โดราเอมอน ตอนอัศวินแดนวิหคนี้เป็นอีกหนึ่งตอนที่เป็นตอนโปรดในใจของเรามาตั้งแต่เด็ก เรื่องราวในภาคนี้พูดถึงดินแดนอีกมิติที่เป็นดินแดนของชาววิหค ซึ่งก็คือนกที่มีวิวัฒนาการจนมีลักษณะคล้ายมนุษย์นั่นเอง โดยเริ่มต้นขึ้นที่โนบิตะเกิดมีความคิดอยากจะบินได้เหมือนนกจริงๆ ขึ้นมา แล้วจู่ๆ ก็ดันมี "กูซึเคะ" ชาววิหคตััวจริงบินทะลุมาชนกันซะงั้น 

มิตรภาพระหว่างโนบิตและกูซึเคะเริ่มต้นขึ้นนับแต่บัดนั้น สิ่งที่น่าสนใจคือกูซึเคะเป็นชาววิหคแต่กลับไม่สามารถบินได้ด้วยปีกของตัวเองต้องอาศัยเครื่องร่อนในการบิน

โดยส่วนตัวแล้ว ฉากที่ชอบที่สุดในภาคนี้คือฉากที่กูซึเคะแข่งขันอิคารอสเรสซิ่ง การแข่งขันบินเพื่อเข้าเป็นหน่วยลาดตระเวนของชาววิหค กูซึเคะสามารถเอาชนะเข้าเส้นชัยได้เป็นที่หนึ่งแต่กลับถูกตัดสินว่าแพ้เพราะเขาไม่ได้ใช้ปีกของตัวเองบินแต่พึ่งพาเครื่องร่อน แม้ว่าเราจะรู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมเพราะกฏไม่ได้เขียนไว้แต่แรกว่าต้องใช้แค่ปีก แต่สุดท้ายแล้วเราก็อดคิดไม่ได้เช่นกันว่าแม้ว่าเราจะพยายามปกป้องตัวเองจากความกลัวด้วยการหาเครื่องมือต่างๆ มาเป็นเกราะป้องกันตัวแค่ไหน สุดท้ายแล้วเครื่องมือที่ดีที่สุดก็คือการเอาชนะความกลัวของตัวเองนั่นแหละ เพราะสุดท้ายแล้วกูซึเคะก็เอาชนะความกลัวของตัวเองด้วยการกางปีกที่ไม่เคยกล้ากางมาก่อนเพื่อช่วยชีวิตโนบิตะ

สมัยเด็กที่ดู เราชอบฉากในเรื่องที่มีชาววิหคมากมาย พอโตขึ้นมาอีกหน่อย เราชอบความสัมพันธ์ของกูซึเคะและโนบิตะ มิตรภาพที่บริสุทธิ์โดยไม่มีชาติพันธ์ุมาขวางกั้น พอโตขึ้นมาเรื่อยๆ เราชอบแง่มุมที่หนังสอดแทรกเรื่องการอยู่ร่วมกันของมนุษย์และธรรมชาติ พอตอนนี้ที่ได้ดูอีกครั้งเราชอบแง่คิดในเรื่องความกล้าที่ผลักดันให้คนดูได้กล้าที่จะเผชิญหน้ากับความกลัวของตัวเอง แง่มุมมากมายที่ไม่ซ้ำกันสักครั้งที่ดูนี้เองทีทำให้โดราเอมอนเป็นการ์ตูนอันดับหนึ่งในใจที่ดูกี่ครั้งก็เสียน้ำตาทุกครั้งตลอดมา