ชั้นเคยผ่าน ความสัมพันธ์ที่ไม่ชัดเจน....

คำนี้สินะที่เขาใช้เรียกกัน เวลาที่เรารัก รู้สึกมากกับใครสักคน 

แต่เหมือนอีกฝ่ายเขาพาเราเดินวนในที่ที่เราเองก็ไม่รู้ทางออกอยู่ไหน 

งงจนบางทีเราก็สับสนว่าเราต้องการอะไร เรียกร้องอะไรได้บ้าง 

หรือความสัมพันธ์ของเรามันต้องร้องขอความสำคัญขนาดนั้นเลยหรือ

มีบางครั้งที่เขาเลือกปล่อยมือเราดื้อ ๆ แล้ววิ่งนำไป ยิ่งเรารีบวิ่งตามไปก็ยิ่งท้อจนอยากหยุด 

พอเราเริ่มพัก เราหวังดึงมือที่พยายามเอื้อมไปหาเขากลับมากอดตัวเอง

เขาก็กลับมาปลอบแล้วยื่นมือมาประคองให้เรามีความหวังอีกครั้ง

ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เริ่มแบบเดิม ตอนท้ายก็ยังคงเดิม

...ทั้งที่รู้ว่าไม่มีความสุขแต่มันก็เคยชินแล้วนี่...

แล้วตัวเราเองจะคิดได้เมื่อไหร่

“ว่าเขาแค่อยากให้มีอยู่ แต่ไม่เคยพยายามรักษาไว้ แค่นี้ก็ชัดเจนพอแล้วนะ”

ถ้าเขาไม่หายไปไหน ก็เราเองเนี่ยแหละที่ต้องเลิกยื้อเขาไว้ให้อยู่ทำร้ายความรู้สึกตัวเองได้แล้ว 

บางทีมันไม่มีใครผิดใครถูกหรอก ไม่ได้มีใครอยากทำร้ายใคร 

เราแค่เป็นคนที่ใช่ของกันและกันไม่ได้เท่านั้นเอง 

?