ฉันที่รัก

ฉันคิดหาเหตุผลเป็นร้อยพันว่าทำไมเธอถึงตกหลุมรักเด็กผู้ชายหน้าตาธรรมดาคนนั้นได้ 

ฉันในวันนี้เป็นเพียงหญิงขี้อายต่อหน้าคนแปลกหน้า
แต่เธอในวันนั้นช่างเป็นคนกล้าหาญและบ้าบิ่น 
นั่่นทำให้ฉันรู้สึกเหมือนเขียนจดหมายถึงเพื่อนซี้ในวัยเด็กคนหนึ่ง 
มากกว่าเขียนจดหมายให้ตัวฉันเองเมื่อครั้งเยาว์วัยเสียอีก

เธอกล้าโกหกว่าเป็นหนึ่งในกรรมการประธานนักเรียนเพื่อที่จะได้เฝ้ามองเขา
ฉันรู้ว่าเธอไม่เคยรู้สึกผิดเลยสักครั้ง เพราะมันคุ้มค่าที่ได้เห็นหน้าเขาทุกเช้าในระยะ 2 เมตร
สิ่งที่เธอโปรดปรานที่สุดคงเป็นผมหน้าม้าที่ยาวจนเหมือนจะผิดระเบียบของเขาเวลาเปียกเหงื่อเพราะต้องวิ่งรอบสนาม แขนขาของเขาดูเล็กและไร้เรี่ยวแรงกว่าเธอเสียอีก 

เธอจัดการกับใต้โต๊ะเรียนของเขาเพราะทนไม่ได้กับหนังสือที่กองอยู่อย่างสะเปะสะปะ
เธอแอบไปรู้มาว่าเขาฝันอยากทำงานบนเครื่องบิน และชอบเตะบอลกับเพื่อนวัยเดียวกัน
แถมยังชอบเล่นดนตรีประเภทเครื่องสายทุกชนิด จนอยากมีวงดนตรีเป็นของตัวเอง

ฉันรู้ว่าเธอคงร้องกรี๊ดออกมาเสียงดังลั่น ถ้ารู้ว่าตอนนี้เขารู้จักชื่อของเธอแล้ว

เธอกับเขาเจอกันบ่อยครั้ง เรายืนใกล้กันบ่อยขึ้น แต่ก็เป็นเพียงเรื่องบังเอิญเท่านั้น
เธอจะได้เห็นเขาที่ยืนอยู่ข้างๆ ตอนกำลังร้องเพลงและตกหลุมรัก Jason Mraz 

ไม่ต้องคิดมากเรื่องสารภาพรักด้วยจดหมายเขียนมือนั่นหรอก 
เพราะถึงเธอจะสารภาพไป อะไรๆ ก็ยังเป็นเหมือนเดิมอยู่ดี
(เขาอาจจะโยนจดหมายของเธอทิ้งลงถังขยะทันทีที่ถึงบ้านโดยไม่ทันได้เปิดอ่าน)

ไม่ต้องกังวลว่าเขาจะทำตัวรังเกียจใส่
แล้วก็ไม่ต้องตั้งความหวังว่าเขาจะตอบตกลง
ทางที่ดีคือเธอไม่ต้องรู้สึกอะไรเลยด้วยซ้ำ
เพราะเธอก็จะนอยด์หรือดีใจเก้อเสียเปล่า 

เธอยังคงไม่เคยได้ยินเสียงหัวใจของเขาเลยสักครั้ง แม้ฝ่ามือของเราจะเคยแตะกันและกัน
(ด้วยความบังเอิญอีกนั่นแล)
จนถึงตอนนี้คงมีเพียงแค่เขาที่ได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นรัวของเธอทุกครั้งที่เราเจอกัน
(ด้วยความบังเอิญ - อีกแล้ว)

ฉันเรียกมันว่าความบังเอิญ เพราะการใช้คำว่าโชคชะตาดูจะเป็นคำที่โรแมนติกเกินไป
ฉันรู้ว่าเธอไม่ใช่คนโรแมนติก เธอเป็นเพียงเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่เคยตกหลุมรักใครมาก่อน
และ 'บังเอิญ' ว่าเขาเป็นคนที่ทำให้เธอรู้สึก 'ตกหลุมรัก' เป็นครั้งแรกเท่านั้นเอง

ด้วยรักและคิดถึงความเยาว์วัย
จากฉันเอง คนที่ไม่เคยมีความรัก