ร่าง 1: เราชอบท้องฟ้า เราชอบมองท้องฟ้า
ร่าง 2: เราไม่ชอบท้องฟ้า เราไม่เคยมองมันมานานแล้ว
ร่าง 3: ท้องฟ้า ก็แค่ท้องฟ้า อยู่บนหัวเรา

ร่าง 1:เราชอบกลางวัน แสงแดดที่สดใส กลิ่นแดดที่ผ้าห่ม ทำให้เรารู้สึกดีมาก
ร่าง 2: เรากลัวกลางวัน อยากหลีกหนีไป อยากให้มีแค่กลางคืนตลอดกาล
ร่าง 3: กลางวันและกลางคืน เป็นแค่เวลา ขอแค่ได้นอนหลับเป็นปกติก็พอ

ร่าง 1: เรางกมาก ไม่อยากฟุ่มเฟือย
ร่าง 2: เราเปย์มาก อยากซื้อของแจกคนทั้งโลก และ ช้อปปิ้งออนไลน์คืองานหลัก
ร่าง 3: เราอยากได้ของนู้นนี่ อยากจ่ายเงิน แต่ต้องอดทน ต้องให้พีคมากๆถึงจะยอมซื้อ

ร่าง 1: เรารักการอ่าน เราชอบอ่านหนังสือตั้งแต่เด็ก และได้รางวัลสุดยอดนักอ่าน
ร่าง 2: เราแทบไม่แตะหนังสือ เลิกติดตามทุกนักเขียน เลิกสนใจงานสัปดาห์หนังสือ เลิกอ่านทุกอย่าง
ร่าง 3: เรากลับมาอ่าน อะไรที่อยากอ่านเท่านั้น อาจจะเป็นแค่หนังสือ 2 บรรทัด เพราะเรายังไม่มีสมาธิมากนัก เราไม่จดจ่อมากพอ

ร่าง 1: เราชอบไปคอนเสิร์ตมาก ฉายาของเราเจ้าแม่คอนเสิร์ต....ฟรี
ร่าง 2: เราไม่ชอบไปคอนเสิร์ต เรากลัวว่าจะเอาความรู้สึกๆแย่ๆไปแปดเปื้อนที่ที่เคยทำให้เรามีความสุข
ร่าง 3: เรากลับมาฟังเพลง แต่เลือกที่จะไม่ไปคอนเสิร์ต เพียงเพราะเราไม่อยากออกจากห้อง

ร่าง 1: เราเริ่มเรียนรู้การประดิษฐ์สิ่งเล็กๆน้อยๆให้กับคนรอบข้าง รวมทั้งศิลปินที่เราชอบ
ร่าง 2: เราแทบไม่อยากทำให้ใครเลยถ้าไม่ใช่โอกาสพิเศษจริงๆ เรารู้สึกไม่ดี ก็ไม่รู้จะทำไปทำไม
ร่าง 3: เรายังคงเหมือนเดิม คือทำแค่โอกาสพิเศษเท่านั้น เราไม่อยากทำให้ใครเรื่อยเปื่อยอีก

ร่าง 1: เราชอบซื้อดอกไม้ ไปประดับที่ห้อง
ร่าง 2: เราแทบจะเหมาดอกไม้ทั้งปากคลองมาใส่ห้อง เราเสียเงินไปกับดอกไม้เยอะมาก เพราะหวังว่าถ้าเราเห็นเราจะมีความสุข
ร่าง 3: เราทิ้งดอกไม้พวกนั้นทั้งหมดที่ร่าง 2 ซื้อมา เพราะสุดท้ายเราเรียนรู้ว่า ต่อให้ดอกไม้ล้นห้อง ก็ไม่ได้ทำให้เรารู้สึกดีขึ้น

ร่าง 1: เราติดซีรี่ย์เกาหลี ญี่ปุ่น จีนหนักมาก เราดูทุกเรื่องทุกแนว
ร่าง 2: เราไม่ดูอะไรเลย เบื่อง่าย ไม่มีสมาธิ ดูแค่นิดหน่อยก็เลิก
ร่าง 3: เราพยายามกลับมาดูซีีรี่ย์ เมื่อไหร่ก็ตามที่กำลังจะเศร้าเราจะเปิดซีรี่ย์ดูทันที เราต้องดึงตัวเองออกมา

ร่าง 1: เราชอบไปวัด ทำบุญ และใส่บาตรเสมอๆ ถวายสังฆทาน ทำทุกอย่างที่ชาวพุทธที่ดีเขาทำกัน เพื่อให้จิตใจผ่องใส
ร่าง 2: เราไม่สวดมนต์ ไม่ถวายสังฆทาน ไม่ไหว้พระหรือพระพุทธรูป
ร่าง 3: เราแทบจะเรียกตัวเองว่าไม่นับถือศาสนาด้วยซ้ำ

ร่าง 1: เรายิ้มง่าย นอนง่าย กินง่ายและมีความสุขได้กับสิ่งง่ายๆ
ร่าง 2: เรายิ้มยาก ไม่ค่อยได้นอน และไม่อยากสนทนากับใครเลย
ร่าง 3: เรายิ้ม แต่ในใจเราเบื่อ/เกลียด เราหัวเราะกับใครๆ เพราะเราคิดว่าเป็นมารยาท ทุกคนมองเราอารมณ์ดี และสนุกสนาน ทั้งที่ในใจเรารู้สึกได้ว่า เรากำลังหลอกลวง

ร่าง 1:เราชอบการมีเพื่อนเยอะๆ ได้เฮฮาตามประสา
ร่าง 2: เรากลัวคน ไม่อยากสนทนากับใคร คิดว่าการอยู่คนเดียวคือสิ่งที่ดีที่สุด
ร่าง 3: เรารักการอยู่คนเดียว ไปช้อปปิ้ง ไปหาหมอ กินข้าว ไปผ่าตัด ไปทำทุกๆอย่าง คนเดียว....

ร่าง 1: เราชอบนอนกลางวัน
ร่าง 2: เราชอบนอนเพราะมันทำให้เราหนีไปจากปัจจุบัน
ร่าง 3: เราง่วงนอนตลอดเวลา...ตลอดเวลาจริงๆ


ร่าง 1: เรากินยาแค่เพราะโรคกรดไหลย้อนและโรคกระเพาะ
ร่าง 2: เราต้องกินยาต้านซึมเศร้า และยาไบโพลาร์ 3-4 เม็ด
ร่าง 3: เราต้องกินยาไบโพลาร์ วันละ 8 เม็ด......





อะไรๆก็ไม่เหมือนเดิมเลย
เวลาแค่ 3 ปีทำทุกอย่างเปลี่ยนหมด
ร่าง 1 ตัวเราเองตั้งแต่เด็กจนโต
ร่าง 2 ตัวเราเองในช่วงที่เป็นซึมเศร้าและไบโพลาร์หนักๆ
ร่าง 3 ตัวเราในตอนนี้ .. อาจเป็นการรวมกัน....ของ 1 และ 2 จนพัฒนามาเป็น 3 ร่างที่กลายเป็นคนเฉยๆ ตลกแบบปลอมๆ และพร้อมจะทะเลาะกับใครๆ

เราไม่รู้เลยว่าร่าง 3 ที่เกิดขึ้นมันดีหรือไม่ดี
ดีขึ้นจากอาการป่วย
และแย่ลงจากนิสัยเดิม

แต่นั่นมันคือทิศทางที่ดีไหม....

อีกนานไหมกว่าเราจะได้กลับไปยังร่าง 1




หรือชีวิตนี้ไม่มีวันได้กลับไปเป็นเหมือนเดิมอีกแล้ว ....