ถ้าหากคุณชอบหนังที่พลิกไปพลิกมา จับไม่ได้ไล่ไม่ทัน มู้ดหม่นๆ บรรยากาศเหมือนมีผีร้ายผู้เจ้าเล่ห์หลอกลวงฝังอยู่ในวอลเปเปอร์ตลอดเวลา โทนสีอบอุ่นยังย้อมให้มืดหม่นได้ ...คุณน่าจะเหมาะกับหนังเรื่องนี้นะ

เราเป็นคนนึงที่ชอบหนังทริลเลอร์โทนประมาณนี้ ลึกลับนิดๆ ลุ้นระทึกหน่อยๆ บรรยากาศไม่น่าไว้ใจภายในเรื่อง อะไรงี้ นับว่าเรื่องนี้ก็เป็นอาหารว่างวันหยุด 'ที่ดี' เรื่องนึงเลยแหละ 

แต่ถามว่า คาดหวังได้ระดับไหน คงต้องให้ระดับนึง เพราะเรามองว่าหนังเรื่องนี้ไม่สามารถพยุงมาตรฐานไปได้ทั้งเรื่อง อาจจะด้วยเวลา หรืออะไรบางอย่าง ทำให้ครึ่งหลังบีบอัดจนมู้ดโทนเฉออกไปนิดนึง ทั้งนี้ไม่น่าเบื่อ ดูได้จนจบ ...

เพราะมัน พลิก ตลอดเวลา ...เหมือนกับหมูกระทะยังไงล่ะ

มาดูกันว่า Forgotten เกี่ยวกับอะไร ( ทั้งรีวิว และพูดถึงอย่างละเอียด ก็คือสปอยนั่นเองนะ )

.

( สำหรับเรา หนังทำได้ดีถึงประมาณนี้ ในแง่ของความละมุนละม่อมในการเล่า )

จินซ็อกพบว่าตัวเองไม่ใช่เด็กหนุ่มอายุ 21 แต่เป็นชายวัย 41 มาตลอด ...ทุกอย่างที่เขาได้เห็น ได้สัมผัสจากครอบครัวกำมะลอนั่น ถูกเซ็ตให้เป็นปี 1997 เครื่องใช้ไฟฟ้า เครื่องมือสื่อสารต่างๆ เป็นของเก่า รวมในบ้านที่ไม่ได้ดูโทรทัศน์เลย เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอะไรเกิดขึ้นนอกบ้านหลังนั้น ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมา ! O M G แล้วคนพวกนั้นล่ะ กักขังหลอกลวงเขาไปทำไมกัน ?

เมื่อจินซ็อกล่วงรู้ความจริงทุกสิ่งอย่าง ก็ถึงเวลาแล้วที่ พ่อ แม่ และพี่ชาย จะต้องเฉลยเรื่องราวที่เกิดขึ้น 

(คนที่รับบทบาทเป็น) พ่อ คือนักสะกดจิต ที่เข้ามาสะกดจิตให้จินซ็อกเชื่อว่าพวกเขาคือครอบครัวที่ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมานาน (คนที่รับบทบาทเป็น) แม่ คืออดีตนักแสดงที่ช่วยให้ภาพครอบครัวสมบูรณ์ยิ่งขึ้น และ (คนที่รับบทบาทเป็น) พี่ชาย คือคนที่ชักนำขบวนการหาตัว 'คนร้าย' ที่ฆ่าหญิงสาวและเด็กผู้บริสุทธิ์ในบ้านหลังนี้เมื่อ 20 ปีก่อน ! 

เมื่อจินซ็อกไม่ยอมรับสารภาพว่าเป็นคนฆ่าแต่แรก เขาเอาแต่บอกว่า 'ไม่ได้ฆ่า' หรือไม่ก็ 'จำช่วงเวลานั้นไม่ได้เลย' พวกเขาเลยล้างสมองแล้วสะกดจิตซะ ! แล้วจัดฉาก 'บ้านหลังนั้น' ให้กลายเป็นที่เกิดเหตุอีกครั้ง โดยเฉพาะห้องปิดตายที่เกิดคดีฆาตกรรมขึ้น 20 ปีก่อน ให้เหมือนกับสภาพตอนนั้นเป๊ะๆ (เค้าเลยปิดตายเอาไว้) เพื่อให้ถึงเวลา ล่อลวงจินซ็อกเข้าไป เขาจะได้จำเหตุการณ์ตอนที่ก่อเหตุฆาตกรรมได้ แล้วสารภาพออกมา 

ในครึ่งหลัง เหตุการณ์ทุกอย่างวนกลับมาในหัวจินซ็อก 20 ปีก่อน เขากำลังนั่งในรถ ที่พ่อเป็นคนขับ พี่ชายนั่งอยู่ข้างหน้า และแม่นั่งอยู่ข้างเขา รถคันนั้นประสบอุบัติเหตุ เสียชีวิตทั้งหมด ยกเว้นเขา กับพี่ชายที่บาดเจ็บอย่างหนัก จินซ็อกในสภาพวัยรุ่นที่จบการศึกษาแค่ระดับมัธยม เขาต้องดิ้นรนหางานทำเพื่อหาเงินรักษาพี่ชายให้เร็วที่สุด แต่ก็ไม่มีใครที่ไหนจ้างเขาทำงาน ด้วยวุฒิการศึกษาที่น้อย และสภาพเศรษฐกิจที่ไม่เอื้ออำนวย 

จินซ็อกไปหางานในเว็บบอร์ด มีคนปริศนาจ้างให้เขาไป 'ฆ่า' หญิงคนหนึ่งในบ้านหลังหนึ่ง โดยมีเงื่อนไขว่าไว้ชีวิตเด็ก 2 คนในบ้าน แล้วเขาจะได้รับเงินก้อนโตตามที่ขอไว้ จินซ็อกตัดสินใจกำมีดแน่นมากไปที่บ้านหลังนั้น เขาทำไม่ลง ...แต่เมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องเขากลับลนลานกลัวถูกจับได้แล้วพลั้งมือแทงคนตายไปสองคน สรุป คือมันนั่นแหละฆ่า พยูนไม่ได้ฆ่า ... พลิก 4

โดยเด็กที่เหลือรอดมีแค่คนเดียว จินซ็อกบอกกับเด็กที่รอดชีวิตว่า ให้ไปนอนห่มผ้า นับหนึ่งถึงร้อย แล้วเขาจะพาพี่สาวกับแม่กลับคืนมา ก่อนจะหนีหายไปในคืนฝนพรำ 

จินซ็อกพบความจริงจากรูปภาพบนฝาผนังบ้าน ว่าครอบครัวนี้มีอีกคนหนึ่งที่ไม่ได้อยู่ในบ้าน คนที่ควรเป็น 'พ่อ' กลับกลายเป็นหมอที่รักษาพี่ชายของเขา ภายหลังหมอรับสารภาพว่าตั้งใจจะให้ฆ่าเมียตัวเองเพื่อเอาเงินประกัน แล้วก็ขู่ว่าจะฆ่าพี่จินซ็อกซะ ในข้อหาพลั้งมือฆ่าลูกสาวเขาไปด้วย  พลิก 5(จุดนี้ร้อง อิหยังวะ รัวๆ อีกรอบ) 

ฉากจบของเรื่องนี้ จินซ็อกตัดสินใจฆ่าตัวตาย เพราะเขาไม่มีอะไรจะเสีย ส่วนลูกชายของคนที่ถูกฆ่าตายเมื่อ 20 ปีก่อน ก็ตัดสินใจฆ่าตัวตายเหมือนกัน เพราะภารกิจที่เขามีทั้งชีวิต สำเร็จแล้ว 

(ภารกิจของ พี่ชาย หรือ ไอ้แว่น ก็คือ ค้นหาความจริง ว่าเป็นไปตามที่เขาสงสัยหรือไม่ เขาสงสัยมาตลอดว่า พ่อ เป็นคนสั่งฆ่า แม่ ด้วยตัวเอง เนื่องจากการทำกรมธรรม์อย่างผิดปกติล่วงหน้า 1 ปี ซึ่งท้ายที่สุดเขาพบว่ามันจริง และชีวิตของเขาก็ไม่เหลืออะไรให้ทำอีกต่อไป เราว่ามันน่าเศร้ามากนะ เด็กคนนึง โตมาแบบเด็กกำพร้า จมอยู่กับคำถามซ้ำแล้วซ้ำเล่า พอพบกับคำตอบแล้ว มันก็เหมือนชีวิตนี้ไม่เหลืออะไรให้ค้นหาแล้วอ่ะ) 

ในซีนสุดท้าย หลังจากที่ทั้งสองตายไป ภาพแฟลชแบ็คกลับมาอีกครั้งที่ 1997 โทนสีอุ่นๆ ขอบภาพฟุ้งๆ ที่ภาพยนตร์ใช้ย้อนความถึงความหลังอันแสนสุขของจินซ็อก ย้อนกลับมาอีกครั้ง พร้อมกับเด็กน้อยคนนั้นในวันที่เขายังมีความสุข ก่อนที่ทุกคนจะสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างไปตลอดกาล ในห้วงเวลาเดียวกันนั้นเอง 

โดยรวมแล้ว เราชอบครึ่งแรก แล้วก็พล็อตโดยรวม การคลายคอนฟลิกต์ที่เร็ว การทิ้งคอนฟลิกต์ตลอดทั้งเรื่อง พลิกไปพลิกมา ค่อนข้างเจ๋งไม่เบา สนุก ดูเพลิน ที่สำคัญคือเป็นหนังที่มีชั้นเชิงในด้านการใช้ภาษาภาพ และเสียง แทนเรื่องราว เสริมความน่าตื่นเต้น พร้อมจังหวะ Jump Scare ที่ดูดีมีชั้นเชิง มีเทคนิคภาพยนตร์เข้ามาเกี่ยวข้องค่อนข้างเยอะ

ในช่วงครึ่งแรก ฉากส่วนมากจะเป็นบ้านของพระเอก ใช้สีโทนร้อนเป็นหลัก เพิ่มความน่าสงสัย น่าติดตาม แต่จากช่วงกลางไปถึงตอนท้ายจะสลับเป็นโทนเย็นในบางโลเคชัน ส่วนตัวเราแอบคิดว่ามันมีนัยยะถึงความสุขในใจพระเอก (โทนร้อน = สุข / โทนเย็น = ทุกข์) บ่งบอกว่าความจริงที่เขาค่อยๆ ล่วงรู้ มันยิ่งทำให้ทุกข์นั่นเอง

ขัดใจอย่าง ขนาดมองในมุมพระเอก + หยอดมุกเล็กๆ น้อยๆ ให้เห็นใจ เรายังไม่เชียร์พระเอกเลย ไม่รู้ทำไม แต่ทุกคนเล่นได้ดีมาก โดยเฉพาะสองหนุ่ม แค่กๆ 

* ชอบการแสดงคนพี่ชาย หน้าตาอบอุ่นแต่มีเล่ห์กลซ้อนอยู่ใต้แว่น มีมิติสุดๆ * 

เนื้อเรื่อง : 7/10

วิธีการเล่าด้วยภาพ : 7.5/10 

ภาพรวม : 7/10 ( ประทับใจนะ ) 

ควรดูไหม : เราว่า ...มันเป็นหนังที่เหมาะกับความอยากดูในวันหยุดพักผ่อน ต้องการใช้สมอง ใช้พลังงาน (ไม่มากๆ กำลังดูได้สบายๆ ขณะที่กินข้าวไปด้วย) ใครอยากได้หนังมู้ดแอนด์โทนหม่นมืด หนังที่คาดเดาได้ยากระดับนึึง แต่ในขณะเดียวกันก็ให้ความบันเทิงไม่น้อย เรื่องนี้เป็นตัวเลือกที่ดี ควรดู

สำหรับยอดนักเดายอดนักสืบ เราไม่แน่ใจว่าปมมันง่ายเกินไปไหม แต่ก็ลองดูได้นะ

ปล.พระเอกหล่อมาก

ปลล.พระรองก็หล่อมาก ไอ้บ้าเอ๊ย