ความจริงคือทริปนี้เปลี่ยนรถไฟไปสามสี่รอบ นั่งชิคังเซ็นจากโอซาก้ามาโอคายาม่า ชั่วโมงนึงพอมาถึงต้องเปลี่ยนรถไฟก็ไปตามแทรกที่บอกสรุปคนออกันเต็มนักเรียนเยอะมากเหมือนรถไฟมีปัญหา จะขึ้นคันไหนก็ไม่กล้ากลัวหลงเพราะเวลาจำกัด ถามเจ้าหน้าที่ก่บอกรถไฟล่าช้า เลทมากๆเพราะนัดเพื่อนไว้ด้วย

พอขึ้นรถไฟได้20นาทีก็ต้องมาเปลี่ยนไปท่าเรือเพราะขบวนที่เรานั่งมามันข้ามไปคากาว่าเลย

 ไกลนู้นนนนน ละนี่เป็นโลคอลเทรนอีกแม่มากไม่มีป้ายไฟบอกเวลาเลยทำได้แค่รอจนกว่าจะมา พอมาก็น่ารักมากเป็นรูปเสือ ที่เห็นคนเยอะๆคือฝั่งเข้าเมืองฝั่งไปเกาะแบบเราคือเหงามากเว่อ

พอมาถึงท่าเรือวิ่งดิวิ่งกลัวไม่ทันเฟอรี่ ไม่ทันได้ชมความงามอะไรซักอย่างแต่ก่ถ่ายมาเล็กๆน้อยๆ เรือใหญ่มากใหม่มากแม่คือดี ไม่แพงด้วย

ความจริงคือลงเรือเจอเพื่อนเจอฟักทองก่อนแต่ไม่เราจะพูดถึงนี่ chichu museum คือโฆษณาอีซิ้มไว้เยอะว่าดีงั้นงี้ความจริงคือมาครั้งแรกเหมือนกันหลอกมันมาเราจะมาดูป้ายาโย แต่แม่่่่ ดีมากป้าหลบก่อน tadao andoพ่อออคือตั้งแต่ทางเข้าอีรูปด้ายซ้ายมือ คือบ่อบัวที่แบบจากรูปของโมเน่อะ พอเข้าไปเค้าห้ามถ่ายรูป เหมือนจะตัดสัญญาณโทรศัพท์ด้วยเพราะเพื่อนยุ่นเล่นมือถือไม่ได้เลย

อันนี้เป็นห้องแสดงงานโมเน่ อิมแพคมากด้วยการวางเพราะทางเดินมืดมาตลอดแล้วปั้งห้องสว่างงานใหญ่ตรงกลางคลีนมากแต่มีดีเทลอี๊กตรงพื้นเป็นหินอ่อน cube เล็กๆเรียงกันทั้งห้องอะ ทางเดินก็ดีมีช่องเจาะรูขนานไปเหมือนเป็นราวจับแต่เป็นมากกว่านั้น 

รูปนี้เป็นห้อง open sky นั่งมองท้องฟ้าสงบจิตใจได้ดี ช่อวงศ-อา ตอนกลางคืนคือจะมีแสดงไฟด้วยต้องดีมากแน่ๆ ห้องที่มีจอสีฟ้านี่ให้เข้าไปด้านในจะรู้สึกเหมือนไร้ขอบเขตอะเหมือนไม่มีผนังเพราะไฟที่มันลวงตาด้วยมั้ง (รูปในพิพิธนี่เอามาจากgoogleนะเพราะเค้าห้ามถ่ายแบบเด็ดขาดอะ แต่ก็เจอคนแอบถ่ายอยู่น่ะ)