ฉันนั่งอ่านหนังสือที่ชอบอย่างตั้งใจ วันนี้ห้องสมุดดูอ้างว้างผิดปกติ ฉันชื่นชอบบรรยากาศประมาณนี้แหละ ก็เหมือนเช่นเคย ฉันนั่งติดหน้าต่างบานใหญ่ที่สุด เพื่อจะได้ชื่นชมมองท้องฟ้าได้ชัดที่สุด วันนี้ท้องฟ้าก็สวยเหมือนทุกวัน แต่รู้สึกทุกอย่างมันนิ่งจนเกินไป นิ่งจนเหมือนกับไม่มีสิ่งมีชีวิต เหมือนฉันหลุดเข้ามาในมิติ ที่มีฉันเพียงคนเดียวที่เคลื่อนไหวได้ รู้สึใจเต้นแรงแปลกๆ เหมือนกำลังตื่นเต้นโดยที่หาสาเหตุไม่ได้ กำลังคิดต่อไปว่าฉันจะทำอะไรต่อไปในมิติแห่งนี้

กาลเวลาช่างผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน ผ่านไปเร็วจนไม่ได้  ชื่นชมความสวยงามของแต่ละวินาที ณ ทีนี้ฉันเป็นเพียงเด็กสาวคนหนึ่งที่กำลังหลงอยู่ในแดนสนธยา 

ฉันสับสนเหลือเกินว่าฉันควรจะต้องทำอะไรต่อไป 

ฉันชอบที่ใจของฉันบางครั้งที่ตื่นด้วยความเขินอายจากความรัก ฉันชอบมันมากๆเลยล่ะ

แต่ฉันน่ะ พอกลับต้องมาสัมผัสความรักจริงๆฉันกลับไม่ชอบมันเลย

มันเป็นความซับซ้อนทางมิติของฉันอีกอย่างหนึ่ง 

อีกอย่างฉันชอบดูหนังสยองขวัญมากเลยล่ะ คิดว่า ถ้าไม่ตื่นเต้นก็คงไม่สนุก 

ตอนที่ฉันกลัวมากๆ หรือตกใจจากฉากที่น่ากลัวเสร็จ ฉันกลับยิ้ม แล้วก็ขำ พร้อมกับชื่นชมกระบวนการของหนังที่ทำให้ฉันกลัวได้ดีขนาดนี้ 

มันก็คงเหมือนกับคนที่ชอบกินเผ็ด เพราะมันเผ็ดนั่นแหละความทรมานนี้แหละที่ทำให้อร่อย

ถูกไหมล่ะ