ต่างเวียนว่ายว้าเหว่สับสน
ในบรรยากาศที่ค่อนข้างหม่น
เชื่อเถอะ ยังมีคนค้นหารัก
ท่ามกลางความผุพังของจิตใจ
สถาบันล่มสลายเหลือเพียงซากปรัก
ในบรรยากาศที่หนืดและข้นคลั่ก
เชื่อเถอะ ความรักก่อเกิดได้
ไหล่ของฉันและเธอที่ฉิวเฉียดกัน
ก่อเกิดความหวั่นลึก ๆ ในจิตใจ
ความรักอาจไม่ดำเนินต่อไป
แต่ก็เกิดรักเซอร์ไพร้ส์อยู่นิด ๆ
เธออาจจะไม่ทันได้สังเกต
ถึงมูลเหตุของพฤติกรรมและความคิด
ฉันเองก็คงจะไม่ผิด
เพราะสิทธิสานฝันเป็นของฉัน
ฉันจับจุดเธอได้
เธอก็เข้าใจฉันเช่นกัน
เราพากันโบยบินออกจากความฝัน
ด้วยเรารู้เท่าทันรักแท้จริง
ฉันและเธอจากกันอย่างเงียบ ๆ
อาจจะดูราบเรียบไม่หนุงหนิง
แต่เหนือกว่าประจักษ์พยานทุกสิ่ง
คือต่างเราได้พึ่งพิงถูกเวลา
ผู้คนมากมายในที่เดียวกัน
อาจพบรักนั้นนี้ต่างคุณค่า
รักซึ้ง ๆ ลอยผ่านไปไม่หวนมา
รักซาบซ่าติดตรึงใจชั่วนิรันดร์
หมายเหตุ
กลอนชิ้นนี้ ผู้เขียนแต่งขึ้นช่วงเรียนปี 1 (พ.ศ.2543) สมัยที่มี "ไม้หนึ่ง ก.กุนที" (ยุคก่อนเป็น "กวีการเมือง") เป็นไอดอล แล้วต่อมาก็นำมันไปรวมพิมพ์ในหนังสือทำมือชื่อ "คนจรฯลฯ" ซึ่งวางขายในงานแฟตเฟสติวัลครั้งแรก ที่โรงงานยาสูบ
ขออนุญาตนำงานเขียนเก่าเก็บมาเผยแพร่อีกครั้ง เนื่องในโอกาสที่ภาพยนตร์เรื่อง "Chungking Express" ฉบับรีมาสเตอร์ 4 K จะเข้าฉายในวันที่ 24 ธันวาคมนี้
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in