือ #รีวิวตะเกียงแห่งเทพวสันต์ #คุณชายรีวิวตะเกียงแห่งเทพวสันต์