อืม ที่ว่าจังหวัดที่สูงที่สุดเนี่ย มันก็คือ ยิ่งสูงยิ่งหนาว สินะ. . .
ความหนาวตั้งแต่ก้าวลงมาจากรถบัส ทำให้เราต้องรีบเสาะหาที่ปักหลัก
เพื่อคลายความหนาว และทำการปรับสภาพร่างกายกันเสียหน่อย!

ถนนด้านขวาข้างทางขึ้นศาลเจ้า 
พบร้านโซบะตั้งอยู่ 2-3 ร้าน พร้อมต้อนรับนักท่องเที่ยวผู้หนาวเหน็บและหิวโหย(เช่นเรา)
เราเลือกร้านแรกที่เจอ เพราะดูมีขนาดใหญ่สุด น่าจะเปิดมานาน

          เขา (ใครหลายๆ คน) ว่ากันว่ามาถึงจังหวัดนากาโน่แล้ว ต้องกิน โซบะ So-ba(蕎麦)
ด้วยเหตุว่า จังหวัดนากาโน่ขึ้นชื่อเรื่องเส้นโซบะมาตั้งแต่สมัยก่อน
สภาพดินและแหล่งน้ำที่มีแร่ธาตุมากมาย จากธรรมชาติอันอุดมสมบูรณ์ (เทือกเขาเจเปนเอลป์)
หลอมรวมกันทำให้ เส้นโซบะของนากาโน่นั้นแตกต่างจากที่อื่นๆ
กลายเป็น วัฒนธรรมความอร่อยที่หาทานได้ที่จังหวัดนี้เท่านั้น!

          ร้านโซบะที่เราเลือกคือ ร้าน Uzuraya (うずら屋) 
(พอกลับมาไทย ค้นกูเกิ้ล ค้นพบว่าร้านโซบะนี้ค่อนข้างดังมากๆ )
พนักงานเชิญเราขึ้นไปนั่งบนชั้นสอง เราได้ที่นั่งติดริมหน้าต่างบานใหญ่ของร้าน
คุณลุงผู้ใจดีที่มีลุคเหมือนเจ้าของร้านมากที่สุด นำเมนูมาให้เราสำรวจ
เหวอ. . . โอโห้ คันจิหมดเลยเดส  
ลุ๊งงงง หนูขอภาษาอังกฤษได้ไหมเดสก๊ะ 

คุยไปคุยมา คุณลุงสืบความได้ว่าเป็นคนไทย จึงรีบหยิบเมนูภาษาไทยมาให้อ่านทันทีทันใด 
อาริงาโตะโกะไซมัสสุดๆ ค่ะคุณลุง!

เราสั่งโซบะกันเสร็จสรรพ คุณลุงผู้ใจดีเดินมาพร้อมกับนิตยสารในมือ
ลุงเปิดหน้าภาพโปรโมทของศาลเจ้า Togakushi แห่งนี้พร้อมกับคำบรรยายไทยให้ดู 
ซึ่งนิตยสารนั้นก็คือ นิตยสารของสายการบินไทย นั่นเอง
เราคาดว่าลุงน่าจะภูมิใจสุดๆ 
เห็นแล้วเราก็ภูมิใจกับคุณลุงไปด้วยเลย (ไม่ได้เกิดที่นี่ แต่หนูอยากมีส่วนร่วม)

อากาศหนาวๆ แบบนี้ ต้องทานโซบะร้อนสินะ!
โซบะชามนี้ประกอบไปด้วย ลูกชิ้นเนื้อไก่ ชิ้นอกไก่ ต้นหอมญี่ปุ่นย่าง และเส้นโซบะ
เหตุที่เราเลือกเมนูนี้เพราะเป็นเมนูโซบะที่ขายเฉพาะฤดูหนาว เท่านั้น!

ซู้ดดดดดดดดดดด ! 
สิ่งนี้คือ เคล็ดลับความอร่อยที่ชาวญี่ปุ่นแนะนำ! 
ควรใส่ลงไปทุกครั้งที่ทานเมนูเส้น
(ที่จริงก็คือ ซู้ดดังๆ เพื่อให้อากาศช่วยคลายความร้อนของเส้น)

เมื่ออิ่มท้อง และอิ่มใจ 
เราจึงมุ่งหน้าสู่หมุดหมายที่แท้จริงของการเดินทางครั้งนี้