ตอนนั้นมี 2 ทางที่จะทำให้ได้เงิน 1. ทำพาร์ทไทม์ 2. ขายของ 

เราเป็นคนขี้เกียจทำงาน คิดว่าการทำงาน routine เราไม่ได้มีความรับผิดชอบสูงขนาดนั้น เลยตัดข้อ 1. ออกไป เราตัดสินใจขายของ เกิดมาไม่เคยขายของเลย ไม่มีเวลาลองผิดลองถูกด้วย ฉะนั้น เราคิดว่าการขายของของเราต้องเน้นลดความเสี่ยงไว้ก่อน เพราะเราไม่มีเงินทุนมากพอขนาดนั้น ต้นทุนไม่สูงมาก กำไรต้องได้แต่เราไม่คาดหวังว่าต้องมีกำไรสูงๆเอาแค่เราพอจ่ายค่าหอได้ และกินพอเหมาะ 

(เราขอไม่บอกนะว่าขายอะไร) 

แต่ด้วยความที่ต้นทุนก็ไม่ได้สูง สเกลการขายไม่ใหญ่สินค้าก็มีน้อย เราเน้นขายของลงในออนไลน์จะได้ไม่ต้องมี fixed cost เรื่องค่าเช่า ไม่ว่าจะ ig เฟสบุ๊ค ทวิตเตอร์ การขายของออนไลน์ ถ้าเราใส่ใจคอนเทนต์มันดีมากๆ เราพอใจกับยอดทั้ง 4 เดือน มันไม่ใช่ยอดที่สูง แต่มันทำให้เราไม่ต้องพึ่งพาที่บ้านมากเท่าแต่ก่อน 

แต่ทุกการขายของมีขึ้น มีลง ไม่คงที่ เราก็หักเงินส่วนหนึ่งไว้เป็นเงินก้อนเก็บไว้หลังเรียนจบ เผื่อเอาไปลงทุนต่อ เรากะจะไม่หางานประจำทำ คงจะยึดอาชีพขายของออนไลน์ไปเรื่อยๆ