ตระกูลโอดินสันและตระกูลลาฟฟี่ย์นั้นมีชื่อเสียงที่หลากหลายแต่ทว่าสิ่งเหล่านั้นกลับนำพามาสู่ความแตกหักของสองตระกูลบัดนี้มันกำลังจะจบลง...

.

.

.

"..."

ลาฟฟี่ย์นั่งมองไปที่หน้าต่างอย่างว่างเปล่าก่อนที่คนข้างหลังจะเดินเข้ามาหาเขา

"ลาฟฟี่ย์..."

"..."

ลาฟฟี่ย์เซ็นสัญญาลงในสมุดก่อนจะยื่นให้กับโอดิน

"ฉันขอฝากลูกชายของฉันให้กับนายด้วยนะ"

"ฉันจะดูแลเขาเอง...ฉันสัญญา"

.

.

.

เช้าวันใหม่ของบ้านโอดินสัน เฮมดอลล์เดินขึ้นไปตามบันไดสีทองคำก่อนจะหยุดอยู่ตรงหน้าประตูบานใหญ่ลวดลายสวยงาม

"คุณชายตื่นได้แล้วครับ"

"..."

"วันนี้ท่านมีประชุมตอนเช้านะ-"

ประตูถูกเปิดออกก่อนจะพบกับร่างหญิงสาวโป๊เปลือยทำให้ทั้งสองสะดุ้งอย่างตกใจโดยทันที

"เฮมดอลล์เองเหรอ?...เข้ามาสิ"

เสียงจากด้านในทำให้เฮมดอลล์ลังเลอยู่สักพักก่อนจะพยายามเข้าไปอย่างช่วยไม่ได้

"..."

ภายในห้องกระจัดกระจายไปด้วยเสื้อผ้าพร้อมกับกลิ่นแอลกอฮอล์ที่เหม็นฟุ้งจนมึนหัวและบนเตียงใหญ่นั้นก็มีชายหนุ่มร่างใหญ่นอนแผ่หลาด้วยสภาพโป๊เปลือยเช่นกัน

"อรุณสวัสดิ์...เฮมดอลล์"

"อรุณสวัสดิ์คุณชาย"

เฮมดอลล์ทักทายอย่างปกติเหมือนทุกครั้งเหตุผลทำไมน่ะเหรอก็เพราะว่าเขานั้นเจอแบบนี้จนชินแล้วแต่ถ้าเป็นคนอื่นคงด่าในใจกับกริยาของธอร์ไปแล้ว

"งั้นฉันไปก่อนนะ"

หญิงสาวที่แต่งตัวเรียบร้อยแล้วเดินเข้ามาจูบธอร์อย่างดูดดื่มก่อนจะเดินจากไปทำให้เฮมดอลล์ต้องเข้าประเด็นอย่างหงุดหงิด

"เรามีเวลาไม่มากแล้วนะครับท่านดังนั้นคุณชายต้องรีบไป-"

"นายไปประชุมแทนล่ะกัน..."

พูดไม่ทันจบประโยคธอร์ก็ตัดประโยคนั้นอย่างไร้เหตุผลทำให้เฮมดอลล์ต้องขึ้นเสียงอย่างช่วยไม่ได้

"แต่ลูกค้ามาตั้งไกลเพื่อประชุมงานกับท่านทำไมท่านถึงให้คนอื่นประชุมแทนล่ะครับ!?"

"ก็แค่ลูกค้าต่างจังหวัดฉันไม่อยากเสียเวลาหรอกนะ"

ธอร์ลุกขึ้นเข้าไปในห้องน้ำอย่างเรียบเฉยปล่อยให้เฮมดอลล์อ้ำอึ้งกับกระทำของธอร์ก่อนที่เขาจะโค้งคำนับอย่างเคารพแล้วเดินออกไปโดยทันที

.

.

.

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นหลังจากที่ธอร์ทำธุระเสร็จเรียบร้อยแล้วทำให้เขานั้นต้องยกโทรศัพท์ขึ้นมาดูก่อนจะขมวดคิ้วด้วยความหงุดหงิด

"ฮัลโหล...อ่า...จะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ"

สิ้นเสียงปลายสายธอร์ก็รีบเดินออกจากห้องของตัวเองไปแต่ทว่า

โอดินเดินเข้ามาหาธอร์อย่างโกรธเคืองต่างจากเขาที่นิ่งเฉยอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวเลยซักนิดเดียว

"ว่าไงครับ...พ่อ"

"ทำไมลูกถึงให้เฮมดอลล์ไปประชุมแทน!?"

"ก็แค่ลูกค้าธรรมดาไม่ได้สำคัญอะไร-"

"แต่ลูกก็ทำแบบนี้ไม่ได้!!!"

"..."

ธอร์เงียบไปสักพักให้กับโอดินก่อนจะหันหลังให้เขาอย่างเฉยชา

"พ่อก็เป็นอย่างงี้ตลอด...สนใจคนอื่นมากกว่าคนในครอบครัวของตนเอง"

สิ้นเสียงธอร์ก็เดินจากไปปล่อยให้โอดินนิ่งเงียบไปอย่างโศกเศร้า

"ฉันเลี้ยงลูกให้เป็นคนอย่างนี้ได้ยังไงเนี่ย...ฟริกก้า"

โอดินมองไปที่รูปของหญิงสาวผมทองที่ตั้งอยู่บนผนังทางเดินก่อนที่เขาจะล้มลงไปกับพื้นอย่างน่าเวทนา

.

.

.

ณ ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง ภายในร้านตกแต่งด้วยเครื่องประดับอย่างหรูหราทำให้ผู้คนต่างเข้ามาเพื่อผ่อนคลายกับบรรยากาศของที่แห่งนี้

"...นี้ของคุณครับ"

ชายหนุ่มผมสีดำทมิฬเสริฟกาแฟให้กับลูกค้าก่อนจะเดินเสริฟกาแฟให้กับลูกค้าคนต่อไปอย่างชำนาญ

"ทำงานเก่งดีนิ!นึกว่าจะหน่อมแน้มเหมือนคุณหนูซะอีก"

วัลคีรี่ตบหลังโลกิอย่างแรงด้วยความยินดีจนเขานั้นแทบอยากจะร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

"ถือซะว่าเป็นคำชมล่ะกัน...ยัยแรงช้าง"

"ห่ะ!?เมื่อกี้นายว่ายังไงนะ!?"

"เอาล่ะๆทั้งสองคนเลิกทะเลาะกันได้แล้วเนี่ยเวลางานนะ..."

แกรนด์มาสเตอร์เดินเข้ามาขัดขวางทั้งสองทำให้ฉากการต่อสู้จบลงอย่างรวดเร็วก่อนที่ทั้งสองจะแยกย้ายทำงานต่อโดยทันที

"หึ...จำไว้เถอะยัยแรงช้าง!ฉันจะต้อง-"

โลกิเดินบ่นอุบอิบอย่างหงุดหงิดจนไม่ได้ดูทางทำให้ชนเข้ากับชายร่างใหญ่เข้าอย่างจังจนตัวเองนั้นกระเด็นออกไปพร้อมกับกาแฟที่หกใส่คนข้างหน้าเต็มๆ

"เฮ้ย!ทำบ้าอะไรของนายฟ่ะ!?"

"ขะ...ขอโทษครับ"

โลกิพยายามเก็บแก้วที่แตกกระจายนั้นแต่ทว่า

ธอร์ดึงโลกิขึ้นมาอย่างโกรธเคืองแต่ทว่าเขานั้นต้องชะงักไปกับคนใต้ร่างที่เขากำลังจะต่อยใส่โดยทันที

"...ก็ขอโทษแล้วจะให้ทำยังไงล่ะ?"

โลกิเงยหน้าขึ้นมาสบตากับธอร์อย่างหงุดหงิดทำให้ธอร์นั้นได้เชยชมกับใบหน้าของเขาอย่างน่าหลงใหลด้วยใบหน้าที่งดงามราวกับรูปปั้นลูซิเฟอร์แต่กลับเล็กและเปราะบางราวกับหญิงสาวพร้อมกับกลิ่นที่หอมหวานนั้นมันยิ่งทำให้เขาอยากจะรู้จักและสัมผัสคนตรงหน้าให้มากกว่านี้จนกระทั่ง

"ขอโทษด้วยนะคะคุณชาย...พอดีเขาพึ่งมาได้ไม่นานท่านคงไม่ถือโทษนะคะ?"

วัลคีรี่เข้ามาขัดขวางไว้เพื่อไม่ให้มันเลยเถิดไปมากกว่านี้ทำให้ธอร์หงุดหงิดเป็นอย่างมาก

"เกิดอะไรขึ้น!?"

แกรนด์มาสเตอร์เดินเข้ามาหาทั้งสามก่อนที่ธอร์นั้นจะเริ่มเข้าประเด็นโดยทันที

"พนักงานของคุณทำกาแฟหกใส่เสื้อของผมเพราะฉะนั้นแล้วคุณต้องชดใช้..."

"แล้วชดใช้ด้วยอะไรล่ะ?"

โลกิเดินเข้าไปหาธอร์ทำให้เขานั้นยกยิ้มขึ้นมาอย่าง

เจ้าเล่ห์ก่อนจะชูนิ้วสองนิ้วขึ้นมาให้คนข้างหน้าเห็นเต็มตา

"สองหมื่น...ค่าชุดของผม"

"มันจะมากไปแล้ว!!!นั้นเงินเดือนของเขาเลยนะ-"

"ได้...ผมจะชดใช้"

โลกิตอบอย่างตรงไปตรงมายิ่งทำให้ธอร์ชอบใจมากขึ้นไปอีกต่างจากวัลคีรี่ที่ไม่ค่อยเห็นด้วยซักเท่าไหร่

"แกรนด์มาสเตอร์...เอาเงินเดือนของผม-"

"แต่ก็มีอีกวิธีหนึ่งที่คุณนั้นไม่ต้องเสียเงินเลย..."

โลกิหันกลับไปมองที่ธอร์ด้วยสีหน้าที่เรียบเฉยเพื่อฟังสิ่งที่เขาจะบอก

"คือคุณต้องไปกินข้าวกับผมง่ายกว่าจะต้องจ่ายใช่ไหมล่ะ-"

โลกิรีบเดินเข้าไปตบหน้าธอร์อย่างแรงก่อนที่จะยิ้มให้กับเขาเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึึ้ึ้ึ้น

"ขอโทษนะครับ พอดีผมไม่ใช่พวกขายตัว-"

โทรศัพท์ของทั้งสองดังขึ้นทำให้พวกเขานั้นต้องยกมันขึ้นมาดูก่อนจะขมวดคิ้วด้วยความหงุดหงิด

"ดูเหมือนว่าจะเป็นโชคดีของคุณนะ"

"...คุณก็เหมือนกัน"

.

.

.

ธอร์รีบก้าวเท้าเข้ามาหาโอดินอย่างรวดเร็วก่อนจะพบกับลาฟฟี่ย์ทำให้เขานั้นต้องขมวดคิ้วอีกครั้งด้วยความไม่เข้าใจ

"เนี่ยมันเรื่องอะไรกัน-"

"พวกเราจะมาจบเรื่องราวความบาดหมางของสองตระกูลแล้วเริ่มต้นใหม่อีกครั้งหนึ่ง"

ธอร์มองไปที่ลาฟฟี่ย์ก่อนจะแสยะยิ้มออกมาอย่างหยิ่งยโส

"หึ...ประจบพ่อฉันว่ายังไงล่ะ?"

"...ธอร์"

โอดินถอนหายใจอย่างโกรธเคืองแต่ดูเหมือนว่าธอร์นั้นจะไม่ฟังเขาเลยซักนิดเดียว

"แต่เท่าที่ฉันรู้ก็คือตระกูลของพวกแกน่ะ...มันสกปรก-"

ไม่ทันได้พูดจบจู่ๆก็มีเสียงหวานดังออกมาจากข้างหลังของลาฟฟี่ย์ก่อนจะเผยตัวตนของตัวเองออกมาทำให้ธอร์นั้นแทบไม่อยากจะเชื่อในสายตาของตนเอง

"นะ...นาย!"

"สวัสดี...คุณชาย"

โลกิโค้งคำนับให้กับธอร์อย่างอ่อนน้อมก่อนจะแสยะยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์จนเขานั้นตั้งตัวแทบไม่ทัน

"ผมชื่อ...โลกิ ลาฟฟี่ย์ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ...คุณชายธอร์ โอดินสัน"