เราไม่ได้ตามงานของผู้กำกับคนนั้นสักเท่าไหร่ แต่กับฉากนั้นเรายอมรับนะว่าเขาเจ๋งดี รูปไม่กี่รูปซึ่งเป็นรูปถ่ายของตัวละครซึ่งมีบทบาทอะไรในชีวิตคนดูไม่รู้กลับดึงบรรยากาศสมัยเรียนมหาลัยกลับมาได้อย่างเหลือเชื่อ

ตอนนี้เราไม่ได้ชอบถ่ายรูปมากเท่าเมื่อก่อนแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นเราก็จดจำตัวเองตอนที่เราชอบได้ แล้วก็อดคิดไม่ได้ว่าตอนตกหลุมรักเราเป็นนักเก็บความทรงจำที่เก่ง

เรานึกถึงรูปนั้นทันทีเลย บรรยากาศใต้ตึกเรียน เสียงเอี๊ยดอ๊าดและกลิ่นของพื้นรองเท้ายางของนักศึกษาที่โดดเผา กีตาร์ของพ่อเพื่อนสนิทเราในมือคุณ กล้องและม้วนฟิล์มที่เราตั้งใจเอาไปเก็บภาพคุณ ซึ่งพอนั่งคิดไปเราไม่ได้เป็นคนถ่ายรูปรูปนั้นที่ตัวเองชอบมากสักหน่อย แต่มันกลับออกมาเป็นรูปคุณในแบบที่พิมพ์ชัดลงในภาพจำเราเหมือนแม่พิมพ์ เหมือนเป็นภาพในอุดมคติ

คุณตอนนั้นเด็กกว่าเราตอนนี้มากแล้ว แต่เราก็ยังรู้สึกเคารพนับถือเด็กในรูป รู้สึกถึงกำแพงของความเขินอายและความเป็นผู้ใหญ่ที่เรามีต่อคุณและคุณสะท้อนกลับมา 

ที่จริง เราก็ไม่เคยได้รู้หรอกนะว่าจริงๆ แล้วคุณเป็นอย่างไรบ้าง :)  หรือถึงเราเคยได้รู้ เราก็เชื่อว่ามันเปลี่ยนไปแล้ว คุณเปลี่ยนไปแล้วแหละ เป็นคนที่เราไม่คุ้นหน้าเลย ซึ่งมันก็ไม่แปลก เพราะเรากลับไปดูภาพแล้วก็ไม่คุ้นเคยแม้แต่กับตัวเองเหมือนกัน แต่ยังไงเราอยากจดจำคุณในแบบนั้นมากกว่า