ทุกๆครั้งที่เราไปพบจิตแพทย์
คุณหมอผู้น่ารักจะถามไถ่ถึงอาการตลอดระยะเวลาจากนัดครั้งก่อนถึงครั้งนี้
เป็นยังไงบ้าง?
ช่วงนี้นอนหลับปกติไหม?
ยังเศร้ามากรึเปล่า?
ยังคงร้องไห้บ่อยแค่ไหน?
มีความคิดอยากฆ่าตัวตายอยู่รึเปล่า?
กินยาครบรึเปล่า?
แต่นอกจากคำถามทั่วไปเหล่านี้
เราเคยเจอคำถามที่ยากๆ และคิดไม่ถึงเลย
คุณหมอ: เมื่อก่อนคุณเป็นคนยังไง
เรา: คิดในใจ เอิ่ม ใครจะไปตอบได้ว่ะ???
เรา: เดือนที่ผ่านมา ไปดูหนังมาหลายครั้ง ไปดูคนเดียวด้วยนะหมอ
คุณหมอ: คุณดูหนัง หรือหนังดูคุณ
เรา: หนังดูหนูค่ะ (แล้วก็ร้องไห้ออกมา)
คุณหมอ: ตอนคุณเศร้ามากๆคุณคิดอะไรอยู่
เรา: จำเหตุการณ์ตอนนั้นไม่ได้ด้วยซ้ำ ว่ามันรู้สึกยังไง
เรา: หนูเข้าใจมาตลอดว่าที่ไม่สบายเพราะ ทีสิส มันเครียดแต่พอสอบจบหนูกลับ ไม่ได้ดีใจเลย หนูพึ่งรู้ว่าหนูเป็นด้วยตัวของหนูเอง
หมอ: หมอชื่นชมนะที่คุณเรียนจบ คุณไม่ดีใจเหรอ
เรา: ไม่ดีใจค่ะ เพราะไม่เห็นค่าอะไรเลย
คุณหมอ: ตั้งแต่เกิดมาอะไรที่คุณคิดว่าเป็นความสำเร็จที่น่าดีใจของคุณ
เรา: ตอนเสอบเข้าโรงเรียนประจำจังหวัด แล้วได้ลำดับที่ดีมาก ติดบอร์ดโรงเรียนใหม่และเก่าเลย
คุณหมอ: ทำไมหล่ะ่
เรา: เพราะเป็นความสำเร็จที่คนมองเห็น และยอมรับ มองเห็นค่า
คุณหมอ: คุณคิดว่าความสำเร็จของคุณคือการที่มีคนเห็นค่าเหรอ?
เรา: ใช่ค่ะ
ทุกครั้งที่เราคุยกับหมอ
คำถามยากๆที่เราได้มานั้น
เรามักจะไม่เคยคิดถึง
หรือไม่ได้มองมุมนี้มาก่อน
ซึ่งคำถามเหล่านี้จะทำให้เราเอากลับมาถามตัวเอง
ทบทวนตัวเอง
และหาคำตอบให้ตัวเอง
นี่อาจจะเป็นข้อดีข้อนึง ที่เราเจอจากการไปพบจิตแพทย์
อย่างน้อยเราได้รู้จักตัวเราเองมากขึ้น
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in