ต้องเนรเทศ By วัฒน์ วรรลยางกูล - รีวิวเว้ย (3)

รีวิวเว้ย (1355) "... ดีใจแทนครอบครัวคุณทักษิณที่ได้กลับบ้าน !!! แล้วมีกี่ครอบครัวกันนะที่ไม่ได้กลับบ้านอีกเลย แล้วมีกี่ครอบครัวกันนะที่ไม่มีโอกาสได้ต้อนรับคนในครอบครัวกลับบ้าน ไม่แม้กระทั่งได้เห็นร่างของพวกเขาที่ถูกพรากจากไปตลอดกาล ..." ข้อเขียนบน Facebook ในเช้าวันที่ 21 สิงหาคม 2566 ของเราหลังจากเห็นข่าวและเห็นภาพการกลับบ้านของอดีตนายกรัฐมนตรีที่ต้องลี้หายจากประเทศไทยไปกว่า 17 ปี นับจากเหตุการณ์ในการรัฐประหาร พ.ศ. 2549 การที่เราได้เห็นครอบครัวได้กลับมาพร้อมหน้าพร้อมตาแน่นอนว่ามันคือสิ่งน่ายินดีและควรดีใจกับเหตุการณ์นั้น หากแต่มันก็ชวนให้เราสะท้อนใจว่า มีอีกกี่บ้าน กี่ครอบครัว กี่พ่อ-แม่-ลูก-เมีย ที่ไม่มีโอกาสได้พาคนในครอบครัวของเขากลับบ้าน มีกี่ครอบครัวที่ใช้ชีวิตเพื่อรอคอยข่าวจากคนที่เขารัก บางคนอยู่ไกลถึงขนาดข้ามดินข้ามฟ้า และบางคนก็ขาดหายไปจากความรับรู้ของครอบครัว (อย่างไม่มีวันกลับ) ในฐานะของคนคนหนึ่งเราดีใจที่ได้เห็นคุณทักษิณกลับบ้านมาอยู่พร้อมหน้ากับ "ครอบครัว" แต่ก็ในฐานะของคนคนหนึ่งอีกเช่นกันที่อดสะท้อนใจไม่ได้ว่ามีอีกกี่ครอบครัวกันที่เขาตั้งตารอที่จะได้เห็น "คนที่เขารักได้กลับบ้าน"
หนังสือ : ต้องเนรเทศ
โดย : วัฒน์ วรรลยางกูล
จำนวน : 832 หน้า
.
"ต้องเนรเทศ" หนังสือที่ทำหน้าที่ในการบันทึกเรื่องราวของบุคคลและกลุ่มบุคคลที่ถูกทำให้จำ "ต้อง" ถูกเนรเทศ ออกจากประเทศของตนเองนับตั้งแต่การรัฐประหาร พ.ศ. 2549 ที่ผู้คนต่าง ๆ ถูกอำนาจรัฐบีบบังคับกระทั่งต้องออกจากดินแดนบ้านเกิดของตนเองไป บางคนออกไปจากดินแดนแห่งนี้ไปตลอดกาล บางคนเมื่อออกจากดินแดนนี้ไปก็ไม่มีโอกาสได้กลับเข้ามาในแดนบ้านเกิดอีกเลย และนอกจากผู้ "ต้องเนรเทศ" แล้ว มีคนอีกหลายคนที่ไม่มีโอกาสที่จะได้ติดต่อกับครอบครัวและผู้คนอีกเลย ข้อความตอนหนึ่งที่ปรากฏอยู่ในบทนำเรื่องของ "ต้องเนรเทศ" ผู้เขียนได้ทิ้งท้ายเอาไว้อย่างมีความหวังว่า "จะเจ็บ จะป่วย จะตาย ก็ขอให้ข้าเขียนหนังสือเล่มนี้เสร็จก่อนเถิด อสูรโควิด" (นำเรื่อง, น.7) หากแต่ไม่นานหลังจากนั้นผู้เขียนก็ "ต้องเนรเทศ" ไปจากดินแดนบ้านเกิด ครอบครัว และผู้คนที่เขารักไปตลอดกาล
.
"ต้องเนรเทศ" แบ่งการเล่าเรื่องออกเป็นช่วงเวลา ตามแต่ละเหตุการณ์ที่ผู้เขียนและกลุ่มของผู้เขียรต้องเผชิญ ทั้งในมุมมองที่ผู้เขียนเผชิญด้วนตัวเอง และจากมุมมองที่ผู้เขียนมองหาพรรคพวกของตนจากแดนไกลด้วยความห่วงหา สำหรับเนื้อหาของ "ต้องเนรเทศ" แบ่งออกเป็น 9 บทหลัก และ "บทสุดท้าย" ที่รวบรวบลมหายใจสุดท้ายของผู้เขียนเอาไว้
.
นำเรื่อง
.
บทที่ 1 จากฝั่งโขงถึงปารีส
.
บทที่ 2 คิดถึงท่าเสา
.
บทที่ 3 ฝุ่นลอยลม
.
บทที่ 4 เนินลมโชย
.
บทที่ 5 บักหำเหี่ยวตุหรัดตุเหร่
.
บทที่ 6 แม่โขงวิปโยค
.
บทที่ 7 แผ่นดินของกวี
.
บทที่ 8 บทอวสาน The King and I
.
บทที่ 9 เลือดหยดสุดท้าย
.
บทสุดท้าย
.
การกลับประเทศของคุณทักษิณ ทำให้เราคิดถึงหนังสือ "ต้องเนรเทศ" และคิดถึงผู้คนที่ "ต้องเนรเทศ" และไร้ซึ่งโอกาสได้กลับมาอยู่กับคนที่เขารักและคนที่รักเขา การที่คุณทักษิณได้กลับมาอยู่กับคนที่เขารักและคนที่รักเขาเป็นเรื่องน่ายินดี หากแต่มันจะยิ่งน่ายินดีขึ้นไปอีกหากกลุ่มคนที่ "ต้องเนรเทศ" ได้กลับมาพร้อมหน้ากับคนที่เขารักและรักเขาอีกครั้ง ได้สวมกอด ได้ถามไถ่ ได้ร่สมใช้ชีวิตที่ยังมีลมหายใจไปพร้อม ๆ กับคนที่พวกเขารักและคนที่รักพวกเขา

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น