3 ปี กับอีก 4 เดือนที่แล้ว ณ งานรับปริญญามหาวิทยาลัยอุตสาหกรรมศาสตร์

สภาพอากาศวันนี้นั้นร้อนบรรลัยแสงแดดสามารถแผดเผาทุกสรรพสิ่งบนโลกให้ละลายหายไปกับตาได้ โชคดีนะที่ไว้ผมยาว สงสารคุณลุงทาง 11 นาฬิกาตรงนั้นซะเหลือเกิน ไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้คุณลุงเคยผมดกดำมาก่อนหรือเปล่า เริ่มสงสัยหน่อยๆแล้วว่าอาจจะเป็นเพราะความรุนแรงของแดดที่ทำให้ลุงมาหัวล้านเอาในวันนี้

โชคยังเข้าข้างมนุษย์ในงานรับปริญญาอยู่ บริเวณโดยรอบของมหาวิทยาลัยอุตสาหกรรมศาสตร์นั้นมีต้นไม้ใหญ่ถูกปลูกเอาไว้เต็มจำนวน ว่ากันว่าหลายปีที่แล้วทางอธิบดีคนใหม่ (ในตอนนั้น) ต้องการรื้อถอนต้นไม้ทิ้งไปให้หมด อธิบดีคนใหม่ไฟแรงวัยหนุ่มจบนอกดีกรีมหาวิทยาลัยชั้นนำจากประเทศอังกฤษมีความต้องการที่จะบูรณะและขยายอาคารเรียนสร้างวิลล่าในพื้นที่ในมหาวิทยาลัย (ไม่รู้ว่าผิดกฎหมายมั้ย) ต่อเติมห้องแล็ปไว้ใช้ในการศึกษาสร้างโรงยิมเพื่อให้นักยูโดทีมชาติมาเก็บตัว สร้างห้องสมุดแห่งใหม่ (โดยจะเปลี่ยนแห่งเก่าเป็นโรงอาหาร ส่วนโรงอาหารจะรื้อทิ้ง) เคยได้ยินแว่วๆมาว่าจะทำลานโบว์ลิ่งด้วย ตอนนั้นนะแม่ง talk of the town เลยหละ แต่ใครมันจะบ้ามาสร้างลานโบว์ลิ่งในเขตมหาวิทยาลัยวะ ผมก็เลยไม่ค่อยตื่นเต้นกับข่าวลือนี้เท่าไหร่

ด้วยความที่อธิบดีคนใหม่ต้องการจะรื้อ (เรียกว่า รื้อดีกว่า ถ้าจะทำเยอะซะขนาดนี้) แผนผังของมหาวิทยาลัยซะใหม่ จึงเป็นเหตุที่ทำให้ต้องรื้อถอนต้นไม้ต่างๆมากมายรวมไปถึงต้นไทรใหญ่ยักษ์อายุอานามร่วม 100 กว่าปีที่ตั้งตระหง่านอยู่ระหว่างตึกกิจการนักศึกษากับตึกคณะอักษรศาสตร์

ต้นไทรยักษ์มีประวัติที่ยาวนานเก่าแก่และออกไปทางแนวหลอนๆและลี้ลับ ว่ากันว่าเมื่อครั้งอดีตกาล พื้นที่แห่งนี้เคยเป็นสนามรบมาก่อน (ทำไมไม่เป็นที่อื่นบ้างเช่น โรงละคร หรือ โรงเจแบบอะไรที่มันสร้างสรรค์กว่านี้หน่อยอะ) ในยุคนั้นชาวบ้านลุกขึ้นมาจับอาวุธเข้าต่อสู้กับข้าราชการที่โหดร้ายมีนามว่า ‘นายอำเภอแหลม’ นายอำเภอแหลมเป็นนายอำเภอสายดาร์กเป็นซิธลอร์ดแห่งวงการนายอำเภอ ชอบจับคนบริสุทธิ์มาเป็นแพะและเลี้ยงเหล่าโจรเหล่าเสือไว้เป็นมือตีน สร้างความเดือดร้อนให้กับผู้คนมากมาย

เรื่องราวในครานั้นได้บานปลายเกิดการกระทบกระทั่งรุนแรง ผู้คนเดือดร้อนจากหลักสิบก็ปาเข้าไปใกล้หลักร้อย ความชั่วร้ายของนายอำเภอแห่งอำนาจมืดแผ่ขยายไปจนเริ่มที่จะควบคุมไม่ได้ ผิดกับแผนที่นายอำเภอแหลมได้วางไว้แต่แรก อาจจะเป็นเพราะว่าความซื่อบื้อของเหล่าสมุนที่ไม่เข้าใจในหลักการของจำนวนตัวเลข รีดไถแค่ 5 ครัวเรือนในแต่ละคราจึงกลายเป็น 25 ครัวเรือนแทน

ไหนๆก็จะมีซิธลอร์ดแล้วก็ต้องมีเจไดเป็นของคู่กัน ทางฝั่งขุมพลังแห่งความดีส่งตัวแทนรูปหล่อ ชายชาติทหาร อดีตทหารผ่านศึกพลแม่นปืนเจ้าของฉายา 'จั่นร้อยโท' มีนามว่า'ร้อยโทจั่น' มาเป็นเจไดนำทัพเข้าต่อกรกับซิธลอร์ดผู้ชั่วร้ายรายนี้ 

ในศึก Civil War ที่เกิดขึ้นนี้ ร้อยโทจั่นใช้ความสามารถในด้านกลยุทธ์ชิงไหวชิงพริบกับนายอำเภอแหลมกันอย่างดุเดือดระยะเวลายืดเยื้อจนพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปถึง 74 ครั้ง พอดีกับหมายรายงานตัวที่ร้อยโทจั่นต้องกลับไปที่กรม (จริงๆแล้วร้อยโทจั่นโดนสั่งพักงานเนื่องจากไปแอบดูลูกสาวนายพลท่านหนึ่งทำกับข้าวอยู่ในบ้านพัก) แต่ทว่าศึกที่ตนเองกำลังได้เปรียบนั้นยังไม่แล้วจะทิ้งเหล่าชาวบ้านที่เดือดร้อนไว้แต่เพียงด้านหลังอย่างนั้นหรือ ร้อยโทจั่นตัดสินใจอยู่สู้ต่อจึงเป็นเหตุให้โดนพักงานยาวออกไปอีก 86 พระอาทิตย์ลับขอบฟ้า

สุดท้ายแล้วธรรมะก็ย่อมชนะอธรรมขึ้น 15 ค่ำ เดือน 4 นายอำเภอแหลมพ่ายแพ้ กรรมตามสนอง ไพร่พลเพียงหยิบมือของนายอำเภอค่อยๆถูกเก็บไปทีละคนสองคน (บางคนถูกฉีกร่างแล้วนำเอาไปทำเป็นเครื่องหนัง) นายอำเภอสิ้นชื่อในวันนั้น แต่ด้วยความที่เป็นนิทาน อยู่ๆนายอำเภอก็สามารถกลับใจ ตั้งสัตย์ปฏิญาณต่อฟ้าดินว่าต่อจากนี้ไปอีกหลายกาลจะขอเกิดใหม่เป็นต้นไทรปกปักรักษาพื้นแผ่นดินที่ตนเองเคยฉ้อฉลและปทุศร้ายเอาไว้ จนกว่ากรรมที่สร้างมาจะถูกลบล้าง เมื่อกล่าวคำปฏิญาณเสร็จสิ้นนายอำเภอแหลมก็โดนตีนกระทืบเข้าไปอีกหลายดอกจนสิ้นใจตาย

‘ข่าวคราวในยุคสมัยนี้นั้นมันช่างรวดเร็วซะเหลือเกิน’ นายอำเภอแหลม (ในร่างต้นไทร) รำพันคนเดียวอยู่ในใจ เร็วถึงขนาดที่ว่าข่าวลือการโค่นล้มต้นไม้ในมหาวิทยาลัยนั้นก็ยังมาลอยมาถึงหู (กิ่ง) ของนายอำเภอแหลมได้ นายอำเภอแหลมนั้นครุ่นคิดอยู่หลายตลบตัวเราเองนั้นก็ทำความดีมาได้หลายชั่วอายุคนแล้ว ปล่อยให้คนรุ่นใหม่ทำอะไรอย่างที่ใจต้องการเถิด ตัวเราเองก็จะได้ไปเกิดแล้ว กรรมดีที่สร้างมาก็น่าจะพอหักล้างกรรมเลวเมื่อครั้งอดีตจนหมดสิ้นแล้วหละ การทำความดีไม่ได้ยากอย่างที่ใจนั้นคิดจริงๆด้วย (จริงๆแล้วนายอำเภอแหลมยังต้องเป็นต้นไทรต่อไปอีก 200 ปีเพราะนายอำเภอแหลมดันลืมไปว่า เจ้าตัวนั้นเป็นคนฆ่านายอำเภอคนเก่าและทีมงานด้วยตนเองตายห่ากันยกกรม)

ด้วยความที่พื้นที่แห่งนี้ในปัจจุบันไม่ค่อยมีคนเข้ามารุกรานเท่าไหร่นายอำเภอแหลมจึงลืมตัวไปว่าตอนนี้ตนเองนั้นก็เป็นต้นไม้เหมือนกัน นิ่งนอนใจซะจนวันหนึ่งก็ตระหนักขึ้นมาได้ ฉิบหายแล้วอีแย้ม!! (อีแย้มคือลูกน้องคนสนิท) กูเองเป็นต้นไทรเป็นต้นไม้ต้นใหญ่จะมารื้อถอนกันตามใจแบบนี้ไม่ได้นะพวกมนุษย์ต่ำช้าชักจะทำอะไรตามใจตนเองกันเกินไปแล้ว

ความคิดสมัยครั้งยังเป็นมนุษย์ของนายอำเภอแหลมเริ่มกลับเข้ามาอีกครั้ง (ตอนนี้ใช้ชื่อว่า ‘หลวงปู่แหลม’) นายอำเภอในร่างต้นไทรเริ่มคิดแผนการอันชั่วร้ายและแยบยลเพื่อที่จะขัดขวางไม่ให้ไอ้อธิบดีหนุ่ม (นายอำเภอแหลมไม่เข้าใจความหมายของคำว่า ‘อธิบดี’) นั้นมารื้อถอนต้นไม้ (ตัวเอง) ตามใจชอบโดยแผนที่วางไว้นั้นโคตรจะเบสิก ฮอตฮิตติดชาร์จสำหรับวงการนี้มากนั่นก็คือการเข้าฝันไปหลอกหลอน

แต่เหตุการณ์เกิดพลิกล็อคยุ่งเหยิงไปซะหมด อธิบดีหนุ่มบุญน้อยดันมารถเสียขณะที่กำลังกลับมาจากการไปพบเมียน้อย (เลขาณุการฝ่ายวิชาการ) จอดรถทิ้งไว้ข้างทางเปิดกระจกนอนหลับ หลังจากเหนื่อยกายมาหลายชั่วโมง รอรุ่งเช้าค่อยคิดว่าจะเอายังไง ตอนนี้มีความสุขเหลือล้น ในขณะที่กำลังฝันหวานถึงกิจกามเมื่อหลายชั่วโมงก่อน กระจกรถนั้นถูกเปิดรับอากาศมากเกินไป งูจงอางที่กำลังจะกลับบ้านหลังจากพึ่งไปหาเมียน้อยมาเหมือนกันจึงถือวิสาสะขอนอนในรถของอธิบดีหนุ่มบุญน้อยด้วย แต่กลับกันในฝันของงูจงอางดันเป็นฝันร้ายฝันว่าโดนเมียจับได้สะดุ้งตื่นมาด้วยความตกใจพร้อมกับฉกเข้าไปที่ข้อเท้าของอธิบดีหนุ่มบุญน้อยตามสัญชาตญาณ งูจงอางตัวนั้นทำอะไรไม่ถูกนี่เราพึ่งฉกใส่ผู้มีพระคุณที่ให้ที่หลับนอนแก่เราด้วยความรู้สึกผิดอย่างเต็มประดังงูจงอางตัวนี้จึงค่อยๆเลื้อยมายังบริเวณคอหอยของอธิบดีหนุ่มบุญน้อยจากนั้นค่อยๆบรรจงรัดคอเพื่อหวังว่าจะทำการปลุกผู้มีพระคุณให้ตื่นไปหาหมอ ด้วยความที่ตื่นตระหนกกลัวว่าพิษที่ตนเองพึ่งปล่อยอย่างไม่ตั้งใจจะทำอันตรายแก่อธิบดีหนุ่มจึงเกร็งตัวรัดคออธิบดีหนุ่มซะจนหลับอย่างสงบไปตลอดกาลสร้างความแปลกใจแก่หลวงปู่แหลมที่ถอดจิตจากต้นไทรมารออยู่ที่บ้านอธิบดีหนุ่มเป็นอย่างมากว่าทำไมมึงไม่กลับบ้านมาเสียที

หลายวันต่อมาหนังสือพิมพ์ออกข่าวหน้าหนึ่ง ‘อธิบดีหนุ่มไฟแรงท้าทายสิ่งเร้นลับดับปริศนา’ เบื้องต้นผลชันสูตรออกมาแล้วว่าอธิบดีหนุ่มถูกงูจงอางฉกเข้าไปที่ข้อเท้าแต่ฉไนสภาพศพนั้นหัวเขียวอย่างกับแมลงวันหนำซ้ำภายในละแวกนั้นก็ไม่น่าจะมีงูเงี้ยวมาเพ่นพ่านได้ สร้างปริศนาคาใจให้แก่ผู้คนในประเทศนี้เป็นอย่างมาก 

ด้วยความที่หาคำตอบไม่ได้ว่าทำไมอธิบดีหนุ่มถึงถูกงูกัดตายทุกคนจึงตกลงปลงใจกันว่านี่คือผลของการที่จะลบหลู่ ท้าทายอำนาจต่อหลวงปู่แหลมยิ่งเพิ่มความขลังและความศักสิทธิ์ให้แก่ต้นไทรต้นนี้มากขึ้นไปอีก ผิดเพี้ยนไปจากความตั้งใจของนายอำเภอแหลมเป็นอย่างมาก นายอำเภอแหลมไม่ได้ต้องการที่จะให้ใครมาตายเพราะตนเองอีกแต่จะว่าไปก็ดีเหมือนกันที่เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นมาต้นไม้จะได้ไม่ต้องถูกตัด ตนเองก็ไม่ต้องถูกโค่นก่อนเวลาแต่เสียอย่างเดียวชาวบ้านแห่กันมาขูดหวยกันมากขึ้นกว่าเดิม 14 เท่ากูเจ็บเป็นนะ แล้วเรื่องนี้ใครจะเป็นคนรับผิดชอบ!

จากเหตุการณ์ที่ผ่านมาจึงไม่เคยมีใครกล้าที่จะทำอะไรเกี่ยวกับพื้นที่ในมหาวิทยาลัยแห่งนี้อีกเลยไม่มีการรื้อถอนต้นไม้ มีแต่จะปลูกเพิ่ม (บางทีก็แอบมีการรื้ออาคารเก็บของออกเพื่อเพิ่มพื้นที่ให้แก่การปลูกต้นไม้) ต้นไม้ยังคงร่มรื่นเหมือนที่ผ่านมา คลายความร้อนจากแสงแดดได้เป็นอย่างดี มหาวิทยาลัยอุตสาหกรรมศาสตร์จึงยังครองแชมป์มหาวิทยาลัยที่ร่มรื่นที่สุดในประเทศติดต่อกันมานานถึง 5 ปี ส่วนหลวงปู่แหลมก็ครองรางวัลรองชนะเลิศอันดับสองสาขาต้นไทรใบ้หวยยอดเยี่ยม 2 ปีและภายหลังก็ตกรอบไปอย่างกู่ไม่กลับตราบนานเท่าที่จะนานได้