The Amazing Spider-Man 2

ยังยืนยันคำเดิมว่าเรารัก Spider-Man ภาคนี้มากกว่าไตรภาคของ Sam Raimi หรือไตรภาค MCU ถึงมันจะเต็มไปด้วยปัญหาที่ทั้งชัดเจนและมองข้ามไม่ได้ แต่เราก็ยังรักมันอยู่ดี (ใครจะกล้าเถียงความจริงที่ว่า Emma Stone เป็นนางเอกที่ดีที่สุดในบรรดาหนังสไปเดอร์แมน)

ปัญหาหลักและใหญ่ของหนังคือ การลำดับใช้พื้นที่และเวลาอย่างไม่ถูกต้อง หนังมีตัวร้ายถึง 2 ตัว ที่ทั้งรู้จักกันและร่วมมือกัน แต่องก์ 3 กลับแบ่งเวลาและพื้นที่ไปให้ซัพพล็อตที่ไม่มีความจำเป็น (อย่างฉากเครื่องบิน) เสียอย่างนั้น ผลที่ออกมาจึงกลายเป็นการผลัดกันมาสู้แบบคนละทีไปสองทีจบ แล้วยิ่งการเลือกที่จะมีตัวร้ายถึง 2 ตัว ก็ทำให้คนเขียนบทดูจะสับสนว่าควรจะให้ความสำคัญกับคนไหนดี ส่งผลให้ลำดับความสำคัญในองก์ 2 และ 3 นั้นแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

การทำตัวจริงจังจนเกินไป (take it to serious) ของตัวบทที่พยายามทำให้ทุกฉากต้องดูมีความลึกลับซ่อนเงื่อนในทุกการกระทำนั้นเห็นจะเป็นการเล่นท่ายากไปสักหน่อยในหลาย ๆ แง่มุม เพราะเอาเข้าจริงแล้ว ทุกอย่างสามารถตัดทอนและเล่าให้กระชับได้มากกว่านี้ นอกจากนี้การที่ตัวปีเตอร์ต้องพบเจอกับสภาวะปัญหาร้อยแปดถล่มใส่ก็แลดูจะเพียงพอแล้วในการทำให้หนังมีโทนที่จริงจังได้

ทว่าก็ต้องยอมรับว่า บุคลิกความเป็นฮีโร่กวนโอ๊ยแบบบ้าน ๆ นั้นทำได้ดีกว่าเวอร์ชั่นก่อนหน้าและล่าสุด ไหนจะฉากเปิดเรื่องที่แสดงให้เห็นถึงความเป็น Spider-Man แบบเต็มเม็ดเต็มหน่วย และคงปฎิเสธไม่ได้ว่าหนังภาคนี้มีการออกแบบและกำกับ รวมไปถึงลูกเล่นต่าง ๆ ในฉากการโหนใยที่ดูสนุกที่สุดภาคหนึ่ง โดยเฉพาะคิวบู๊องก์ 3 ที่โรงไฟฟ้า ถึงแม้มันจะสั้นไปไม่หน่อย แต่ก็มากพอจะทำให้รู้สึกดูสนุกและพูดชมว่า ดี ได้อย่างเต็มปาก

ในอีกจุดหนึ่ง หนังสามารถทำหน้าที่ในส่วนของการปูเรื่องให้คนดูมีอารมณ์ร่วมได้เป็นอย่างดี ทั้งสภาวะที่ปัญหามากมายต่างถาโถมใส่ตัวเอก ความน่ารักกุ๊กกิ๊กระหว่าง ปีเตอร์ และ เกว็น ที่เคมีนั้นเข้ากันแบบสุด ๆ ผนวกรวมเข้ากับการกำกับของ Marc Webb ที่ทำให้เราได้เห็นด้านที่โรแมนติกในหนังซูเปอร์ฮีโร่แบบที่ไม่เคยเจอมาก่อน (จะหาฉากยิงใยเป็นคำว่า I love you จากไหนได้อีก) เมื่อมันทำหน้าที่ในจุดนั้นได้ดี ในท้ายที่สุดของเรื่องจึงไม่เป็นการยากนักที่หนังจะทำให้คนดูและตัวละครใจสลายไปพร้อม ๆ กันด้วยฉากนั้น

ทั้งหมดที่กล่าวไปข้างต้นก็พอจะชัดเจนแล้วว่า หนังเรื่องนี้เต็มไปด้วยปัญหายุบยับมากมายในบทที่พยายามทำอะไรเกินตัว แต่เราก็ยังรักในความเป็น Spider-Man ที่หนังนำเสนอออกมาอยู่ดี

เขียนโดย: พัทธนันท์ สวนมะลิ