ผมอยู่โดดเดี่ยวในเวลากลางคืน และหายไปราวกับไม่เคยมีตัวตนในเวลายามเช้า 

คงเป็นเพราะผมคือพระจันทร์ ไม่ใช่พระอาทิตย์ที่สดใสอย่างที่ใครหลายคนอยากให้ผมเป็น
ผมไม่ใช่แรงบันดาลใจของใครหลายคนในยามเช้าและกลางคืน 

ขนาดแสงที่ส่องสว่างออกมาในเวลากลางคืน คงปฏิเสธไม่ได้ ว่านั่นก็มาจากแสงของพระอาทิตย์เช่นกัน

' ผมสดใส '   ไม่มากพอ ให้ทานตะวันหันมามองที่ผม หรือเพราะ ผมไม่ใช่ ' พระอาทิตย์ '

แต่ก็คงปฏิเสธไม่ได้ว่าพระเจ้าอาจจะกำหนดให้ ทานตะวันนั้นซื่อสัตย์แต่เพียงพระอาทิตย์เพียงผู้เดียว

หลายๆคนกำลังตกหลุมรักของแสงส้มนวลทั้งเวลาขึ้นในยามเช้าและตกในเวลาเย็น ของพระอาทิตย์ 

ที่กำลังส่องแสงไปทั่ว ราวกับกำลังอวยพรทุกคนที่พบเห็นให้มีความสุข

เมื่อแสงอบอุ่นของพระอาทิตย์จากไปนั้น เป็นเวลาของพระจันทร์ที่จะได้เผยแสงนวลออกมา

ผมเห็น เห็นทุกอย่าง อย่างชัดเจนเสมอ ถึงแม้ใครหลายคนจะไม่เห็นผม ไม่เห็นพระจันทร์

เพราะแสงอันอบอุ่นของพระอาทิตย์มันช่างเจิดจ้าและสดใสเกินกว่าใครจะมองหาผม 

'  แ ส ง จั น ท ร์  '  เหลืองนวลในยามค่ำคืน ไมมีใครสนใจ ทั้งๆที่ชัดเจนและสบายตามากกว่า

แต่พระจันทร์อาจจะลืมไป เวลากลางคืนนั้น เราล้วนแต่ใช้เวลาร่วมกับคนที่รักเกินกว่าจะสนใจความงามของพระจันทร์ที่กำลังเฉิดฉายใยยามค่ำคืนด้วยความงามของมันเอง