เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
poemsthisisnothing
the space above me
  • The space above me
    is the color
    of a bruised eyelid.

    In it
    are gray ghosts
    floating purposefully in a pack,
    hanging,
    hovering,
    haunting.

    Wet wind rushes against my cheeks,
    slapping away the lingering dampness,
    and selfishly replacing it with its own.

    Thin branches are having
    their manic, screeching dance,
    whipping themselves
    and one another
    violently
    from one side
    to the other
    and back again;
    over
    and over
    and over.

    The red star is but a glimpse,
    clinging, losing,
    pushed
    over the horizon.

    The mouth
    of the metallic monster
    kisses me,
    pushes inside,
    and I
         pull
                the

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in