เธออยู่ตรงนี้มานานแล้ว

นานมากพอที่จะจดจำรายละเอียดข้างทางได้ครบถ้วน

แต่น่าแปลก

เธอกลับจำอะไรไม่ได้เลย

นอกจากแผ่นหลังกว้างๆ เสื้อสีเทาที่เปียกเหงื่อและท้ายทอยของคนข้างหน้า

เธอจำไม่ได้ว่าฝนตกตั้งแต่เมื่อไร

มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ได้กลิ่นดินและไอฝนปนมากับลมหายใจของคนข้างหน้า

เธอคงเผลอวิ่งมาใกล้เกินไป

เธอคิด แล้วชะลอฝีเท้า พยายามรักษาระยะห่างคนข้างหน้าไว้ระดับหนึ่ง

อันที่จริง เธอไม่ชอบวิ่งเลย

แค่วันนั้น

เธอบังเอิญผ่านมาทางนี้

เจอเขา กำลังวิ่งอยู่ที่นี่

เขาไม่มีอะไรพิเศษเลย

แต่ทุกครั้งที่เขาลงฝีเท้า

เสียงพื้นรองเท้าที่กระทบกับพื้นสีแดง

ทำให้เธออยากรู้อยากเห็นมากขึ้น

อยากรู้ว่าการวิ่งมันเป็นอย่างไร

เธอจึงลองวิ่งดูบ้าง

ในลู่วิ่งแห่งนี้

มีผู้คนมากมาย

ต่างคนต่างวิ่งด้วยจังหวะและความมุ่งมั่นที่ต่างกัน

เธอแค่วิ่งเพราะอยากรู้

อยากลองวิ่งตามเขาดู

ซึ่งก็เหมือนกับที่เธอคาดไว้

เธอไม่ชอบวิ่งเลย

เคยคิดจะรีบวิ่งให้นำหน้าเขาไป

เข้าเส้นชัย

กลับบ้าน หาอะไรอร่อยๆกิน แล้วนอน

แต่จะทำอย่างไรได้ล่ะ

ในเมื่อเธอคุ้นชินกับการมีแผ่นหลังของเขาอยู่ข้างหน้า

นานแสนนาน ในลู่วิ่งนั้น

เธอได้แต่สงสัย

อยากรู้ว่าเขากำลังวิ่งเพื่ออะไร

…หรือกำลังวิ่งตามใครอยู่

วิ่งเข้าไปใกล้ๆ

วิ่งนำไป

ทุกครั้งที่เธอเริ่มเหนื่อย

หัวใจบีบรัด

ตอนที่เธอกำลังจะเดินออกไป

เขากลับชะลอฝีเท้า

จนเธอหายเหนื่อย

เขาจึงวิ่งอีกครั้ง

เธอตาม

เธออยู่ตรงนี้มานานแล้ว

นานมากพอที่จะจดจำรายละเอียดข้างทางได้ครบถ้วน

แต่น่าแปลก

เธอกลับจำอะไรไม่ได้เลย

นอกจากเขา

เธออยู่ตรงนี้มานานแล้ว

นานมากพอที่จะจดจำรายละเอียดข้างทางได้ครบถ้วน

แต่น่าแปลก

เธอกลับจำอะไรไม่ได้เลย

แม้แต่ตัวเอง

ท่ามกลางละอองฝนที่ค่อยๆระเหยไป

เธอกำลังระเหิดหายไปเช่นกัน

ก่อนจะหมดแรงเฮือกสุดท้าย

เธอเร่งฝีเท้า

วิ่งเข้าไปใกล้เขาเรื่อยๆ

บอกลาระยะห่างและแผ่นหลังที่คุ้นเคย

สูดดมความผูกพันสุดท้าย

(เก็บกอดไปสู่ระยะห่างใหม่)

ก่อนจะวิ่งไปข้างๆในเสี้ยวหนึ่ง

ไม่กล้าหันไปมองว่าเขายิ้มให้หรือเฉยชา

แล้ววิ่งนำหน้าเขาไป

เธอเข้าเส้นชัย

กลับบ้าน

แต่ไม่ยักอยากกินอะไร

นอนหลับ

และไม่เคยกลับไปที่ลู่วิ่งนั่นอีกเลย

ไม่ว่าจะคิดถึงมากเพียงใดก็ตาม

#เพลงที่ทำให้คิดถึง

เท่ากับที่เดิม-Yokee Playboy cover by Safeplanet