สำหรับบางคนโรงเรียนอาจเป็นที่ที่มีความสุข
ได้แอบมองคนที่ชอบที่สนามบอลจากหน้าต่าง
เวลาอาหารกลางวันหมดไปกับการหยอกล้อกัน
แต่สำหรับฉัน，มันคือนรก
สายตาของคนที่เกลียดคุณพร้อมจ้องมองทุกข้อผิดพลาด
เพื่อนร่วมห้องที่ยิ้มให้อย่างอึดอัด
ความสุขเดียวคือเสียงกริ่งหมดคาบ
ถ้าการเป็นผู้ใหญ่วัดจากความรอยแผลเป็นและประสบการณ์ชีวิต
ฉันคงเป็นคนที่โตที่สุดในห้อง
โชคดีที่โลกของฉันไม่ได้ถูกจำกัดไว้ในห้องเรียน
นอกห้องเรียนความฝันของฉันได้โลกแล่น
โบยบินผ่านก้อนเมฆของสายรุ้ง
ดำดิ่งลงไปในห้วงน้ำลึกผ่านปลาวาฬ
อีกแค่หกเจ็ดสัปดาห์ฝันร้ายก็จะจบลงแล้ว
พรของเดือนธันวา
“จงอดทนและก้าวสู่การเป็นผู้ใหญ่อย่างงดงาม”
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in