เลี้ยวขวาทางไปหาดใหญ่จะเห็นประตูทดน้ำขนาดใหญ่ชื่อ "อุทกวิภาคประสิทธิ์" ตั้งเด่นตระหง่านเพื่อป้องกันน้ำท่วม  "วัดสทิงพระ" สวยวิจิตรบรรจงมาจากวลีที่ว่า "จะทิ้งพระ" เนื่องจากชาวบ้านไม่ค่อยไปทำบุญที่วัด  "สวนนกน้ำคูขุด"  นกปากห่างบินมาจากไซบีเรีย   นกเงือกนิสัยซื่อสัตย์  ถ้าตัวผู้ตายตัวเมียจะตายตามไม่ยอมมีคู่ใหม่  สะพานข้ามทะเล "ติณสูลานนท์" ยาวประมาณ1,800เมตร  รับอากาศสดชื่นและทะเลสวยใส  ข้างสะพานมีเรือนแพ "โกเข่ง" เสิร์ฟอาหารทะเลตัวเป็นๆ ที่ลูกค้าเลือกจับเองได้ มีกระชังขังสัตว์น้ำเอาไว้ "เกาะยอ" เกาะเล็กๆ มีแค่สะพานเชื่อม เต็มไปด้วยของฝากประเภทซีฟู้ด  ที่น่าสนใจคืออาหารพื้นถิ่น  "ยำสาหร่ายสด"  แต่งด้วยท็อปปิ้งกุ้งทะเลตัวโตสีแดงสด  

หลุดจากธรรมชาติแสนสวย  แวะนมัสการที่วัด ซึ่งประดิษฐานองค์เจ้าแม่บนยอดเขาสูง ขึ้นบันไดหลายร้อยขั้น ซึ่งคนแก่ก็ไปนมัสการอย่างสบายด้วยกระเช้าลอยฟ้าซึ่งมีไว้บริการ  ทำบุญเสร็จแล้วล้อก็เลื่อนไปตามถนนธุรกิจ  ผ่านศูนย์การค้าที่มีตึกสูงระฟ้าระเกะระกะ รวมทั้งโรงแรมดังๆเช่น  "ลีการ์เด้น"  รถพวกเราจอดใต้โรงแรมอื่นใกล้โรงแรมลีการ์เด้น ที่ไม่จอดใต้ลีการ์เด้นเพราะกลัวความวุ่นวายเนื่องจากมีการคัดเลือกดาราทีวี มีคนไปร่วมนับพัน กลัวจะเสียเวลาในการขับออกมาตอนเสร็จภารกิจ 

ลงจากรถไปเที่ยวงานมหกรรมแฮนด์เมด มาจากทุกทิศทั่วไทยจัดเป็น"ตลาดโก้งโค้ง" ลูกค้าโก้งโค้งเลือกสินค้าที่ผู้จำหน่ายวางไว้กับพื้นเป็นแถวยาวหลายสิบร้าน  สินค้าทำมือส่วนใหญ่ที่น่าสนใจ  พวงกุญแจรถช็อปเปอร์คันจิ๋วขนาดนิ้วก้อยจากลวดเส้นเล็กๆ  ภาพวาดบนรองเท้าผ้าใบที่มีคู่เดียว  ลวดลายไม่ซ้ำใคร  หลังจากเลือกซื้อสินค้าจนสะใจแล้วก็มูฟไปที่ร้านชาบูใกล้ๆกัน  กินอย่างเอร็ดอร่อยจนครบชั่วโมงลูกๆขอไปช็อปที่ศูนย์การค้า "สันติสุข" ซึ่งมีสินค้าอินเตอร์หลายประเภท ราคาถูก  ส่วนพ่อแม่ขอนั่งรอที่แม็คโดนัลติดกับลีการ์เด้น สักพักได้ยินเสียงบึ้ม!  ดังสนั่นเหมือนฟ้าผ่า  แผ่นดินสะเทือน จนหูดับ ลูกค้าที่นั่งอยู่เต็มหายวับไปกับตา  ส่วนฉันและสามีซึ่งนั่งอยู่ใกล้ประตูทางออกที่สุด  กลับออกไปสุดท้ายเพื่อน  เพราะเข่าอ่อนด้วยความตกใจ ควันสีดำพวยพุ่งเต็มร้าน  จนมองไม่เห็นสภาพภายใน ภาชนะและอุปกรณ์ในการชงกาแฟ  พร้อมกระจกฝาผนังและส่วนอื่นของร้านแตกกระจายแตกเป็นปากฉลาม พุ่งไปอย่างรวดเร็วรอบๆตัว  ฉันหมดแรงใจสั่นร้องไห้เหมือนคนเสียสติ  จนสามีต้องหิ้วปีกลากอย่างเร็วออกจากร้าน  ด้วยเท้าเปล่าๆไม่รู้ตัวว่ารองเท้ากระเด็นไปเมื่อไหร่ จึงเดินเหยียบกระจกแหลมๆไปตลอดทาง  ระหว่างที่เดินต้องก้มหัวต่ำเพื่อหลีกเลี่ยงคมกระจกที่จะเจาะหัวได้ตลอดเวลา  

กว่าจะออกไปพ้นร้านก็ใช้เวลานานมาก  เพราะต้องลากถูกันไป  ฉันนั่งกองอยู่ที่ริมฟุตบาทไร้เรี่ยวแรงหมดสภาพ ตรงข้ามโรงแรมลี ความวุ่นวายโกลาหลพร้อมเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดของนักช็อปและผู้ไปร่วมงานคัดเลือกดาราที่ติดอยู่ในโรงแรม  ไฟฟ้าดับมืด  อากาศเหลือน้อยเพราะไม่มีแอร์และกระจกปิดตายทั้งหลัง คนหนาแน่น จึงเกิดการยื้อแย่งอากาศหายใจกันและวิ่งหนีไปสู่ความปลอดภัยภายนอก  เหยียบกันตายก็มีหลายคน  บางคนที่ผมเหยียดก็หัวหยิกขึ้นมาทันควันด้วยแรงระเบิด  หนุ่มสาวที่พอจะมีแรงพยายามปีนป่ายอย่างทะลักทุเลออกมาจากบันไดหนีไฟแคบๆ ซึ่งอยู่บนชั้นสูงสุดของโรงแรมทีละคนๆ  เสียงไซเรนจากรถกู้ภัยหลายคันดังสนั่นเมือง  ต่างก็วิ่งไปรอบๆโรงแรม ซึ่งไม่สามารถเข้าไปได้ กลัวจะมีบอมบ์ลูกอื่นๆอีก รอช่วยรอบนอกจนคาดคะเนว่าบอมบ์น่าจะหมดลงแล้ว  จึงมูฟเข้าไปในโรงแรมที่มืดมิด  แออัด วุ่นวาย  เพื่อช่วยที่ประสบอุบัติเหตุแล้วยังมีชีวิตอยู่  การปฎิบัติการช่วยเหลือยากยิ่ง ใช้เวลานาน การสูญเสียจึงเกิดขึ้นมาก มีผู้เสียชีวิตประมาณสามร้อยคนเนื่องจากแรงระเบิดของคาร์บอมซึ่งหนัก 50 กิโลกรัม

ลูกๆรีบวิ่งกลับมาจากสันติสุข  เพราะเสียงระเบิดดังสนั่น  แม่ค้าพูดว่าเกิดระเบิดที่แม็คโดนัล  พวกเธอพากันร้องไห้โฮ ตะโกนเรียกพ่อแม่ดังลั่นมาตลอดทาง  พอมาถึงแม็คโดนัลที่พ่อแม่รอนั่งดื่มกาแฟอยู่มันมีสภาพเละเทะแหลกละเอียดไม่มีชิ้นดี  เมื่อพวกเธอหาบุพการีไม่เจอก็รีบวิ่งหาไปทั่ว  จนไปพบหญิงชราในสภาพที่เนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือด   เนืื่องจากคมกระจกที่ระดมใส่ตามร่างกาย เพ่งดูชัดๆ ก็ร้องไห้โฮ "แม่ๆ!" เข้าไปกอดด้วยความรักและห่วงใย แม่ที่นั่งกองอยู่กับพื้นด้วยความอกสั่นขวัญแขวน มีพ่อดูแลอยู่ใกล้ๆ  ลูกขับรถรับพ่อแม่รีบบึ่งออกไปจากจุดเกิดเหตุแต่ไม่ทันใจมีรถติดยาวเหยียด  ระหว่างทางต้องเสียเวลาไปหลายชั่วโมง  

แม่ยังคงตกใจหวาดผวาต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตา  จนนอนไม่หลับไปหลายเดือน  

มีคนถามว่าฉันแขวนพระอะไรจึงรอดมาได้  ก็ไม่มากแค่สามองค์เท่านั้น  เจ้าคุณนร พ่อท่านคล้าย เจ้าแม่กวนอิม  ก็ศักดิ์สิทธิ์เกินพอ