เขียน: Hua RiFei

คำโปรยปก 

ปู้ถาน เป็นแม่ทัพที่เชี่ยวชาญทั้งบุ๋นและบู้ เป็นบุรุษที่องอาจแกล้วกล้า เขาเข้าสู่สนามรบด้วยวัยสิบแปดปี ได้รับการยกย่องปูนบำเหน็จมากมายจากเบื้องบน ทว่าทั้งหมดเป็นเพียงแค่อดีต ปู้ถานในวันนี้เป็นเพียงแม่ทัพที่ไร้กำลังพล ซ้ำยังเป็นคนเดินขากระเผลก บุรุษที่เสี่ยงชีวิตเพื่อปกป้องบ้านเมือง แต่ยามตกอับกลับถูกฮ่องเต้อยุติธรรมเนรเทศ ชีวิตที่เคยพุ่งสูงเสียดฟ้ากลับถูกกระชากลงดินเพียงชั่วพริบตา 

เอ...แต่ช้าก่อน เขาจำได้ว่าตนเองมีคู่มั่นตั้งแต่เล็กนี่นา! 

รีวิว+สปอล์ย 

เล่ม 1- 4  เป็นการเล่าความเป็นมาของพระเอก นางเอก เริ่มต้นด้วยพระเอกที่ถูกเนรเทศมาเฝ้าสุสานนอกเมืองหลวง ด้วยความที่แพ้สงคราม จากคนที่เก่งกาจกลับต้องมาดินขากระเผลก เลยรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่า พอมาอยู่นอกเมืองหลวงท่านปู่ของปู้ถานก็สู่ขอหลานสาวของตระกูลสี นั่นก็คือ สีหยุ่นจื่อ ให้มาแต่งงานกับหลานของตัวเอง ซึ่งสีหยุ่นจื่อก็ไม่ใช่หลานรักของตระกูล อยู่ในบ้านตระกูลสีไม่ต่างอะไรจากคนใช้ เพราะคนในตระกูลจับได้ว่าแม่นางเอกคบชู้ก่อนจะมาเจอลูกชายจระกูลสี ส่วนพ่อของนางเอกหลังจากเมียโดนคนทั้งตระกูลตราหน้าว่าคบชู้ก็โดนโบยจนตาย ตัวเองทำใจไม่ได้เมาหัวราน้ำไปวัน ๆ ไม่ได้สนใจลูกสาว ส่วนลูกชายก็ถูกฮูหยินเฒ่าไปโยนทิ้งน้ำ 

พอนางเอกแต่งกับพระเอกก็มาพบกับความเป็นอยู่ที่แสนจะขัดสน ก็เลยตัดสินใจเอาเงินเก็บของตัวเองมาเจือจุนสร้างหลักสร้างฐานจากร้านอาหารเล็กๆที่ได้จางถิงคนเร่ร่อนในเมืองมาเป็นพ่อครัวให้ พอกิจการดี ตัวเองก็ขายกิจการทิ้งแล้วไปจับกิจการอย่างอื่นแทนโดยมีอาซ้อทั้งหลายทางตระกูลปู้มาช่วย แม้ว่าก่อนหน้านี้จะไม่ถูกกันก็เถอะ แต่นางเองก็ทำให้อาซ้อทั้งหลายกลับตัวได้ 

ความสัมพันธ์ของพระนางก็ตึง ๆ ในช่วงแรกเพราะพระเอกมองว่านางเอกเป็นคนธรรมดา หน้าตาไม่ได้สวยเลิศเลอ ที่ตระกูลสียอมให้แต่งก็เพราะเป็นเพียงเด็กในบ้าน แต่หลัง ๆ โดนนางเอกเอาอกเอาใจก็เปิดใจ หลงเขาหัวปักหัวปำ จนนางเอกบ่นว่าข้าปวดเอว! ท่านพอเสียที! สุดท้ายก็ท้องไปตามระเบียบ 

หลังจากนั้นก็มีหมอมารักษาพระเอกจนหาย และในแคว้นกำลังเกิดสงครามปู้ถานถูกเรียกตัวกลับเมืองหลวง พระเอก นางเอกก็เข้าไปเมืองหลวง นางเอกก็ยังทำกิจการนั่นนี่ไปเรื่อยจนร่ำรวยเงินทอง ไป ๆ มา ๆ พระเอกก็หนุนอ๋องคนหนึ่งขึ้นมาเป็นฮ่องเต้ แต่สุดท้ายคนที่ตัวเองหนุนหลังก็กลับมาหักหลังจนพระเอกนางเอกต้องระหกระเหินออกจากแคว้น แต่ในความโชคร้ายยังมีความโชคดีที่ว่านางเอกเจอน้องชายของตัวเองท่ี่ถูกทิ้งลงน้ำตอนเด็ก ๆ ซ้ำยังเป็นถึงท่านอ๋องของแคว้นฉี ที่นี้ล่ะพระเอกต้ั้งหลักได้ก็กลับไปสู้กับเจ้าฮ่องเต้เลวนั่น ไป ๆ มา ๆ ตัวเองก็ขึ้นเป็นฮ่องเต้ และมีปัญหาวังหลวงอีกนิด ๆ หน่อย ๆ ไม่ได้ดราม่าวังหลังมากมาย พระเอก นางเอก ก็มีลูกด้วยกันสามคน ชายสอง หญิงหนึ่ง จบอย่างมีความสุข 

โดยรวมคือเป็นนิยายที่อ่านได้เรื่อย ๆ แม้จะมีหลายจุดที่ไม่ได้ชี้แจงให้กระจ่างเช่นว่าทำไมแม่นางเอกต้องหอบลูกหนีพ่อจริงๆที่เป็นถึงเชื้อพระวงศ์ของแคว้นฉี และช่องโหว่อย่างเช่นตอนพระเอกนางเอกหนีออกมาจากวังหลวงหลังจากเจ้าฮ่องเต้ที่ตัวเองช่วยเหลือทรยศ และก็อื่นๆอีกมากมาย แต่ถ้าอ่านเอาสนุกก็นับว่าไม่ได้น่าเบื่อจนอ่านไม่จบ (อันนี้ในความรู้สึกส่วนตัว) การเล่าเร่ื่องเน้นที่นางเอกเป็นหลัก สปอร์ตไลท์ฉายไปที่นางเอกคนเดียว บางอย่างเลยปล่อยเบลอไม่ได้ถูกเล่า 

สำนวนก็นับว่าแปลออกมาได้ดี แต่บางจุดก็แปลก แต่ถ้าเท่าที่เคยอ่านงานของห้องสมุดก่อนหน้านี้ก็นับว่าเรื่องนี้แปลดีขึ้นนะ (คิดว่านะ) มีความยืดเยื้อในบางจุด ไม่ได้หักมุมอะไร รู้สึกว่านักเขียนอาจจะอยากให้เรารู้สึกว่านางเอกเป็นคนฉุดรั้งพระเอกที่สิ้นหวังในกลับมามีหวัง มีเป้าหมายในชีวิตอีกครั้ง อยากให้เราเชื่อว่าพวกเขารักกัน ซึ่งจากตอนที่พระเอกพูดในเล่มสี่เกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่การเริ่มต้นการรักกันของพระเอกเรามามันไม่ได้มีเหตุผลมากนัก เหมือนคิดได้ก็รักเลย แต่หลังจากนั้นก็พอทำให้เราเข้าใจได้ว่าเขารักของเขา 

พระเอกนางเอกไม่ก้าวก่ายงานของกันและกัน ซึ่งนับว่าอยู่ในจุดที่พอดีไม่เจ้ากี้เจ้าการ พระเอกพอใจจะเล่าก็เล่า จะปรึกษาก็ปรึกษา นางเอกไม่ได้เข้าไปเซ้าซี้อยากรู้ แค่ขอให้บอกว่าตัวเองช่วยอะไรได้บ้าง หรืออยากให้ช่วยเรื่องอะไร 

ณ จุดนี้นับว่าเรื่องนี้อยู่ในจุดที่เราโอเคกับเนื้อเรื่อง สำนวน และพล็อต