หญิงสาวคนหนึ่งซื้อต้นไม้มาจากร้านต้นไม้ เจ้าของร้านบอกว่า มันจะออกดอกปีละครั้ง ดอกของมันสวยมาก แต่ต้องดูแลมันอย่างดี เจ้าของร้านให้วิธีดูแลมันมา เป็นสมุดค่อนข้างหนา ผู้หญิงคนนั้นคิดว่า คงไม่ยากอะไร ก็แค่ต้นไม้ เหมือน ๆ กับพลูด่างตรงน้ำครำหลังบ้านเธอ แต่เมื่อเธอกลับบ้านมาเปิดสมุดนั้นดู พบว่าต้นไม้นี้เปราะบางมากเหลือเกิน มีข้อกำหนดมากมาย ต้องให้แสงระดับพอควร ห้ามรดน้ำมากไป วันฝนตกควรเก็บเข้าร่ม ดูแลเรื่องศัตรูพืช ใส่ปุ๋ยตามอัตราส่วน ฯลฯ หญิงสาวเหนื่อยจะอ่านจึงโยนสมุดนั้นลงบนโต๊ะแล้วไม่สนใจมันอีก
หญิงสาวเริ่มดูแลต้นไม้ต้นนั้นอย่างดีตามแบบที่เธอคิดเอาเอง เธอรดน้ำมันทุกวันวันละสองเวลา เธอให้มันตากแดดอ่อน ๆ ใต้ร่มไม้ใหญ่ ใส่ปุ๋ยบ้างนาน ๆ ครั้ง เธอไม่มีเวลาสนใจอะไรมันมากนัก เพราะเธอต้องไปทำงานทุกวัน สิ่งที่เธอทำให้กับต้นไม้จึงเป็นแค่การรดน้ำแต่เพียงเท่านั้น รดน้ำ แล้วก็ไปทำงาน กลับมา รดน้ำ เข้าบ้าน วนอย่างนี้ไปเรื่อย ๆ
หนึ่งปีผ่านไป หญิงสาวจึงนึกขึ้นได้ว่าต้นไม้ควรจะออกดอกได้แล้ว แต่เธอไม่เห็นแม้ดอกตูมของมัน ซ้ำร้ายใบของมันยังเป็นจุด ๆ เหมือนเป็นโรค และเธอเห็นหนอนบนต้นด้วย หญิงสาวโมโห ทั้ง ๆ ที่เธอก็ดูแลดีที่สุดแล้ว ทำไมเจ้าต้นไม้ไม่ยอมออกดอกให้เห็น ต้นไม้เฮงซวย นี่มันเป็นปีที่สูญเปล่าเสียจริง
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in