Stoker เป็นหนังที่เราอยากดูมานานแล้ว แต่ก็ไม่ได้มีอารมณ์จะดูสักที ส่วนหนึ่งเป็นเพราะเรากลัวด้วยแหละ ด้วยความที่หน้าปกค่อนข้างหลอน เราที่กลัวโรคจิตมากในวัยเด็กเลยคิดว่ามันต้องน่ากลัวมากแน่ๆ แม้ว่าเราจะหลงใหลหน้าปก และบรรยากาศของตัวหนังมากๆ เราชอบหนังโทนดาร์กและโรคจิต สามารถสัมผัสได้จากรีวิวเรื่องแรก a cure for wellness สิ่งหนึ่งที่ทั้งสองเรื่องมีเหมือนกันและเราชอบมากคือ ภาพ และฉากที่สวยมาก องค์ประกอบดีสามารถแคปได้หลายฉาก ผู้กำกับเก่งมาก เราชอบภาพของหนังเรื่องนี้ โทนต่างๆ ฉากที่วางดูแล้วรู้สึกว่ามันเป็นศิลปะสวยๆ
SPOILER ALERT
จากที่ดูเทรลเลอร์ก็พอเดาเรื่องได้ระดับหนึ่งแล้ว มันเป็นเรื่องของสาวน้อยชื่อ 'อินเดีย' ที่เล่นโดยมีอาที่เล่นอลิซ ที่คุณพ่อเพิ่งเสีย จึงต้องอยู่กับแม่ที่ไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่เล่นโดยนิโคล คิดแมน บ้านของเธออยู่ไกลในป่า เธอซึ่งชอบไปล่าสัตว์กับพ่อก็ไม่ชอบใจเมื่อได้เห็นคุณอาที่ไม่เคยได้ยินว่ามีตัวตนมาอยู่บ้านด้วย แม่ของเธอก็ดูชอบพอคุณอาของเธอไม่น้อย ถ้าเราเป็นอินเดียก็คงโมโหแม่มากเหมือนกัน หลังจากที่เราดูไปแล้วเราชอบมาก หนังโรคจิตที่ดูไม่โรคจิตมากเท่าไหร่ รู้สึกว่าเนื้อเรื่องมันเข้าใจง่ายเหมือนกัน แต่ว่าการตีความก็มีในเรื่องของความรู้สึกและตัวตนของอินเดียที่เป็นวัยรุ่น มีการสับสน และเรื่องทางเพศเข้ามาเกี่ยว ยิ่งความรู้สึกซาดิสก์ ป่าเถื่อนก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น ส่วนนิโคลก็เล่นดี เป็นคุณแม่ที่เราไม่ค่อยรู้เรื่องของเธอเท่าไหร่รู้แค่ว่าเธอเป็นคนที่วาดฝันถึงสิ่งที่ดีกว่านี้เสมอ แม้รู้ว่าอะไรเป็นยังไงก็ยังจะปล่อยให้มันเป็นไป แม่กับลูกอิจฉากันบ่อยมาก ผู้หญิงมักจะมีการอิจฉากันเป็นธรรมดาอยู่แล้ว แต่นี่แม่ลูกกันเลยนะ
ส่วนเรื่องของครอบครัวใน stoker นี่บอกเลยว่าทุกคนไม่ค่อยมีความสัมพันธ์ที่ดีเลย นอกจากพ่อกับอินเดียและแม่บ้านกับอินเดียแล้ว ทุกคนดูจะดราม่าใส่กันตลอด เราชอบสุดก็ความสัมพันธ์ของแม่บ้านกับอินเดีย แต่ที่เราชอบอีกก็คือโมเม้นพี่ชายน้องชายคุณพ่อคุณอานั่นแหละ แม้รู้ว่าน้องชายเป็นแบบนั้นแต่ก็ยังไปหาตลอด
ถ้าใครชอบวินเทจ ภาพสวยๆ และเนื้อเรื่องจิตๆ เราขอแนะนำ ไม่ได้จิตมาก แต่ก็ดูคูลดูดี แต่ไม่ได้มีความหลอนเลยนะ เราว่า มันไม่ได้น่ากลัว เด็กดูได้
imdb ได้แค่ 6.8
สำหรับเราได้ 7/10 นะ มันเป็นความชอบส่วนตัว หนังออกแนวเรื่อยๆ ไม่สุดสักอย่าง ดราม่าไม่สุด น่ากลัวไม่สุด โรคจิตไม่สุด แต่เราชอบมากเลย อยากแนะนำนะ
SPOILER ALERT
อินเดีย
เราชอบตัวอินเดียนะ เป็นผู้หญิงที่แบบแต่งตัววินเทจ และเป็น introvert แต่มีอาเล่นดี รู้สึกสัมผัสได้ถึงอารมณ์ที่คุกรุ่นข้างในตลอดเวลา รองเท้าเหมือนเดิมที่ค่อยๆ ขยายไซส์ขึ้นแสดงการเติบโตของเธอ
การได้รองเท้าใหม่คือสัญลักษณ์ของการเติบโต เราว่าการที่คุณอาให้รองเท้ามาก็เหมือนเป็นความเปิดโลกความเป็นผู้ใหญ่ที่มีความรู้สึกเพิ่มมากขึ้นกว่าแต่ก่อน และคุณอาก็ได้เปิดโลกทัศน์ ความรู้สึกเบื้องลึกของอินเดียที่พ่อของเธอพยายามเก็บเอาไว้ก็ค่อยๆ เปิดออกมา ฉากหนึ่งที่บอกไว้ว่า 'บางครั้งเราต้องทำบางอย่างที่แย่ๆ เพื่อหยุดเราจากการทำสิ่งแย่ยิ่งกว่า'
ด้วยความที่คนที่มีความคิดเหมือนกันสองคนมาเจอกันก็เลยดึงดูดเข้าหากันเอง ยิ่งเผยความรุนแรงของเธอมาทั้งๆ ที่ความจริงแล้วอินเดียอยากเป็นคนดีนะ พยายามทำสิ่งที่ถูกต้อง แต่ว่าก็โดนด้านมืดเข้าครอบงำตลอด เหมือนตอนที่ต้องฆ่าคุณอาตัวเอง แม้ว่าจะเสียใจมากที่เสียคนที่เข้าใจและหลงรักไป ถึงอย่างนั้นแต่ก็ยังทำเพราะมันเป็นสิ่งที่ถูกต้อง ตอนที่จะมีอะไรกับเด็กผู้ชายคนนั้นก็เหมือนจะคิดได้ แล้วก็พยายามจะหนีออกไปแล้ว
เราชอบโควตของเรื่องนี้ในฉากแรกมัน มันเป็นฉากเปิดที่เรานึกว่าหนังค้างตั้งหลายรอบ แต่ก็สวยอ่ะ แม้มันจะสปอยล์ไปหน่อยว่าตอนจบต้องเข้าสู่ด้านมืดแน่นอน แต่เราก็อยากรู้ว่าทำไม ภาพสวยๆ เยอะมากๆ อยากแคปมาอวดตลอด
"My ears hear what others cannot hear; small faraway things people cannot normally see are visible to me. These senses are the fruits of a lifetime of longing, longing to be rescued, to be completed. Just as the skirt needs the wind to billow, I’m not formed by things that are of myself alone. I wear my father’s belt tied around my mother’s blouse, and shoes which are from my uncle. This is me. Just as a flower does not choose its color, we are not responsible for what we have come to be. Only once you realize this do you become free, and to become adult is to become free" -India Stoker, Stoker(2013)
ชอบฉากแรกมากจริงๆ คือมันคือบ้านที่สวยอยู่ไกลน่าอยู่เลยนะ เราว่า บรรยากาศวินเทจมาก
ฉากที่รู้ความจริงเราก็ชอบ ตอนที่อินเดียอ่านจดหมายมันจะมีเสียงอ่านเป็นเสียงของคุณอากับอินเดียสลับกันไป เหมือนว่าเป็นความคิดของทั้งคู่ มีความคิดความอ่านเหมือนกัน เหมือนว่าอินเดียสามารถเข้าใจ ralated กับคำพูดของคุณอาได้จนน้ำตาคลอ และรักอามากจนมารู้ความจริงว่าอาได้ฆ่าพ่อ ตอนแรกไม่คิดว่าอินเดียจะยังอยู่กับอาได้ตอนที่รู้ แต่ว่านางก็รักอาของนางแหละมั้ง
คุณอาชาร์ลี
น่าจะรับรู้ได้อยู่แล้วว่าคุณอานั้นโรคจิต แต่เราคิดไม่ถึงคือ.....
คุณอาคือคนเดียวกับสุดหล่อที่เล่น Leap Year ค่า
เรื่องนี้ก็หล่อแต่แบบ ว่าผอมขึ้นดูคนละลุคคนละ accent เลยมองไม่ออก แต่ก็สงสัยฉากที่นางเขียนจดหมายถึงนางเอกทั้งๆ ที่ไม่เคยเจอ สงสัยว่ารู้ได้ยังไงว่านางเอกเป็นคนยังไง แต่ว่าพี่ชายก็คงบอกล่ะมั้ง เป็นคนที่ข้างนอกดูมั่นคง แต่ข้างในคุกรุ่นตลอดเวลา
ฉากเปียโนในตำนานที่เซ็กซี่ปนโรคจิตแบบว่าเรารู้สึกกลัวว่าอินเดียจะทำอะไรไม่งามกับคุณอาหรือไม่
ขอจบไปด้วยโควตที่สวยๆ จาก tumblr ส่วนใหญ่รูปเราก็เอามาจาก google กับใน tumblr นะ ไม่รู้จะใส่เครดิตยังไง
credit: tumblr, google image
"My ears hear what others cannot hear; small faraway things people cannot normally see are visible to me. These senses are the fruits of a lifetime of longing, longing to be rescued, to be completed. Just as the skirt needs the wind to billow, I’m not formed by things that are of myself alone. I wear my father’s belt tied around my mother’s blouse, and shoes which are from my uncle. This is me. Just as a flower does not choose its color, we are not responsible for what we have come to be. Only once you realize this do you become free, and to become adult is to become free" -India Stoker, Stoker(2013)
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in