เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
(Fiction) Daddy Girl #ฝากเลี้ยงยัยหนู - Cut Scenedubuttalgi
โพสต์นี้มีเนื้อหาที่อาจไม่เหมาะสมกับเยาวชน Cut Scene - 001 (#ดุ๊บแชง)
  • "ให้น้องแชมเป็นแฟนคุณป๋านะคะ"





    ณ ตอนนั้น ต่อให้ความจริงน้องแชมจะพูดเล่น หรือพูดออกมาโดยไม่ได้คิดอะไรตามประสาเด็ก แต่ฉันก็ปฎิเสธไม่ได้ว่าใจเต้นแรงกับมันตั้งแต่แวบแรกที่ได้อ่าน และเผลอคิดไปว่าน้องแชมอาจจะพูดจริงๆก็ได้



    ฉันตื่นเต้นมากจนมือสั่นโทรศัพท์แทบร่วง ใบหน้าร้อนเห่อจนเริ่มเหงื่อออก ฉันพยายามเลี่ยงที่จะพูดถึงประเด็นนั้นต่อโดยการไล่ให้ยัยตัวดีไปอาบน้ำก่อนแล้วค่อยมาคุยกันทีหลัง



    พอน้องแชมตอบรับ ฉันก็รีบวางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะ ก่อนจะปลดกระดุมคอเสื้อเม็ดบนลงอีกสองเม็ด แล้วลุกขึ้นเดินผ่อนลมหายใจ พยายามเรียกสติให้ตัวเองใจเย็นๆ หยุดตื่นเต้นกับสิ่งที่เพิ่งเจอ



    ในตอนนั้น ฉันลืมเรื่องคุณแจนไปเสียสนิทเลย เพราะมัวแต่ว้าวุ่นใจกับเรื่องของน้องแชม ฉันไม่ได้ตอบกลับคุณแจนกลับไป อันที่จริงก็คือฉันไม่ได้แตะโทรศัพท์อีกเลยจนกระทั่งได้ยินเสียงเคาะประตูสองที และเสียงเรียกเล็กๆของน้องแชมว่ามารออยู่หน้าห้องแล้ว



    ฉันรีบเดินไปเปิดประตูให้เธออย่างไม่รอช้า ก่อนจะต้องชะงักไปอีกทีนึง เพราะภาพของเด็กสาวตรงหน้านี้ไม่อ่อนโยนต่อใจฉันเลย



    ภาพของน้องแชมที่อยู่ในร่างเด็กสาวตัวเล็กผิวขาวสะอาด และเหมือนจะอมชมพูด้วยหน่อยๆ หรือเพราะฉันตาฟาดก็ไม่รู้เหมือนกัน รู้แค่มันดูนุ่มนิ่มเอามากๆ ชุดนอนกระโปรงสีชมพูอ่อนตัวสั้นที่ยาวขึ้นมาแค่คืบเดียวจากเข่า กลิ่นหอมจางๆของสตรอว์เบอร์รีที่โชยมาแตะปลายจมูกฉัน เดาว่านั่นน่าจะเป็นกลิ่นครีมอาบน้ำกลิ่นโปรดของเธอ และสุดท้าย เจ้าอาริคุงตัวน้อย ลูกหมาตัวผู้สีขาวขนฟูพันธุ์มอลทีสสมาชิกใหม่ของบ้านที่อยู่ในอ้อมกอดของเธอ มันกำลังช้อนตาขึ้นมองฉันตาแป๋วเหมือนกับเจ้าของมันที่ก็กำลังมองฉันอย่างนั้นอยู่เหมือนกัน



    ฉันหลีกให้น้องแชมเดินเข้ามาในห้อง ก่อนจะปิดประตูแล้วเดินตามหลังเธอไปนั่งลงตรงโซฟาตัวเล็กที่ปลายเตียง



    ทันทีที่น้องแชมทักเรื่องคุณแจนขึ้นมา ฉันก็เลยนึกได้ว่ายังไม่ได้คุยธุระกันต่อเลย ฉันก็เลยลุกขึ้นขอตัวไปคุยงานต่อตรงโต๊ะทำงาน ให้น้องแชมกับเจ้าอารินั่งเล่นดูทีวีรอกันไปก่อนพลางๆ



    ตลอดเวลาที่ฉันกำลังนั่งคุยโทรศัพท์กับคุณแจนอยู่ ก็ต้องคอยระวังคำพูดที่จะไม่ทำให้ยัยตัวเล็กเผลอได้ยินแล้วเก็บไปคิดมาก ถึงแม้ว่าคุณแจนจะพยายามนอกเรื่องไปทำนองนั้นอยู่เรื่อยๆก็ตาม



    ฉันคุยกับคุณแจนอยู่สักพักใหญ่ๆจนน้องแชมก็คงจะเริ่มรู้สึกว่ามันนานเกินไป และเธอเองก็รอไม่ไหวแล้ว เด็กสาวก็เลยอุ้มเจ้าอาริแนบอกแล้วลุกขึ้นเดินเข้ามาหาฉัน ก่อนจะสะกิดให้ฉันหันไปสนใจเธอ แล้วแทรกตัวเข้ามาหย่อนก้นนั่งลงบนตักฉันโดยที่ฉันไม่ทันจะได้ตั้งตัว



    ให้ตายเถอะ พอใกล้กันขนาดนี้แล้ว กลิ่นหอมของครีมอาบน้ำรสสตรอว์เบอร์รีจากตัวน้องแชมก็ยิ่งชัดเจนขึ้น บ้าเอ้ย



    ฉันเหวอไปนิดนึง ก่อนจะบอกคุณแจนว่า "สักครู่นะคะ" แล้วหันไปคุยกับยัยตัวดื้อที่กำลังทำหน้ามู่ๆใส่อย่างเอาเรื่อง



    "นานเกินไปแล้วนะคะ" น้องแชมจ้องหน้าฉันแล้วพูดออกมาเบาๆ


    "ใกล้จะเสร็จแล้วค่ะ หนูไปนั่งรอคุณป๋าตรงนู้นก่อนนะคะตัวเล็ก" ฉันตอบน้องแชม แต่เธอกลับไม่เชื่อฟังกันเลยสักนิด เอาแต่งอแงว่า "ไม่เอา น้องแชมจะเฝ้าคุณป๋าอยู่ตรงนี้ จนกว่าคุณป๋าจะวางสาย"


    แต่พอฉันตั้งท่าจะดุ เธอก็ตามมาด้วยลูกอ้อนสารพัดที่จะทำให้ฉันแพ้ทางจนได้



    "เร็วๆสิคะ น้องแชมทนไม่ไหวแล้วนะคะ ดูสิ อาริคุงเองก็อยากจะเล่นกับปะป๊าจะแย่อยู่แล้วคับ เนอะๆ"


    รวมถึงการเอาเจ้าลูกหมาตัวน้อยนั่นมาแกล้งทำเสียงน่ารักๆอ้อนกันด้วย


    ฮือ น้องแชม อย่าทำแบบนี้สิคะ คุณป๋าจะไม่ไหวเอานะ ‒ นั่นคือสิ่งที่ฉันคิดในใจตอนนั้น



    "ปะป๊า?"


    "ค่ะ ก็คุณป๋าเป็นปะป๊าของอาริคุงไงคะ ทำไมคะ?"


    "แต่น้องแชมเป็นเจ้าของอาริคุงไม่ใช่หรอ"


    "ใช่ค่ะ น้องแชมก็เป็นหม่ามี๊ของอาริคุงด้วยไงคะ"


    "..."


    "รีบๆคุยสิคะคุณป๋า จะได้เสร็จเร็วๆ เดี๋ยวน้องแชมรอค่ะ"



    ฮือ ขยันทำให้คุณป๋าใจเต้นแรงจริงๆ ยัยตัวดื้อเอ้ย





    พอเถียงกันเรื่องเจ้าอาริเสร็จ ฉันก็รีบกลับไปคุยกับคุณแจน และพยายามจะจบบทสนทนาให้เร็วที่สุด ก่อนที่จะโดนลูกอ้อนของยัยเด็กดื้อไปมากกว่านี้ แล้วฉันจะทนไม่ไหว เพราะน้องแชมเริ่มจะรุกกันหนักขึ้นเรื่อยๆ จนฉันแทบจะหายใจไม่ทั่วท้องอยู่แล้ว เธอไม่ปล่อยให้ฉันมีสมาธิกับการคุยธุระเลยสักนิด



    และเมื่อยัยตัวเล็กเอนหัวน้อยๆลงมาซบไหล่ฉัน ทันทีที่เธอเชยคางขึ้นแล้วขยับหัวถูไถเข้ากับไหล่ฉันเบาๆ ปลายจมูกคมสวยของเธอก็ค่อยๆสัมผัสกับบริเวณซอกคอของฉันทีละนิดๆ ไม่รู้ว่าน้องแชมบังเอิญหรือตั้งใจกันแน่ แต่ ณ จุดนั้น ความอดทนที่ฉันพยายามกลั้นใจมาตลอดมันไม่เหลืออีกต่อไปแล้ว



    ฉันรีบตัดสินใจตัดจบบทสนากับคุณแจนไปเสียดื้อๆ ก่อนจะดุยัยตัวดีเสียงเข้มที่เอาแต่กวนกันจนได้เรื่อง


    "น้องแชม รู้ไหมคะว่าทำไมคุณป๋าถึงไม่อยากให้หนูมากวนตอนที่คุณป๋าต้องทำงาน"


    "ทำไมหรอคะ?" ยัยตัวเล็กช้อนตามองฉันตาแป๋ว



    ให้ตายเถอะ ไอ้แซน กูทนไม่ไหวแล้วโว้ย ไปประกันตัวกูด้วยนะ ฮือ



    "เพราะคุณป๋าจะไม่ได้ทำงาน แบบนี้ไงคะ" พูดจบ ริมฝีปากสวยของเด็กสาวก็ถูกฉกฉวยโอกาสครอบครองโดยฝีมือของฉันเอง



    หมดกันความรู้สึกผิดชอบชั่วดีต่างๆที่นึกถึงมาโดยตลอด สุดท้ายจูบแรกของน้องแชมก็เป็นฉันอยู่ดีที่ได้มัน



    "อื้อ..."



    รู้อะไรไหม จริงๆแล้วไม่ใช่แค่ตัวน้องแชมหรอกที่มีกลิ่นสตรอว์เบอร์รี แต่ริมฝีปากของเธอก็มีรสชาติคล้ายกับรสสตรอว์เบอร์รีเหมือนกัน





    น้องแชมค่อยๆเลื่อนมือข้างนึงขึ้นมาดันไหล่ฉันเบาๆ ก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นกำคอเสื้อตรงหน้าอกฉันแน่น ในขณะที่เธอยังคงหลับตาพริ้มรับมือกับริมฝีปากของฉันที่กำลังรังแกส่วนเดียวกันราวกับหมาป่าผู้หิวกระหายที่กำลังจะได้กลืนกินเจ้าหนูน้อยหมวกแดง



    ฉันรีบเอาโทรศัพท์ยัดใส่กระเป๋ากางเกงอย่างลวกๆ โดยไม่สนใจว่ามันเกือบจะหล่นลงพื้นหรือเปล่า เพราะฉันกำลังสนใจเหยื่อตรงหน้ามากกว่า



    ฉันผละจูบออกให้น้องแชมพักหายใจ พร้อมทั้งวาดแขนข้างนึงโอบกอดยัยตัวเล็กเอาไว้ ส่วนอีกข้างก็แย่งเจ้าอาริคุงที่อยู่ในอ้อมกอดของเธอมาปล่อยมันลงบนพื้น


    "ไปเล่นตรงนู้นก่อนนะคับอาริคุง ปะป๊าต้องเล่นกับหม่ามี๊ของหนูก่อน" ฉันหมายถึงตรงมุมไหนสักแห่งในห้องนี้ที่ไม่ใช่บนตักของน้องแชม เพราะนั่นคงเป็นปัญหาแน่ๆถ้ายังปล่อยให้มันอยู่บนนี้ เพราะมันจะทำให้ฉันทำอะไรๆไม่สะดวก



    "ค.. คุณป๋า ด.. เดี๋ยวสิคะ"


    "??"



    พอฉันตั้งท่าจะกดจูบลงไปที่ริมฝีปากรสสตรอว์เบอร์รีของเธออีกครั้ง น้องแชมก็รีบทำเฉไฉแล้วออกแรงดันอกกันเบาๆเหมือนเป็นการห้าม



    "ค.. คุณป๋าไปอาบน้ำก่อน ล.. แล้วค่อยมาเล่นกับน้องแชมนะคะ"


    "ทำไมล่ะคะ เล่นก่อนแล้วค่อยไปอาบก็ได้ค่ะ ไหนหนูบอกว่าอยากเล่นกับคุณป๋าเร็วๆไงคะ หืม"



    ยัยตัวเล็กไม่กล้าสบตาฉัน ตอนที่ฉันพยายามจะยื่นหน้าเข้าไปหยอกใกล้ๆ ฉันยังไม่ยอมที่จะทำตามคำขอของเธอง่ายๆ





    พอน้องแชมเงียบไม่ตอบ ฉันก็เลยใช้จังหวะนั้นฉวยจูบลงไปที่ริมฝีปากของเธออีกที "อื้อ.." แกล้งให้คนตัวเล็กดิ้นขลุกขลักประท้วงอยู่ในอ้อมกอดจนพอใจแล้วก็ค่อยปล่อยให้เธอเป็นอิสระ




    "ค.. คุณป๋า"


    น้องแชมทำหน้ามู่ๆใส่ฉันอีกแล้ว



    "ทำไมคะ?"


    "น้องแชมไม่อยากเล่นกับคุณป๋าแล้วหรอ?"



    "ม.. ไม่ใช่ค่ะ อ.. อยากค่ะ แต่คุณป๋าอย่าแกล้งน้องแชมแบบนี้สิคะ น้องแชมหายใจไม่ออก ฮือ"



    ยัยตัวเล็กทุบอกฉันเบาๆแล้วก้มหน้าลงด้วยความเขินอาย ใบหน้าของเธอกำลังขึ้นสี ซึ่งท่าทางนั้นมัน..



    น่ารักมากๆเลย ฮือ



    "โธ่.. ยัยตัวดื้อเอ้ย"



    ทำไมน้องแชมถึงได้ขยันทำตัวน่ารักให้ฉันหมั่นเขี้ยวอยู่เรื่อยเลยเนี่ย แค่นี้คุกก็ถามหาจะแย่แล้ว อีกนิดตำรวจคงได้มาเชิญตัวถึงบ้านแล้วล่ะ





    "ค.. คุณป๋าไปอาบน้ำก่อนเถอะนะคะ จ.. จะได้มานอนดูการ์ตูนกับน้องแชมไงคะ เดี๋ยวน้องแชมรอ"


    พอฉันยังไม่ยอมตอบรับ ยัยตัวเล็กก็เลยจะชิงลุกขึ้นก่อน แต่ก็ไม่ทันฉันที่รู้ทันเธออยู่ดี



    "ก็ได้ค่ะ งั้นน้องแชมรอคุณป๋าก่อนนะคะ เดี๋ยวคุณป๋าจะรีบออกมาดูการ์ตูนกับหนู"



    ฉันใช้กำลังทั้งหมดที่มีอุ้มน้องแชมไปที่เตียง แล้วแกล้งงับเบาๆตรงปลายจมูกของเธอ ก่อนจะยอมลุกไปอาบน้ำตามที่ตกลงกัน



    "คืนนี้กี่เรื่องดีคะตัวเล็ก"






    ----------

    เป็นคัทสั้นๆที่อยากจะให้คนอ่านได้จินตนาการเห็นฉากนี้ไปกับเราด้วย
    แต่จะให้แต่งลงจอยก็คงไม่เหมาะ หวังว่าจะชอบกันนะคะ :)

    #ฝากเลี้ยงยัยหนู

    ----------

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in