ไม่รู้ว่าเราเองจะเหงาอะไรนักหนา แต่ก็ยังเหงา เปล่าเปลี่ยวเคว้งคว้าง ไม่รู้ว่าชีวิตนี้ต้องการอะไร หรือแค่กินอิ่มนอนหลับก็พอแล้ว ....... เรามาเล่าเรื่องนี่ดีกว่า เมื่อเดือนที่แล้วเราไปหาจิตแพทย์ตามนัด เรารู้สึกดีใจมากที่จะได้เจอหมอ เหมือนว่าเราจะได้พูดความในใจแล้วเขาอาจจะช่วยปลดล็อคเราได้ แต่เปล่าเลย หมอมีคนไข้หลายคนที่จะต้องดูแล เขาเลยรับฟังเรื่องราวของเราไม่ได้มาก แล้วก็ส่งเราไปพบนักจิตต่อ ตอนแรกเขาจะเพิ่มยาให้เราเป็นสองเม็ดด้วย แต่เกรงว่าจะทำงานไม่ไหวเพราะง่วง เลยคงอยู่ที่เม็ดครึ่งเท่าเดิม .......พอเราได้คุยกับนักจิตก็รู้สึกดีนะ เหมือนได้มีคนมารับฟังเรื่องราวของเราเพิ่ม แต่เราก็แอบเศร้าใจนิดนึงว่าสิ่งที่เราเป็นมันหยั่งรากลึกไว้ตั้ง4-5ปีแล้ว พอมาปัจจุบันมันได้ออกดอกออกผลแล้ว ไม่รู้เหมือนกันว่าจะต้องใช้เวลานานแค่ไหนที่จะขุดมันออกไป อย่างน้อยๆเราก็หวังว่า แค่ตัดใบมันออกไปก่อนก็พอจะโล่งได้บ้าง