ดิฉัน สุทธิดา สนธิกิติ มาจากกลุ่ม ... เอ๊ะ ! นี่มันไม่ใช่มาพรีเซ้นท์โครงงานหน้าห้องนี่ 

แต่ วันนี้จูนจะมาเล่าทริปในฝันให้ฟัง และ .. มันกำลังจะเกิดขึ้นในวันที่ 5 มีนาคม ศกนี้ ! .. 

เรากำลังจะไป เกาะเซบู ประเทศฟิลิปปินส์ เนื่องจากจะต้องไปฝึกงานที่นั่น หน้าที่ personal เบ๊ .. 

เหตุผลที่เราเลือกไปเพราะ อยากจะออกจากอ้อมอกพ่อแม่แล้วโว้ยยยยยยยยย (เป็นเด็กทรพี น้องๆเด็กดีไม่ควรนำไปเป็นตัวอย่าง)

อีกเหตุผลที่เราเลือกโครงการนี้ เนื่องจาก ตามหลักประชากรศาสตร์ของเกาะนี้ ส่วนใหญ่จะเป็นนักท่องเที่ยวต่างชาติ และ มีคนญี่ปุ่น เกาหลี จีน ค่อนข้างเยอะ และเป็นประเทศที่ใช้ภาษาอังกฤษด้วย 

เราเลือกไปอยู่ที่สถาบันสอนภาษาอังกฤษแห่งหนึ่งในเมืองเซบู ที่คนญี่ปุ่น เลือกมาเรียน 

นั่นคือโอกาสที่เราจะได้ใช้ภาษาอังกฤษและญี่ปุ่นในทริปเดียวกัน ยิงนกนัดเดียวได้ปืนสองตัวไปเลย 

และรู้ไหมว่า เพราะอะไร เราถึงอยากเขียนหนังสือเกี่ยวกับฟิลิปปินส์ขึ้นมา ... 

คือด้วยความที่ตื่นเต้น จะต้องเตรียมตัวไปอยู่ที่นู่น 3 เดือน เราจะต้องศึกษาข้อมูลใช่ไหมล่ะ .. 

ก็เดินเข้าร้านหนังสือเลย คิดว่าจะมีไกด์บุ๊ค หรือ จัวนอล 

ไม่มีค่ะ น้อง หนังสือเกี่ยวกับฟิลิปปินส์ไม่ค่ะ 

ไปมันหลายสาขาจนถอดใจ จนคิดว่า นี่ควรเขียนเองแล้วแหละ 

ประชาคมอาเซียนจะเปิดแล้วนะแก หนังสือเกี่ยวกับฟิลิปปินส์ยังไม่มีสักเล่ม

แต่ก็ยังไม่ย่อท้อต่อการหาข้อมูล ก็อ่านในรีวิวตามเวปดังต่างๆ และถามเพื่อนที่เป็นคนฟิลิปปินส์ 

คนแรก said : อาหารอร่อย รับรองกลับมาพุงใหญ่แน่ .. เย้ จะกินให้อร่อยเลยยยยย

คนที่สอง said : ทะเลสวย ยูต้องไปดำน้ำนะ แบบ น้ำใสมากยู .. เตรียมชุดว่ายน้ำ แว่นกันแดด ตีนกบ 

คนที่สาม said : ค่าครองชีพไม่สูง วิวสวย .. เริ่ดด ไม่ต้องขอเงินแม่เยอะ เกรงใจแม่

ทุกคนแนะนำไปในทางที่สวยงามต้องไปโดน 

เลยไปนั่งคุยกับรุ่นพี่คนไทยเรื่องไปฝึกงาน 

รุ่นพี่ said : นี่ไม่เคยอ่านข่าวใช่ป่ะ ที่นักท่องเที่ยวโดนฆ่าตายหลังจากกดเงินสดออกมา

เรา said : เขาอาจจะกดเยอะไง โดนจี้ปล้นเป็นธรรมดา 

รุ่นพี่ said : แสดงว่าไม่เคยอ่านข่าวที่ ผู้หญิงเดินๆอยู่โดนจับไปเป็น โสเภณีล่ะสิ 

เรา said : เขามาเดินคนเดียวไง 

รุ่นพี่ said : แสดงว่าไม่เคยอ่านข่าวว่า คนที่นั่นเขาไม่ค่อยมีอันจะกินจึงก่ออาชญกรรมสินะ 

เรา said : ฮืออออ ... น้องอยากไป อย่าห้ามเลย คนจะตายอยู่ที่ไหนก็ตายยยย

รุ่นพี่ said : แล้วแต่ คุณมึงครับ จะตายก็อย่ามาเข้าฝันพี่ .. 

เรา said : แงงง 

ทุกครั้งที่จะไปแลกเปลี่ยนต่างประเทศ หรือ จะไปฝึกงานที่ต่างประเทศ 

จะต้องมีเหตุการณ์ก่อนเสมอ

ตอน ม.5 เราจะไปแลกเปลี่ยนที่ประเทศญี่ปุ่น 

"สึนามิเข้า" .. T^T 

แต่สุดท้ายก็ได้ไป แม่เป็นห่วงมาก เลยซื้อหน้ากากออกซิเจนให้พกไปด้วย จะได้ไม่สูดกัมมันตรังสีเข้าไปในปอด พร้อมแก้วกรองน้ำได้ในตัว (สมัยนั้นเมืองไทยยังไม่มี แม่สามารถไปหามาให้ลูกได้ ขอบคุณค่ะแม่)

และครั้งนี้ก็จะเป็นส่วนใหญ่ทุกคนเป็นห่วงเรื่องสภาพแวดล้อมของฟิลิปปินส์มากกว่า 

แต่ก็ยังคงถือคติ จะตาย อยู่ที่ไหนก็ตายเว้ยยยยยยยยยยย

ทริปนี้จะเริ่ม 5 มีนาคม 2559 - 28 พฤษภาคม 2559 

สำหรับเด็กน้อยคนหนึ่งที่ไม่เคยออกห่างจากอกแม่เกิน 2 อาทิตย์ ยกเว้นช่วงซ้อมหลีดที่ไม่ได้กลับบ้าน 3-4 สัปดาห์ เพราะยังสามารถโทรไปร้องไห้ให้แม่ฟังได้ (เป็นคนอ่อนไหวค่ะ ตอนพิมไปน้ำตาก็ไหลไปนะคะ) 

ความกังวลต่อมาคือ 

ระหว่างเราไม่อยู่ใครจะขับรถพาพ่อแม่ไปกินข้าว

ระหว่างเราไม่อยู่พี่ยามหน้าคอนโดจะคุยกับใครนะ 

ระหว่างเราไม่อยู่น้องๆแถวบ้านจะกินเคเอฟซีกับใครกันนะ 

ระหว่างเราไม่อยู่ใครจะล้างรถนะ

บลาๆๆๆ ข้อกังวล แต่เราอย่าลืมนะว่า .. ถ้ายังกลัว เราจะไม่กล้าก้าวเดินต่อไปแน่ๆๆ

หลังจากผ่านทุกอย่าง ส่งเรซูเม่แล้ว สัมภาษณ์เรียบร้อยแล้ว ก็ถึงเวลาสร้าง wish list ค่ะ 

๐ ดำน้ำดูวาฬยักษ์ 

๐ เดินเล่น ชมความงามของเกาะเซบู 

๐ ไปโบสถ์คริสเตียนที่ขึ้นชื่อเรื่องการขอลูกที่นู่น .. อยากไปดูเฉยๆไม่ได้ไปขอลูกนะ 555

๐ ไปเดินห้างของฟิลิปปินส์

๐ กินซีฟู้ด กุ้งเผา กุ้งแช่น้ำปลาเลยยยยย เดี๋ยวทำให้พวกเอเชียกิน try some Thai food นะทุกคนนนนน

ไม่มีคำว่าทำงานอยู่ในหัวเลย ...