อดัมเพิ่งรู้จักความรักเป็นครั้งแรก ความรู้สึกที่อยากจะปกป้อง ห่วงใยและอยากครอบครอง

เขารักที่จะเห็นรอยยิ้มของเธอ อยากทําให้เธอมีความสุข

แต่นั่นคงเป็นไปไม่ได้หากยังต้องอยู่ที่นี่ ในสวนอีเดนแห่งนี้ 

เพราะงั้นเขาเลยต้องทําสิ่งที่โหดร้ายที่สุดลงไป ต่อให้ต้องโดนเกลียดก็ตาม

ลิลิธมองเขา ไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกมา มีเพียงน้ําตาไหลที่อาบแก้ม

ก่อนจะเดินจากเขาไป...ตลอดกาล

อดัมเพิ่งเคยทำอะไรสักอย่างเพื่อความรักเป็นครั้งแรก

เพื่อความรักเขาจึงต้องปกป้องคนที่เขารักจากความชั่วร้ายทั้งมวล

แม้จะไม่มีวันได้เจอกัน แม้จะโดนสาปแช่ง แม้เธอจะไม่มีวันเข้าใจในสิ่งที่เขาทําลงไป

แล้วความรักก็หลงเหลือเพียงความทรงจํา

อดัมยิ้มขณะกัดกินผลแอปเปิ้ล ผลไม้แห่งปัญญา

สัมผัสของมันค่อย ๆ กระจายแตกซ่านไปทั่วทุกอณูของร่างกาย

อดัมรู้ว่าสักวันเขาจะต้องรู้

ว่าวิญญาณจะต้องแปดเปื้อนสกปรก

เขาถึงได้ลงมือทําเพื่อความรัก เพื่อเธอที่อยู่แสนไกล

อดัมจับมือกับอีฟ ภาพสรวงสวรรค์ตรงหน้าค่อย ๆ เลือนหาย

ถ้าหากความอุ่นที่กอบกุมอยู่นั้นมาจากเธอผู้เป็นที่รักละก็

แล้วความรักก็หลงเหลือเพียงความทรงจํา