จริงๆ ต้องนั่งทำงาน แต่คงคอนเซ็ป เหมือนตอนเด็ก อะ..ขอฟังวิทยุนิดนึง ซึ่งกว่าจะได้ทำการบ้านจริงคือหลังเที่ยงคืนไปแล้ว

ตั้งใจว่าจะหาฟังตอนที่เป็นเทปสมัยเรียนมหา’ลัย (ก็คือย้อนไปหลายปีที่เป็นเลข 2 หลัก ?)

เปิดมาในยูทูปเจอ “หนังหน้าแมว ตอน ประกาศอำลา (20  June 2021)” 

เฮ้ย.. นึกว่าเขาเลิกทำกันไปนานแล้ว (แง้ ไม่ได้แช่งหรืออะไรนะคะ คือเราไม่ได้ฟังนานแล้ว จนตัวเองก็ลืมไปแล้วเหมือนกันว่าไม่ได้ฟังตั้งแต่ตอนไหน แว้บนึงก็เลยมีความคิดหลอกๆ ขึ้นมาเองว่า อ่อ เขาไม่ได้จัดรายการกันแล้ว - พูดงง รู้แหละ)

ฟังไปนิดนึงก็ เออ ยังขำกับมุข และก็สไตล์วิธีการพูดแบบนี้ของพี่จ๋องอยู่เลย กวนติงเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือฟังแล้วนึกถึงคนคนนึง

ใจก็อยากมีคำเรียกที่สั้นกระชับกว่านี้ แต่ก็ยังไม่สตรองพอจะเอ่ยชื่อเขาออกมาตรงๆ

งงเหมือนกันจะต้องสตรองอะไร ไม่ได้เป็นอะไรกันเลย นอกจากเพื่อนที่ไม่ได้คุยกันแล้ว

ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงเร้าหรือ หาเรื่องส่งข้อความไปหาแหละ

เออๆ เราฟังหนังหน้าไมค์ แล้วนึกถึงแกเลย.. 

ก็พัฒนามาสู่การเขียนบล็อกประกาศให้ชาวโลกรู้แทน

จริงๆ ยังฟังไม่จบเลย ไปได้ประมาณ 24 นาที พี่จ้อยกำลังตั้งใจเล่าเรื่องอนิเมะที่ดูมาให้ทุกๆ คนฟัง (พี่จ้อยเล่า ก็คือละเอียดมาก เห็นภาพตาม) 

ตอนนี้เราติดฟัง readery หน่อยๆ แหละ (อะ เปลี่ยนเรื่องเฉย)

ล่าสุดที่ฟังคือเทป “ปีศาจ” (RDR93 โลกเก่า-โลกใหม่ และปีศาจที่ชื่อกาลเวลา)

อินมากกก สนุกเป็นพิเศษ เพราะเป็นหนังสือที่ชอบมาก

ทุกตอนที่พี่เน็ทพี่โจ้เล่าถึง จำได้หมด

ดีแหละ เป็นหนังสือที่ถ้าใครชอบอ่านหนังสือ อยากชวนให้อ่าน

ขอบคุณการเกิดขึ้นของพอดแคสต์ 

เราห่างหายจากการฟังวิทยุน่าจะหลังจากทำงานสักพัก ไม่แน่ใจเพราะตารางเวลาชีวิตตอนนั้นมันไม่เข้ากับตารางรายการวิทยุแล้วรึเปล่า 

จำไม่ได้ว่าเคยหงุดหงิดใส่คุณเอ เพราะไม่ได้ฟังวิทยุรายการโปรดมั้ย (อันที่จริง เราก็ทำตัวไม่น่ารักกับคุณเอเยอะเหมือนกัน แหะๆ ขอโทษนะ ?)

ขอบคุณรายการหนังหน้าไมค์ (แอนด์ หนังหน้าแมว ที่ได้ฟังอยู่แป๊บนึง) 

เพราะรายการของพวกพี่ๆ ทำให้การทำการบ้านในคืนวันอาทิตย์สนุกสนานขึ้น

สนุกแหละ เพราะจะตีหนึ่งแล้วเมิงงง การบ้านไม่ขยับไปไหน หูเอาแต่ฟังพวกพี่ๆ คุยกัน

นอกจากอ่านอะเดย์ และหนังสือในห้องสมุดเป็นครั้งคราว การฟังหนังหน้าไมค์ดูจะเป็นกิจกรรมที่เราเอ็นจอยและรอคอยเป็นพิเศษ ทำให้ตอนนั้นเราตัดสินใจเลือกพรีเซ็นต์กิจกรรมยามว่างของตัวเองเป็นเรื่องนี้ และแน่นอน แป้กมาก 55 คือมันต้องพูดพรีเซ็นต์เป็นภาษาต่างประเทศอะ แล้วเราก็เล่าไม่รู้เรื่อง เพื่อนทั้งเซคคืองง มันพูดเรื่องอะไรอยู่วะ แต่นั่นก็เป็นเหตุที่ทำให้เราต้องโทรไปคุยกับพี่ๆ ในรายการครั้งแรก และครั้งเดียวในชีวิต ตื่นเต้นมาก และแน่นอนอีกเช่นกัน พูดไม่รู้เรื่อง อยากฟังเสียงตัวเองในวิทยุแหละ แต่ก็เขิน กลัวจะได้ยินประโยค รบกวนน้องปิดเสียงวิทยุก่อนนะครับ

ดีใจนะคะที่ได้ยินเสียงพี่ๆ อีกครั้ง

เหมือนเดิมเลยค่ะ งานไม่เดินแบบที่ยังไม่มีตัวอักษรสักตัวในเวิร์ด ไม่มีการเปิดเซิร์ชหาเกี่ยวกับเรื่องที่ต้องทำใดๆ นอกจาก เอ๊ะ เร้าหรือ เขียนไงนะ เฮ้ยเราใช้อะไรล็อกอินมินิมอร์นะ.. เอ๊ะ รายการพี่เขามันคืนเสาร์หรืออาทิตย์ เฮ้ย ตอนนั้นเราฟังหนังหน้าไมค์เสร็จ การบ้านไม่ไปถึงไหน ก็เลยฟังเดอะช็อคต่อเพราะต้องปั่นการบ้านแล้วกลัวง่วงด้วยนี่นา การบ้านก็จะเสร็จประมาณตีสาม (ทำไมเราจำเป็นหนังหน้าไมค์มีวันเสาร์ หรือนั่นบิ๊กซีนีม่า โปรแกรมเพชรหนังพันล้าน เจมส์บอนด์ โกลเด้นอาย รอบที่ร้อยย)

ดีใจที่พี่ๆ ทุกคนสบายดี สนุกสนาน และครึกครื้นเหมือนเดิม 

หวังว่าแกจะสบายดีเช่นกัน