เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
เ พ ร า ะ ใ จ บั น ด า ล เ เ ร ง ♥Sandalluck
Chapter ♥ 1 : จุดเริ่มต้นของนัก (อยาก) เขียน
  • ฉันยังจำวันที่สอบสัมภาษณ์เข้ามหาวิทยาลัยได้

    เมื่ออาจารย์ให้เล่าถึงหนังสือที่เคยอ่านให้ฟัง…

    จำได้ว่าตอนนั้นพูดถึงหนังสือเรื่องใบไม้ที่หายไป (บทกวีที่รักและตราตรึงใจที่สุดเล่มหนึ่ง)

    ของจีระนันท์ พิตรปรีชา ,ในเวลา ของชาติ กอบจิตติ และประชาธิปไตยบนเส้นขนาน

    ของวินทร์ เลียววารินทร์.

    ฉันรู้สึกตื่นเต้นและดีใจมากที่ได้พูดถึงสิ่งที่ชอบ อีกทั้งอาจารย์ก็ยังคงรับฟังอย่างตั้งใจ

    เมื่อฉันเล่าจบอาจารย์ก็ถามขึ้นว่า...

    “คุณดูมีความสุขเวลาพูดถึงหนังสือนะ  ไม่คิดอยากเป็นนักเขียนกับเขาบ้างหรอ”

    ฉันไม่ได้ตอบอะไร ทำได้เพียงส่งยิ้มให้กับอาจารย์ : )

    จนถึงวันนี้คำถามนั้นยังคงก้องอยู่ในหัวฉันตลอดเวลา...

    ใช่...ที่ฉันชอบอ่านหนังสือแต่ฉันไม่เคยมีความคิดแบบนั้นเลย (หรืออาจเรียกได้ว่าไม่กล้ามากกว่า)

    ฉันกลัวที่จะเขียน...

    ฉันคิดมาตลอดว่าการที่คน ๆ นึงจะเป็นนักเขียนได้

    เขาต้องมีประสบการณ์และความรู้มากพอในเรื่องที่ตนจะเขียน

    ต้องอ่านหนังสือมาก ๆ และเป็นคนรอบรู้

    เวลาเขียนงานออกมาจะได้สื่อสารให้กับผู้อื่นเข้าใจได้

    เเต่ตัวฉันเองยังอ่านหนังสือไม่มากพอและยังไม่มีประสบการณ์อะไรมากมายที่จะนำมาเขียนได้เลย

    จนเมื่อใครคนนึงบอกกับฉันว่า...

    “ถ้าคุณอยากเป็นนักเขียนแต่ไม่ลงมือเขียนแล้วเมื่อไหร่จะได้เป็น”

    ความคิดเรื่องการเขียนเวียนกลับมาหาฉันอีกครั้ง

    ใช่...ฉันคิด

    ถ้าไม่ลงมือเขียนแล้วเมื่อไหร่ถึงจะได้เขียนกันนะ...

     

     

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in