#MovieDiary เปลี่ยนบรรยากาศพาไปดูหนังญี่ปุ่นกันบ้าง หนังเรื่องนั้นคือ ? Tonight, At Romance Theater : รักเรา จะพบกัน เลือกไปดูที่ #ลิโด้ สยาม เพราะได้ข่าวมาว่าเขาจะเปิดให้บริการเดือนนี้เป็นเดือนสุดท้าย วันนี้มีคนมาดูเยอะเป็นพิเศษ นอกจากเป็นวันหยุดแล้ว คนอื่นก็อาจจะคิดเหมือนเราก็เป็นได้

เมื่อก่อนมาดูที่นี่บ่อย เพราะราคาถูก แล้วก็มีหนังแปลกๆ ให้ดู แต่ช่วงหลังป้าแก่แล้ว ป้าเหนื่อย ขี้เกียจไปไกล ก็เลยดูที่ห้างทางผ่านกลับบ้าน สะดวกสุด แพงก็ใช้ส่วนลดนู้นนี่นั่นไป กลายเป็นราคาพอกัน

#TonightAtRomanceTheater เหมาะเป็นหนังที่จะดูส่งท้ายที่นี่มาก พระเอกเป็นคนรักหนัง และหลงรักนางเอกที่เป็นตัวละครในหนัง "Romance Theater" โรงหนังในเรื่องก็คล้ายๆ ที่นี่แหละ โรงหนังเล็กๆ เก่าแก่ ยืนหยัดผ่านกาลเวลาและเหตุการณ์ จากยุครุ่งเรืองสู่วันที่ทุกอย่างไม่เหมือนเดิม

เช่นเดียวกับหนังที่นางเอกแสดง จากคนดูเต็มโรง จนกลายเป็นหนังขาวดำเก่าเก็บแปะป้ายคัดทิ้ง แต่พระเอกไปค้นจนเจอ แล้วก็ชอบมาขอลุงเจ้าของโรงหนังเหมาโรงดูคนเดียวตอนดึกทุกคืน อยู่มาวันหนึ่งลุงก็บอกพรุ่งนี้จะขายหนังเรื่องนี้แล้ว มีคนมาซื้อรวมไปกับเรื่องอื่นๆ

และในคืนนั้นเองที่จะได้ดูเป็นครั้งสุดท้าย นางเอกก็ทะลุมิติหลุดออกมาจากในหนัง อยู่ในโลกเดียวกันแล้ว แบบนี้ก็สมหวังแล้วสิ ช้าก่อน...มันไม่ง่ายขนาดนั้น แต่จะเป็นยังไง ต้องไปดูเอง

นางเอกสวยมาก พระเอกออกแนวซื่อๆ ซุ่มซ่าม แต่ก็น่ารักดี เป็นหนังที่ลึกๆ เศร้านะ แต่ก็ยังยิ้มได้ ชวนให้คิดในใจว่าความรักที่บริสุทธิ์แบบนี้จะมีจริงมั้ย

ในเรื่องนี้บอกว่า หน้าที่ของหนังคือให้ความสุขกับผู้คน มันก็จริงนะ พื้นฐานคือความสุข ความบันเทิง ถ้าจะให้อะไรมากกว่านี้ก็ถือเป็นผลพลอยได้ สำหรับเรา "หนัง" เป็นเหมือน "เพื่อน" เพื่อนที่เจอกันแล้ว เราอาจจะไม่ได้เล่าปัญหาอะไรของเราให้มันฟัง แต่เรื่องที่มันเล่า ทำให้เรายิ้ม ตื่นเต้น ลุ้น หัวเราะ ร้องไห้ สารพัดอารมณ์ เพลิดเพลินกับเรื่องที่มันเล่า จนลืมความทุกข์ ความกังวล และปัญหาของตัวเองไปชั่วขณะ มันอาจจะไม่ได้ช่วยแก้ไขหรือเปลี่ยนแปลงอะไรได้ แต่มันก็ทำให้กลับมามีพลังอย่างประหลาด

"ขอบคุณ...ที่หากันจนเจอ"

นางเอกบอกกับพระเอก ที่ช่วยทำให้เธอรอดพ้นจากการเป็นหนังที่ถูกลืม ถ้านี่คือสิ่งที่หนังอยากบอกกับคนดู คนดูอย่างเราก็อยากบอกกับหนัง รวมถึงโรงหนังอย่างลิโด้เหมือนกันว่า

"ขอบคุณ ที่อยู่ตรงนี้เสมอนะ"

เราเอง