วันนี้ฝนตกนะเป็นพฤษภาที่ค่อนข้างเเย่ด้วย
/แก๊สออกซิเจน/O2/ โมเลกุลออกซิเจนสองตัว
ที่ค่อยข้างต่ำมาสักระยะ
ระหว่างการดำเนินไปของลมหายใจ
/เกิดการลดลงของเซลิโทนิน
และนอร์เอพิเนฟริน/สารสื่อประสาทในสมอง
ณ ขณะทิ้งตัวลงนอน
อ่อและอีกอย่าง..
/เกิดอาการปวดเหนื่อย
คงเพราะไบเซปและไตรเซปไม่ค่อยได้ทำงาน
แต่ทั้งหมดก็นำมาสู่
จังหวะการหายใจที่ลดช้าลง
อ่อนล้า
ค่อย ค่อย เบา
และเบาลงอีก
เบา
จนแทบ..
เกือบไม่ได้ยินเสียง
และตอนนี้จังหวะการเต้นของหัวใจยังคงเป็นปกติ
เพียงแต่ได้ยินมันชัดจังนะ
ค่อย ค่อย เต้น
ค่อย ค่อย ดัง
เช้าแล้วนะ
ใช่..
เช้าแล้วนะ
_หัวใจกลับมาเต้นจังหวะเดิมที่มันควรจะเป็น
_ลมหายใจเริ่มจับจังหวะถูกว่าควรจะหายใจยังไงต่อในเช้าวันใหม่นี้
และใช่..
ถึงแม้บางทีการเต้นของหัวใจจะเต้นคร่อมจังหวะไปบ้าง
ลมหายใจถูกหยุดชะงักไปสักวิสองวิ เพียงเพราะเลือดสูบฉีดอย่างหนักหน่วง ณ ห้องหัวใจล่างซ้าย เพราะเหตุผลบางอย่างที่ถูกฉายขึ้นในความเงียบนั้น
..
แต่แล้วยังไงหละ
เช้าวันใหม่มาถึงแล้ว
แด่วาฬน้ำเงินที่ว่ายในทะเลลึก และไม่มีวันจะพบแสง??
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in