ไฟสีแดงฉานลุกลามเลีย บ้านที่เหมือน ๆ เดิมในทุก ๆ วันจนกระทั่งถึงเมื่อเช้านี้กำลังถูกเปลวเพลิงโอบล้อม เหล่าผู้คนที่รับรู้ถึงการมีอยู่ของผมต่างก็วิ่งเข้ามาใกล้ พวกเขาไม่สามารถหาทางเข้ามายังสถานที่ตรงนี้ได้ นักดับเพลิงได้พูดขึ้นมาว่าเข้าไปไม่ได้ และผมก็ยืนจังงังอยู่ตรงนั้น มันเป็นช่วงปลายฤดูร้อนต้นฤดูใบไม้ร่วง ท้องฟ้าเป็นสีคราม และอากาศช่างแสนเหือดแห้ง ผมไม่รู้เลยว่าผมควรจะคิดอะไร, ควรจะรู้สึกอย่างไร และควรจะทำอะไรดี… และโดยไม่คาดคิด ผมก็นึกถึงแม่ขึ้นมา มันเป็นช่วงเวลานั้นแหละ ช่วงเวลาที่ได้ยินเสียง “ครืด” และบ้านก็พังทลายลง บ้านที่ถูกห้อมล้อมไปด้วยเปลวเพลิง, ไม่สิ บ้านที่กลายเป็นเพลิงไปแล้วต่างหากล่ะ, ทั้งหลังคา, เสา, กำแพง, ห้องของผมที่ดูเหมือนราวกับถูกสร้างมาด้วยเม็ดทรายค่อย ๆ พังทลายลงต่อหน้าต่อตา ผมเหม่อมองภาพเบื้องหน้าด้วยอาการเหม่อลอย

ใครสักคนผลักผมที่สีข้างแล้ววิ่งผ่านไป เห็นนักดับเพลิงพูดกันว่าเข้ามาได้แล้ว และใครสักคนก็รั้งร่างของผมไว้ พวกเขาถามคำถามผมยาวเหยียดไม่เว้นช่องว่างให้ผมเลย “ข้างในมีใครมั้ย?” ผมเหม่อมองคนที่เอ่ยถามผม “คุณแม่อยู่ข้างในมั้ย?” คนนั้นคว้าไหล่ผมแล้วเขย่า “ไม่ครับ ไม่มีใครอยู่เลย” ผมตอบเขาไปแบบนั้น “พูดอะไรของนาย” ป้าข้างบ้านแว๊ดขึ้นมา “คุณแม่ล่ะ? คุณแม่ไปไหน?” “ไม่มีใครอยู่ครับ” ผมเองก็ไม่รู้หรอกนะว่าตัวเองพูดอะไรออกไปบ้าง ใครสักคนผลักผมและวิ่งผ่านหน้าผมไป…

——————————————–
NEXT : เงาในวัยเด็ก 
จองกุก
11 SEP 2017

Translate by : INFINITA & INFINITA v.2 Admin 
Book : 花様年華 The Notes 1 Japanese version