เราจำไม่ได้แล้วว่าเราร้องไห้หนักๆ
ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่
เราจำได้แค่บางวันที่เราปล่อยให้น้ำตามันไหล
ไป
เรื่อยๆ

ตอนนี้เรารู้สึกเศร้า แต่เราไม่กล้าเล่าใครเลย
เราไม่อยากเป็นภาระ หรือ อยากให้ใครสงสาร

ตอนนี้เรารู้สึกเศร้า ที่ เราอยากทำอะไรๆเยอะแยะ
แต่เรารู้ว่ามันไม่ถูกต้อง
•เราอยากสัก เราอยากทำให้ร่างกายเจ็บ
• เราอยากไปดัดผมทั้งหัวให้หยิกแบบสะใจ
•เราอยากซื้อของ ต่อให้ที่ห้องมีของอยู่แล้วแต่เราก็อยากซื้ออีก

ตอนนี้เรารู้สึกเศร้า ที่เรารู้ว่าเรากำลังไม่ปกติ เราสงสารตัวเราเอง

ตอนนี้เรารู้สึกเศร้า ที่อาการแปลกๆมันกลับมาแล้ว
•จู่ๆเราไม่อยากพบใคร เราไม่อยากไปงานแต่งงานเพื่อนสนิท ทั้งๆที่เราเป็นแม่งาน
•บางวันเราอยากนอนตลอดเวลา แต่บางคืนเรารู้สึกไม่อยากนอน
•เราไม่อยากคุยกับใครเลย เราตัดสายที่โทรเข้าบ่อยมาก เพียงแค่เรารู้สึกไม่อยากคุย
•เราเริ่มไม่มีสมาธิอีกแล้ว เวลาที่ทำงานๆอยู่ สักแปปก็นั่งเสิรชหาตั๋วเครื่องบินไปเที่ยว สักพักก็ดูเฟอร์นิเจอร์แต่งห้อง. ทุกอย่างในหัวเราแล่นเร็วมาก
•เราไม่สามารถดูหนัง ดูคลิป หรืออะไรๆที่จดจ่อได้เลย
•จู่ๆเราก็ไม่อยากไปทำงานอีกแล้ว เรางอแงและไปสายตลอด
•เราเกรี้ยวกราด ถ้าใครพูดไม่ดีด้วยเราจะขึ้นเสียงใส่
•จู่ๆเราก็คิดโปรเจคที่ทำงานได้เป็นร้อยๆอย่าง และคิดจะทำทั้งหมดคนเดียว

ทุกการกระทำ เรามารู้ว่าไม่ดี หลังจากที่เราทำลงไปแล้ว และนั่นทำให้เรารู้สึกเศร้า

ตอนนี้เรากำลังรู้สึกเศร้า ที่เราแปลกๆไปอีกแล้ว

ตอนนี้เรารู้สึกเศร้า เพราะเราจำไม่ได้แล้วว่าตัวตนจริงๆของเราเป็นยังไง

ตอนนี้เรารู้สึกเศร้า 3 ปีที่กินยามา ทำไมไม่ดีขึ้นสักที บางวันเราก็ไม่กินยา เพราะคิดว่าไม่หาย แต่ก็รู้สึกแย่จนต้องกลับมากิน


ตอนนี้เรารู้สึกเศร้าที่เราทะเลาะกับตัวเอง และพร้อมจะทะเลาะกับคนอื่น....

อารมณ์ อาการเหล่านี้ จะคงมีต่อไปอีกสองสามสัปดาห์ กว่าจะปกติ

ตอนนี้เรารู้สึกเศร้ามาก เพราะแค่อารมณ์ ตัวเรา ตัวตน ความรู้สึก ของเราเอง เรากลับควบคุมไม่ได้


ตอนนี้เรารู้สึกเศร้า ที่เราเป็นตัวเราเอง
จะทำยังไงดี ถ้าชีวิตคิดว่า สิ่งที่แย่ที่สุดในชีวิตคือตัวเราเอง.......