Do not copy, Re-Upload Please give my PAGE full credit

——————————————–

ซอกจิน
21 JUL 2012

ประตูทางออกเปิด ๆ ปิด ๆ วนไปเวียนมาอย่างนั้น ผมนั่งอยู่ในห้องรับรองของสนามบิน และหันไปมองยังประตูทางออก เหล่านักเดินทางเดินผ่านไปผ่านมาไม่หยุดหย่อน มีคนที่สวมแว่นกันแดดด้วย ที่ป้ายไฟด้านหน้าแสดงสถานะของเที่ยวบินที่จะลงจอด หรือช้ากว่ากำหนด หรือยกเลิกเที่ยวบิน คุณลุงคนขับรถมองดูโทรศัพท์มือถือพลางบ่นพึมพำ “ไม่เห็นมีอะไรแจ้งมาเลย” พูดพลางมองดูนาฬิกา ตอนนี้มันเลยตารางเวลามาชั่วโมงกว่าแล้ว

เท่าที่ผมจำความได้นะ ผมน่ะ ตัวคนเดียวตลอด พ่อก็ยุ่งกับงาน แม่ก็ไม่ได้ใส่ใจผม ทั้งพ่อทั้งแม่ต่างก็บอกกับผมว่าทำเท่าที่สั่งก็พอ นอกเหนือจากที่สั่งก็ไม่ต้องทำ ในตอนที่ผมฝ่าฝืนคำสั่งผมก็จะนั่งเงียบและฟังคำดุด่า ผมอยากจะเป็นลูกที่พ่อแม่รัก

ในตอนที่แม่เสียก็เป็นช่วงก่อนหน้านี้ พ่อบอกกับผมว่าอย่าร้องไห้และพ่อเองก็ไม่ร้องไห้เลยสักแอะ ผมพยายามอย่างเต็มที่เพื่อไม่ให้ตัวเองร้องไห้ แต่ทว่าในที่สุดผมก็ทำไม่ได้ พ่อส่งผมไปอยู่อเมริกากับยาย ในตอนที่พ่อพูดเรื่องนี้กับผมไม่มีความเปลี่ยวเหงาเลยสักนิด

คุณลุงคนขับรถยื่นพาสปอร์ตมาให้ผม ถึงเวลาที่จะต้องไปแล้วล่ะ ในขณะที่ผมกำลังมุ่งหน้าไปยังประตูขาออก พอผมหันหลังกลับไปมอง ประตูทางออกก็ปิดลง ผมเห็นคุณลุงคนขับรถโบกมือให้ เครื่องบินออกวิ่งไปตามรันเวย์ ในท้ายที่สุดแล้ว พ่อของผมก็ไม่โผล่มา

ผมจ้องมองไปยังท้องฟ้าเบื้องนอกผ่านกระจกเล็ก ๆ ของเครื่องบิน ในตอนที่ผมเห็นก้อนเมฆผลุบ ๆ โผล่ ๆ แต่สุดท้ายแล้วทุกอย่างก็มืดสนิท ในตอนที่พนักงานบนเครื่องบินเข็นรถเข็นอาหารเข้ามานั้นเครื่องบินก็เกิดสั่นไหวพอดีทำให้น้ำผลไม้หกเลอะเทอะ ด้วยความลนลานผมรีบควานหาผ้าเช็ดมือ พนักงานบริการบนเครื่องบินถามผมว่าผมโอเคหรือเปล่า ทั้งข้าวผัดและเนื้อต่างก็ผสมปนเปไปกับน้ำผลไม้ มือเหนียวไปหมด แถมกางเกงก็เปียกชื้นอีกต่างหาก… “ไม่ครับ” ผมตอบกลับไปด้วยเสียงอันเบา และดูเหมือนว่าพนักงานบริการบนเครื่องบินจะไม่ได้ยินด้วยซ้ำ เธอเข็นรถเข็นไปเรื่อยพลางพูดว่า ไม่เป็นไรนิ… ผมก้มลงมองเบื้องล่างอยู่อย่างนั้นพลางพยักหน้า

——————————————–

NEXT : เงาในวัยเด็ก 
นัมจุน
21 JUN 2016

Translate by : INFINITA & INFINITA v.2 Admin 
Book : 花様年華 The Notes 1 Japanese version