แม่ชอบบ่นเรื่องพี่สาวของฉันให้ได้ยินอยู่เสมอและวันนี้แม่ก็บ่นเรื่องของพี่ให้ฉันฟังอีกฉันรู้อยู่แก่ใจว่าที่แม่บ่นเพราะแม่ห่วงและรักพี่มากแต่วันนี้แม่บ่นจนฉันรำคาญและน้อยใจฉันเลยบอกแม่ว่าพี่ฉันโตแล้วปล่อยเขาไปเถอะเขาโตพอที่จะต้องแก้ไขชีวิตของตัวเองได้แล้วเขาโตเกินที่จะทำตามคำสั่งแม่แล้ว
แม่ฉันตอบทันทีว่า"ไม่ได้หรอก"แม่ยังต้องคอยช่วยเหลือพี่อยู่ไม่งั้นเขาจะอยู่อย่างไรฉันครุ่นคิดกับคำพูดนี้สักพัก...แล้วฉันละ?
ฉันถามแม่ว่าแม่ไม่สงสารฉันบ้างหรอฉันเป็นลูกสาวคนเล็กนะ
แม่ตอบทันทีว่าไม่....(ไม่งั้นหรอ)
เพราะแม่รู้ว่าฉันเก่งกว่าและสามารถเอาตัวรอดได้
....มันก็จริงแหละมันคือเรื่องจริงเลย....
สิ่งที่ได้ยินทำให้ฉันเถียงแม่ไม่ได้เลย
แม่ต้องปกป้องคนที่อ่อนแอกว่าเราไม่ควรน้อยใจ
และที่แม่ไม่ปกป้องเราเพราะว่าแม่เชื่อใจเรา
คำว่า"ลูกแม่เก่งอยู่แล้ว"ย้ำอยู่ในสมองฉันตั้งแต่เด็ก
ฉันต้องพยายามทุกๆทางเพื่อเป็นลูกที่แม่เชื่อใจ
แต่มันแฟร์สำหรับฉันจริงๆไหม?
ฉันต้องอดทนและเข้มแข็งกว่าถึงฉันจะเป็นน้องงั้นหรอ
บางทีฉันก็อยากเป็นลูกที่อ่อนแอของแม่บ้าง
ลูกคนเล็ก7.11.19
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in