เรารู้สึกว่า ทำให้เราได้มองเห็นโลกในอีกมุมหนึ่ง ที่เราจะไม่มีทางรู้เลย ถ้าเราไม่คิดเหมือนกับคนที่เราพบปะพูดคุยด้วย 

เอาจริง ๆ แล้ว เราเป็นคนที่มีกำแพงบาง ๆ ครอบอยู่ อาจจะเป็นเพราะความกลัว ที่จะรู้จักกับคนแปลกหน้า เพราะว่าถูกผู้ใหญ่ปลูกฝังมาแบบนั้นในตอนเด็ก ๆ (ปล.ตอนนี้ดีขึ้นมาบ้างแล้วนะ) เราไม่ค่อยกล้าคุยกับคนที่เราไม่รู้จักเลย แม้ว่า เค้าจะเป็นฝ่ายเข้ามาคุยกับเราก่อนก็เถอะ อย่าหวังเลยว่าเราจะเอ่ยปากพูดกับคนอื่นก่อน ขออยู่เงียบ ๆ ดีกว่า

แต่เอาเข้าจริง ๆ แล้ว เราก็เป็นพวกที่ไม่สามารถอยู่คนเดียวได้เป็นเวลานาน ๆ นะ เป็นพวกไฮเปอร์ ชอบอยู่กับผู้คน (ที่รู้จัก) อยู่คนเดียวไม่ได้ จะเหงาขึ้นมาทันที ต้องหาอะไรทำ แต่กระนั้น ก่อนหน้านี้ เราก็ไม่ได้ขวนขวายที่จะอยากรู้จักใครเพิ่ม จนกระทั่งต้องย้ายมาทำงานต่างแดน ต่างบ้านต่างเมือง การเดินทางมันทำให้เรารู้สึกว่า จริง ๆ แล้ว การได้พูดคุยกับคนที่ไม่ได้รู้จักกัน มันก็เป็นเรื่องท้าทายและสนุก อยู่เหมือนกัน เรารู้สึกสนุกเวลาได้คุยกับผู้ใหญ่สูงอายุ ตอนนั่งรถข้ามสะพาน จากลาวกลับไทย หรือ จากไทยกลับมาลาว เพื่อทำงาน เอาจริง ๆ ก็ไม่ได้ไปทักเค้าก่อนหรอก เค้าหันมาคุยกับเรา เราก็เลยคุยด้วย เนียน ๆ กันไป ก็สนุกดี

รู้จักคนจากการแนะนำของคนที่รู้จัก ได้พบเพื่อนใหม่ ๆ มันก็ทำให้กรอบความคิดของเรากว้างขึ้น ได้เห็นว่าคนอื่น เค้ามีชีวิตความเป็นอยู่อย่างไร ทำงานกันยังไง เจอประสบการณ์อะไรมาบ้าง เรื่องราวชีวิตของเค้าเป็นยังไง เพื่อนที่เค้าเคยพบเจอเป็นอย่างไร แถมยังได้ความรู้เรื่องต่าง ๆ ที่บางทีอาจจะเป็นเรื่องที่เราสนใจอยู่แล้ว แต่เราได้ฟังจากคนที่เราสนทนาด้วย โดยไม่ต้องไปค้นหาจากทางอินเตอร์เน็ตเลยด้วยซ้ำ 

ในโลกนี้มีคนอยู่เยอะแยะมากมาย อย่าทำแค่เพียงอยู่กับสังคมเดิม ๆ ที่เรารู้จักและคุ้นชิน จงออกไปเจอโลกกว้าง จงออกไปพบผู้คนใหม่ ๆ ออกจาก Comfort Zone แล้วเราจะรู้ว่าโลกนี้ยังมีอะไรอีกหลายอย่างที่เราไม่เคยรู้

ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ เพื่อนใหม่...