#แล้ววันหนึ่งความทรงจำจะทำให้คุณแตกสลาย

            หนังสือรวมเรื่องสั้นชื่อยาวสะดุดหูเป็นผลงานชิ้นที่2 ของจิดานันท์ เหลืองเพียรสมุทที่มีโอกาสได้อ่าน เล่มแรกคือสิงโตนอกคอกที่เพิ่งได้ซีไรต์ไปหมาดๆ

            สำหรับผู้เขียนบทความเรื่องสั้นชุดนี้มีความดีเด่นไม่แพ้กัน ทั้งวรรณศิลป์และกลวิธีการเล่าเรื่อง ต่างกันตรงที่แล้ววันหนึ่งความทรงจำฯได้ดึงเรากลับมาสำรวจสิ่งที่ลึกอยู่ข้างในตัวเอง อารมณ์ความรู้สึกทั้งหลายที่อบอวลปะทุ สงบนิ่ง หรือแม้แต่กำลังจะตายภายในอวัยวะก้อนเท่ากำปั้นที่เรียกว่า หัวใจ

            ผู้เขียนอ่านเล่มนี้จบตั้งแต่หลังจากซื้อมาจากงานสัปดาห์หนังสือใหม่ๆ สิ่งที่จะรีวิว บอกต่อคือสิ่งที่เหลือตะกอนอยู่ในทรงจำที่อาจทำหล่นกระเด็นหายไปบ้างระหว่างทางอันยากลำบากของการเป็นมนุษย์ แต่การตกตะกอนย่อมทำให้น้ำกระจ่างใสมองถึงผิวถึงแก่นได้ชัดขึ้นเช่นกัน

            “แล้ววันหนึ่งความทรงจำจะทำให้คุณแตกสลาย”ประกอบไปด้วย 9 เรื่องสั้นภาพรวมของหนังสืออัดแน่นเข้มข้นไปด้วยความรู้สึกทึบทึมซึมเซาประเด็นของความตายได้ถูกหยิบยกนำมาพูดถึงในหลาย ๆ เรื่องไม่ว่าจะเป็นการตายที่สะท้อนให้เห็นถึงความ “ค่าไม่เท่ากัน”ในตายตะแคง แต่ที่ชอบที่สุดในแง่การเล่าคือเรื่อง “ชมรมคนฆ่าตัวตาย” และ “การฆ่าตัวตายของพลวัต”ที่นำเสนออกมาภาวะของโรซึมเศร้าได้อย่างกินลึกเจ็บปวดและดึงผู้อ่านให้ตกวูบลงไปกับตัวละครอย่างไม่ปรานี

            ความโดดเด่นประการหนึ่งของงานของจิดานันท์ที่ชอบเป็นการส่วนตัวคือกลวิธีในการเล่าเรื่องที่มีสีสันในตัวของมันเองเห็นได้ชัดเจนในเรื่องสิงโตนอกคอก แต่ขณะเดียวกัน แล้ววันหนึ่งความทรงจำฯแม้จะขยับเข้าสู่เรื่องราวที่เป็นสัจนิยมมากขึ้นแต่ก็ไม่ทิ้งความหลากหลายในกลวิธีการนำเสนอโดยเฉพาะที่ถูกจริตเป็นการส่วนตัวคือแนว magical realism อย่างในเรื่องสั้น“ล่องหน” ที่นำเรื่องราวค่อนข้างนามธรรมของความสัมพันธ์มาเล่าได้อย่างเห็นภาพหรือในเรื่องสั้นสุดท้ายอย่าง “การมาของอีกาดำ”กับการเล่นประเด็นเรื่อง gender ได้อย่างน่าสนใจและเป็นเรื่องที่ผู้เขียนรู้สึกว่าค่อนข้างสมบูรณ์และติดอยู่ในใจนานที่สุดเหมือนกับตอนที่อ่านเรื่อง“จะขอรับผิดทั้งหมดแต่เพียงผู้เดียว” ในเล่มสิงโตนอกคอก

            เรื่องสั้นเรื่องนี้ไม่เหมาะแก่การอ่านขณะที่อารมณ์ของคุณกำลังตกต่ำ เพราะอาจทำให้จิตใจแหลกสลายยิ่งขึ้น

            ฉบับพิมพ์ใหม่ล่าสุดได้เปลี่ยนปกเป็นแบบรูปวาดแนวการ์ตูนซึ่งสวยมากแต่ใจยังชอบปกฉบับเก่ามากกว่า เพราะสีของปก (อย่างในภาพประกอบจริง ๆ แล้วมันสีฟ้าอมเทานะ แต่ถ่ายแสงเย็นสีเลยเพี้ยน ^^) มันสามารถแทนอารมณ์ทั้งหมดของเรื่องได้เป็นอย่างดี

            แล้ววันหนึ่งความทรงจำจะทำให้คุณแตกสลายนั้นเต็มไปด้วยความผิดหวัง เจ็บปวด และแตกสลายในท้ายที่สุดเมื่อพลิกอ่านจนถึงหน้าสุดท้าย