"ทำไมวันนี้กลับบ้านดึกจังเลยล่ะลูก?"

ลาฟฟี่ย์เดินลงมาจากบันไดสีขาวนวลดุจไข่มุกก่อนจะหยุดอยู่ตรงหน้าของโลกิ

"..."

โลกิมองไปที่ต้นเสียงอย่างเรียบเฉยพร้อมกับตอบกลับไปอย่างปกติ

"งานประชาสัมพันธ์ที่บริษัทใหม่น่ะครับพ่อผมเลยกลับดึก"

"แล้วแขนของลูกล่ะ...เป็นยังไงบ้าง?"

ลาฟฟี่ย์มองไปที่แขนของโลกิทำให้เขานั้นสะดุ้งออกมาอย่างช่วยไม่ได้

"ขะ...แขนเหรอครับ!?อีกไม่กี่วันเดี๋ยวก็หายแล้ว"

โลกิพยายามหลีกเลี่ยงที่จะบอกความจริงเพื่อไม่ให้พ่อของตนเองนั้นไม่สบายใจแต่ดูเหมือนว่าเขานั้นจะคิดผิด

"...อย่างงั้นเหรอ?"

ลาฟฟี่ย์สังเกตเห็นปฎิกิริยาของโลกิทำให้เขานั้นต้องถอยหายใจออกมาอย่างรู้สึกผิดแล้วเริ่มปรับความเข้าใจโดยทันที

"โลกิ...ลูกรู้ใช่ไหมว่าทำไมพ่อถึงต้องเซ็นสัญญากับเขา-"

"โลกิ-"

"ผมเหนื่อยแล้ว...ราตรีสวัสดิ์ครับพ่อ"

โลกิตอบกลับไปอย่างหงุดหงิดก่อนจะรีบเดินขึ้นไปที่บันไดอย่างรวดเร็ว

"..."

ลาฟฟี่ย์มองโลกิเดินขึ้นไปอย่างนิ่งเฉยก่อนที่เขานั้นจะจำใจเดินกลับไปที่ห้องของตนเองอย่างเศร้าสร้อย

"ขอโทษที่ขึ้นเสียงนะครับพ่อ...แต่อีกไม่นานหรอก"

โลกิที่แอบอยู่ในความมืดรีบยกโทรศัพท์ขึ้นมาดูก่อนจะแสยะยิ้มออกมาอย่างเจ้าเลห์

"ใครกันแน่ที่ของจริง...พี่ชาย"

.

.

.

ณ บริษัท Hawkeye โลกิรีบเดินเข้าไปในห้องประชุมพร้อมกับถือเอกสารจำนวนมากอย่างไม่เต็มใจนักเพราะว่าเอกสารทั้งหมดนี้มันเป็นงานที่เขานั้นทำให้ธอร์แทบจะทั้งสิ้น

"เนี่ยเอกสารของคุณ"

ธอร์รีบหยิบเอกสารออกมาจากเขาแล้วหันไปกล่าวขอโทษคนอื่นอย่างหยิ่งยโส

"ขอโทษด้วยนะครับ...พอดีน้องชายของผมพึ่งฝึกงานใหม่ๆ"

"หึ!...ใครกันแน่ที่พึ่งฝึกงานใหม่"

โลกิกรอกลูกตาพร้อมกับบ่นพึมพำเบาๆอย่างเหลืออด

"งั้นผมขอเริ่มโปรเจคของงานนี้เลยล่ะกัน"

ธอร์เปิดเอกสารออกมาแล้วเริ่มอธิบายโปรเจคนี้อย่างเชี่ยวชาญเหมือนกับว่างานนี้เขาเป็นคนทำขึ้นมาเองยิ่งทำให้โลกิรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก

"ขอจบงานแต่เพียงเท่านี้ครับ"

เสียงปรบมือดังสนั่นไปทั่วภายในห้องประชุมแต่ทว่าก็ต้องหยุดชะงักลง

จู่ๆคลิปปริศนาก็โผล่ขึ้นมาอย่างไม่ทันตั้งตัวทำให้ทุกคนต่างจ้องไปที่หน้าจอมอนิเตอร์กันจนแทบจะเป็นตาเดียว

"อ่า...ถ้าเธอไม่บอกใครทุกอย่างก็จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น"

"...แน่นอนสิ"

สิ้นเสียงทั้งสองก็เริ่มบรรจงริมฝีปากกันอย่างเร่าร้อนก่อนจะเริ่มบทเพลงรักในที่สุดทำให้หน้าจอพร่ามัวแล้วดับลงไปในทันที

"นั้นมัน...ลูกสาวผมนิ!?"

ชายหนุ่มวัยกลางคนชี้ไปที่หน้าจอพร้อมกับตัวที่สั่นเทาจนแทบไม่อยากจะเชื่อในสายตาของตัวเอง

"แก!!!"

ชายหนุ่มพุ่งตัวเข้าไปหาธอร์เพื่ิอที่จะต่อยหน้าเขาแต่ทว่า

ร่างของชายวัยกลางคนร่วงหล่นลงไปนอนแน่นิ่งอยู่กับพื้นเนื่องจากแรงหมัดของธอร์ทำให้โลกินั้นต้องรีบเข้าไปหาเขาโดยทันที

"เกิดอะไรขึ้นน่ะครับ!?"

ธอร์รีบจับไปที่คอเสื้อของโลกิอีกครั้งอย่างโกรธแค้นต่างจากโลกิที่นิ่งไปซักพักแต่ตอนนี้เขานั้นกลับยกยิ้มขึ้นมาที่มุมปากเพียงเล็กน้อยก่อนจะยื่นตัวออกไปกระซิบที่ข้างหูของธอร์อย่างเหนือกว่า

"เอาสิ!ต่อยผมเลย!หรืออะไรก็ชั่ง!ถ้าไม่อยากให้เรื่องมันบานปลายไปมากกว่านี้..."

"..."

ธอร์จ้องเขมือบไปที่โลกิพร้อมกับเส้นเลือดที่ปูดโปงขึ้นมาทำให้ทุกคนที่เห็นเหตุการณ์ต่างซุบซิบนินทาใส่เขาอย่างเหลืออดกับการกระทำของธอร์

"ว่าไงพี่ชาย?หรือจะให้ผมแสดงละครให้คุณดูแย่กว่านี้อีก"

สิ้นเสียงโลกิก็รีบเอามือมาบังตัวเองพร้อมกับตะโกนออกมาอย่างหวาดกลัวทำให้ทุกคนต่างจ้องมองมาที่เขาโดยทันที

"ผะ...ผมขอโทษครับ!มันเป็นความผิดของผมเองที่ไม่ดูแลงานของคุณให้ดีเพราะฉะนั้น...อย่าทำร้ายผมเลย!"

ธอร์ผลักโลกิออกไปอย่างแรงก่อนจะเดินออกไปจากห้องอย่างหงุดหงิดทำให้ทุกคนรีบเดินเข้ามาหาเขาอย่างเป็นห่วง

"ไม่เป็นไรใช่ไหม?"

"ครับ...ผมสบายดี"

โลกินิ่งไปซักพักจากการโดนกระแทกก่อนที่เขานั้นจะรีบลุกขึ้นมาจัดเสื้อผ้าที่ยับยู่ยี่ให้เรียบร้อยพร้อมกับมองไปที่ประตูนั้นอย่างเรียบเฉย