เพลาหนึ่ง . . .

ก่อเกิดเส้น  " สายใย "  มิได้ทันได้ตั้งตัว 

เส้นสายนี้เชื่อมใยผูกสายใจไว้ใกล้ตัว 

มิเคยได้พบคราพบปะหน้าเหมือนห่างไกล 
 

บ้างสะกิดเหมือนคุ้นจัก 
บ้างขยับเขยิบหนี 

พาวารีลอยเล่นลมสัมผัสเจ้าได้บางเบา 
หยอกเย้าสนุกเสีย

สองจิตเราใกล้เคียงกัน